Maandag alvast even het plein van de
Nederlandse school verkennen. Bij scholen
en in parken zie je overal waterkranen.
Inmiddels hebben de jongens ook de tweede schooldag achter de rug. Het wegbrengen ging prima en ze kwamen weer vrolijk naar buiten, dus dat is een goed teken. Milan had nog steeds niet veel meegekregen van wat de juf allemaal had verteld, maar hij merkte slim op: Ïk doe maar gewoon wat de andere kinderen doen". Verder had hij zijn vriendenkring naar eigen zeggen uitgebreid van drie naar zeven, dus dat is geen slechte score. Zijn gevoel voor humor heeft hij ook nog, want hij wist nog drie namen van zijn vrienden, waaronder Ollie, "maar die noem ik oliebol!" Ik moest er wel erg om lachen.
Afgelopen maandag nog bijna opgegeten door een
krokodil in het museum..
Tijn had ook vorderingen gemaakt want hij had van de juf een sticker gehad omdat hij tegen andere kinderen gepraat had. Dat had hij gisteren nog niet gedurfd en nu dus wel. Geen idee hoe hij wist dat hij de sticker daarvoor had gehad, maar goed. Ook had hij door dat hij van de juf iets tegen mij moest zeggen over vrijdag (dan heeft hij zwemles), maar het was niet duidelijk wat dat dan precies was.
Musea maken hongerig: na afloop wafels en/of ijs eten
Vervolgens moesten we direct door naar East Brisbane voor de Nederlandse school. Eerst natuurlijk weer even wat tranen voor Tijn, maar ik hoorde achteraf dat die al heel snel weg waren en dat hij heel goed meegedaan had en ook al veel praatjes had. Ze kon wel merken dat hij vers uit Nederland kwam: met zijn kennis zat het wel goed.
Milan heeft meegedaan met groep 5, in een klas waar ook allemaal kinderen zitten die hogere klassen volgen. Hij valt een beetje tussen wal en schip omdat er geen kinderen zijn die halverwege groep 4 zijn, waar hij dus eigenlijk thuis hoort. Volgende week gaan hem waarschijnlijk testen om te kijken of hij het programma van groep 5 ook daadwerkelijk kan blijven volgen of toch "terug" moet naar groep 4. Ze gebruiken overigens dezelfde taalmethode als in Nederland, dus dat is wel prettig en bekend. Ze hebben allebei wat huiswerk meegekregen, wat Milan uiteraard in de auto al wilde maken.
In de tussentijd heb ik me ook prima vermaakt en ben ik met een Nederlandse en twee Belgische moeders ergens een kopje koffie gaan drinken. Erg gezellig en leuk om ieders verhaal te horen. De Nederlandse woont al 8 jaar in Brisbane en is met een Australier getrouwd en heeft twee meisjes van 7 en 5. De ene Belgische heeft ook een man die bij een baggerbedrijf werkt en die heeft de afgelopen 14 jaar al in allerlei plaatsen gewoond waaronder India, Hong Kong en Singapore. Zij heeft een dochter van 7. De andere Belgisch weet ik nog wat minder over, zij woont nu zo'n anderhalf jaar in Brisbane. Ze wonen geen van drieën echt dicht bij ons in de buurt, maar het is wel een gezellig clubje dus we zullen elkaar vast vaker spreken tijdens de Nederlandse lessen.
Tot slot hebben we nog bij een pizzeria gegeten vlak bij Arjens werk, waar we toch zo'n beetje langskomen op weg naar huis. We hadden een hele vrolijke serveerster die met Milan de vlaggen ging raden die ophingen en hem vervolgens een dik voetbalboek kwam brengen om in te kijken toen ze hoorde dat hij alle vlaggen zo goed kende van zijn voetbalplaatjesboek. Ze had wel lol in die rondrennende kinderen (ze moesten even hun energie kwijt) en hielp mee om er een gezellige avond van te maken. De pizza was ook lekker dus voor herhaling vatbaar. De pizza kon je overigens bestellen per meter, en wat hebben ze lekker geslapen op de bijbehorende meter bier!
Een spannende dag vandaag: de eerste schooldag! Milan was er al wat langer mee bezig dan Tijn (zoals gewoonlijk), en hij was wat gefrustreerd dat hij nog steeds geen vloeiend Engels sprak. Ik moest er nog wat spoedcursussen tegenaan gooien van hem en we hebben ook echt nog wel wat geoefend samen, maar natuurlijk nooit genoeg om alles ineens te kunnen begrijpen. Daar had hij ergens wel op gerekend, al was hij er de afgelopen weken wel achter gekomen dat wat woordjes kennen nog niet hetzelfde is als hele zinnen kunnen volgen. Dat is voor ons soms zelfs lastig als mensen heel snel praten!
In de klas
Tijn kreeg vanochtend de bibbers en wilde zijn uniform eerst niet aan. Maar ze gingen toch vrolijk op pad en het uniform vinden ze allebei wel mooi. De hoed echter vindt zeker Milan maar niks en zijn Accoord pet moest mee voor onderweg. Die past er overigens heel goed bij! Alle scholen hebben een "no hat no play" policy in verband met de felle zon. De hoed is dus alleen voor buiten.
In de klas kreeg Tijn het wel even moeilijk en kwamen de tranen. De juf, Mrs Neil, was heel lief voor hem en met wat gekke bekken trekken voor het raam kon ik hem na 10 minuten toch traanvrij achterlaten. Arjen had Milan weggebracht wat wel goed ging. Overigens vind ik de lokalen in Nederland toch een stuk mooier en moderner met digiboard etc. dan hier. Een zwembad en leuke speeltuin is leuk, maar de klaslokalen en de spullen daarin zijn toch uiteindelijk wel belangrijker.
Tijn tijdens de Assembly
Ik ben nog even blijven hangen voor een kopje thee op het plein. Dat werd speciaal georganiseerd voor de Prep (het eerste voorbereidingsjaar) ouders, maar een moeder uit Tijns klas had me ook uitgenodigd. Goed om wat andere ouders te leren kennen. Mensen zijn hier overal trouwens ontzettend aardig: iedereen komt een praatje met je maken, nodigt je uit en wil je helpen.
Om half drie ben ik weer naar school gegaan voor de eerste Assembly. Die wordt elke dinsdagmiddag gehouden met de hele school. Mededelingen worden gedaan en student of the week awards worden uitgereikt. En, even een verrassing, het volkslied wordt gezongen en aan het einde ook nog het schoollied. Kan me nog niet zo voorstellen dat in Nederland elke week het Wilhelmus gezongen wordt! De kinderen kenden het lied ook behoorlijk goed naar mijn idee en het was best een lang lied!
Milans juf
Toen ik vroeg hoe het gegaan was op school zei Milan: "Goed!" Gevolgd door: "Maar ik heb echt helemaal niks verstaan!" Ach toch. Maar hij was toch wel vrolijk en had volgens eigen zeggen al twee vrienden gemaakt. Ook had hij gerekend wat een makkie was volgens hem en waar andere kinderen maar een potje van maakten (Milan is altijd vol zelfvertrouwen). Z'n juf bevestigde ook dat het rekenen goed ging (daar is hij ook goed in), al is het probleem dat veel rekensommen ook met taal uitgelegd worden en dat maakt het lastiger. Zijn juf heeft in ieder geval ervaring met niet-Engels sprekende kinderen, ze heeft al eens een Deens, Indonesisch en ik geloof Duits jongetje in de klas gehad. Ze zat in ieder geval vol met plannen, dus maar even afwachten.
Tijns juf
Tijn was ook wel vrolijk en had tikkertje gespeeld met de kinderen en zijn juf is volgens mij ook wel een lieve juf. Ik heb haar wat korter gesproken, maar ze zei dat het goed gegaan was. We moeten allemaal nog even wennen aan het nieuwe systeem van wat mee moet en wanneer ze wat eten en drinken, maar dat komt ook vast goed. Ze waren de rest van de middag overigens wel uitgelaten, ze moesten even stoom afblazen. We besloten er maar een Hollandse feestavond van te maken met pannenkoeken, in combinatie met het nieuwe Australië picknickkleed. Milan speelde ober en noteerde voor iedereen de bestellingen en arrangeerde de eetzaal. Hij was ook eigenaar van het bijbehorende hotel, dus ik kreeg een rondleiding door ons eigen huis. Als straks de container er is en we echt goed ingericht zijn, zal ik de jongens wel weer eens een rondleiding op film laten maken!
We hebben de Hollandse avond afgesloten met een discodansje op Gers Pardoel, wat erg gezellig was. De kop is eraf van school, nu morgen de eerste keer naar de Nederlandse school! Overigens had ik bij de Aldi (ja, hebben ze hier ook), een soort woordenkaartjes gekocht, en dan weet Milan toch al echt veel Engelse woorden. Tijn wordt dan altijd wat nerveus omdat Milan het sneller en beter weet dus eigenlijk moet ik het met hem apart doen al is dat niet altijd makkelijk met drie kinderen.
De kit van Tijn
Oh ja, we hadden trouwens vooraf een schoolkit moeten bestellen voor beiden. Je krijgt je schriften, pennen, potloden, enz. hier niet van school, maar moet ze zelf aanschaffen. Tenminste, de school stelt de kit samen en jij mag betalen :-). Ik weet overigens niet wie die kit heeft samengesteld of wat ze het komende jaar allemaal van plan zijn, maar er zitten bijvoorbeeld 8(!) gummen en lijmstiften in. Je zou nog naïef kunnen denken dat dat voor hun hele schoolcarrière is, maar zowel Milan en Tijn hadden deze aantallen in hun doos zitten. Ik verwacht dus een handeltje in schoolspullen te gaan beginnen als we weer terugkomen naar Nederland!
We hebben ook gehoord dat Bea er weinig lol meer aan vindt om koningin van Nederland te zijn, nu wij er niet meer wonen, en geef haar eens ongelijk! Wel jammer dat we dat nu gaan missen vanuit hier, ik kan me zelf toch nog wel goed de vorige troonswisseling herinneren. Ik was toen anderhalf jaar ouder dan dat Milan straks is. Het zal vast ook wel ter sprake komen op de Nederlandse school morgen. We proberen het wel zo goed en zo kwaad als dat tussen de bedrijven door gaat te volgen via internet. We hebben in ieder geval al een hoop goeie grappen en reclames erover langs zien komen!
Oh ja, ik schrijf nu telkens over "vandaag", maar de eerste schooldag was al gisteren, het kwam er niet meer van om het bericht af te maken. In een tweede poging ook nog wat filmpjes erbij. Beiden ruim 2 minuten, dus voor de liefhebbers weer.
We hebben de afgelopen dagen bezoek gehad van Oswald. En nee, dat is geen verre achterneef, maar een echte cycloon! Nou ja, de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het inmiddels een ex-cylcoon is, en dus blijkbaar al minder krachtig, maar wat heeft het gestormd en geregend! Het is op vrijdag eind van de ochtend begonnen met regenen en het is nu, maandagochtend voor het eerst weer droog. Vooral gisteren was het echt heel heftig met hele harde wind en zo veel regen dat je echt van vijf seconden buiten al drijfnat werd. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zulke lange en heftige regenbuien meegemaakt heb in Nederland.
Op vrijdag was het overigens nog wel grappig en hebben Milan en Tijn voor de deur even lekker in de regen gedanst en gespeeld. Het is ook tegelijkertijd niet koud (al koelde het gisteren wel af tot maar liefst 23°C, toe maar!) dus wat dat betreft was dat toen nog wel even leuk.
Zaterdag hebben we nog maar even een wasdroger gekocht. Ik twijfelde eerst nog even of we een wasrek zouden kopen of een droger. Het leek een beetje onzinnig zo'n droger in dit land, maar met dit weer droogt de was ook voor geen meter op het overdekte terras en om nou altijd een wasrek in de woonkamer te hebben staan... We waren overigens niet de enigen, want bijna alle wasdrogers waren uitverkocht! We hadden keuze uit maar een paar drogers die uit voorraad leverbaar waren.
We wilden ook nog voor wat lampen kijken en zagen ernaast een grote winkel genaamd "Spotlight", dus dat leek kat in het bakkie. Eerst maar even de droger thuisbrengen, want anders zou het nooit in de auto passen. 's Middags nog weer eerst even naar een ander winkelcentrum voor ik weet niet meer wat en dus uiteindelijk gisteren alsnog naar de Spotlight. Ha, hoe een naam je kan bedriegen: het was een soort Leen Bakker annex Action (alleen dan wel duurder maar vergelijkbaar assortiment) annex hobbywinkel. Van alles en nog wat, behalve lampen! Toen weer door naar dat grote winkelcentrum wat we helemaal doorkruist hebben (meedere malen want Milan moest tussendoor wel 3 keer naar de wc dus dan loop je weer een heel eind terug) zonder ook maar een lampenzaak tegengekomen te zijn. Wel hebben we een zwemshirt voor Tijn gescoord. Een speciaal shirt dat ze aandoen bij de zwemles, is sneller dan de hele klas zich laten insmeren!
Maar uiteindelijk toch ergens anders een lampenzaak gevonden en wat denk je: we zagen er absoluut niets leuks tussen. Bizar, we hebben echt in een paar uur tijd alle meubels en bedden voor een heel huis uitgezocht en nu waren we al twee dagen en uren zoeken verder voor een paar lullige lampjes! We hadden de moed al opgegeven en waren ons mentaal aan het voorbereiden voor nog een week in de schemer (er zijn overal inbouwspotjes, maar die zijn in de woonkamer net wat te karig en ook bij de computer krijgen we klachten dat skypers ons slecht kunnen zien). Op het nippertje zijn we toch nog even bij onze oude vertrouwde Kmart binnengestapt en daar toch wat lampen gescoord, die uiteindelijk nog heel leuk staan. Nog niet compleet, maar toch! Tip dus mocht je ooit eens een huis in willen richten in Australie: aan de SuperAmart en de Kmart heb je genoeg!
Verder hebben we afgelopen week continu bezoek gehad van allerlei leveranciers: de man van het internet, de man van de kabel, de man van het zwembad, de klusjesmannen die wat achterstallig onderhoud aan het huis moeten regelen en zo ging het maar door. En allemaal zeggen ze dat je "alleen maar even dit en dit en dat moet doen" om het allemaal goed te laten verlopen. Help, en dat moet ik allemaal onthouden! We zijn er inmiddels aardig uit, maar we worden wel een beetje regelmoe van al die dingen. Wat me wel opvalt in vergelijking met Nederland: niemand wilde een kopje koffie of zoiets. Het fenomeen "kopje koffie, glazenwasser?" kennen ze blijkbaar niet, ha, ha! Verder zijn we nog even op school wezen kijken, maar daarover binnenkort meer, morgen de eerste schooldag, spannend!
Tot slot nog even twee filmpjes die ik in de auto gisteren gemaakt heb op weg naar huis. Geen superkwaliteit maar misschien geeft het toch een beetje een indruk van het weer gisteren.
Gisteren zijn we maar eens een rondje door de buurt gaan lopen. Onderweg kwamen we wat kinderen tegen die hun honden aan het uitlaten waren. Maar eens gevraagd of die in de buurt woonden en ook naar Oakleigh State School gingen. En ja, een jongen en meisje (tweeling) gingen net als Milan naar Year 2. Vervolgens even een speelpauze bij het speeltuintje op "ons" veldje. Daar even een praatje gemaakt met een man die met zijn twee kinderen mee kwam om even te spelen. Zijn dochter ging ook naar Year 2, maar naar de combinatieklas waar Milan niet in zit (er zijn 3 klassen Year 1 en 3 klassen Year 2 plus een combinatieklas 1/2). Groep 1 en 2 kennen ze hier overigens niet, een jaar voor Year 1 heb je een Prep(aratory) year en eventueel een jaar daarvoor heb je Kindergarten. Het kan dus zijn dat je kind pas met 5,5 jaar voor het eerst naar school gaat! Peuterspeelzalen heb ik hier ook nog niet ontdekt. Even wennen dus aan het andere systeem.
Het schoolzwembad
Leuk soort kabelbaan!
Daarna even doorgelopen richting school. Het hek stond open dus ook daar de speelterreinen maar even ontdekt (en goedgekeurd). Er werd in een van de zalen van de school taekwondo les gegeven dus we waren zeker niet de enigen die rond de school liepen. Bij een ander speeltuintje raakte ik aan de praat met een andere moeder. Ze had zelf veel gereisd en ook in Europa gewoond, dus het was wel even leuk bijkletsen over verhuizen naar het buitenland in het algemeen. Grappig was dat ze ook een opmerking maakte over het feit dat je eigenlijk helemaal niet zo veel spullen nodig hebt en soms denkt: "Waarom heb ik destijds eigenlijk die container op pad gestuurd? Ik wil dat straks helemaal niet meer uitpakken en een plekje geven!" Ze had zelf 4 kinderen. De oudste is wat ouder dan Milan, maar zit een klas hoger, de tweede is wat jonger dan Tijn en gaat dus naar Prep, de derde is een maandje jonger dan Thirza en de vierde was net 6 weken oud. We hebben wel ruim een half uur staan te praten, dus dat was wel erg gezellig en ze woont bijna schuin tegenover ons. We hebben dus al min of meer afgesproken om straks eens een bakje koffie te gaan doen als de jongens naar school zijn, en dan kunnen de meiden hopelijk samen spelen. Leuk om zo de eerste stappen te zetten naar integratie in de buurt!
Jump!
Weer thuis had iedereen honger en dorst en hebben we de nieuwe pan maar eens uitgetest voor pannenkoeken. En ik weet niet hoe dat komt, maar dan willen ze allemaal ineens helpen?!? Zo jammer dat ze die neiging nou nooit krijgen als ik aan het opruimen ben of zo.. Hulp is dan uiteraard een relatief begrip, want het komt meer neer op: Wie mag de eieren erin doen (met als subcategorie: wie mag dat als eerste doen), wie mag in het beslag roeren (niet te wild!!) en tenslotte uiteraard: Wie mag de eerste pannenkoek. Resultaat: eieren die naast de kom belanden, garde op de grond, bloem over het aanrecht, ruzie, tranen, duwen (ik kan er niet bij!!) en teleurstelling bij de verliezers van de eerste pannenkoek. Zo jammer dat zoiets altijd in bladen als Libelle etc. zo idyllisch wordt afgebeeld met blije, lachende mensen die in hun mooiste kleren geheel vredig en uitgerust bezig zijn. Ach, ze waren uiteindelijk wel lekker! Geen tijd gehad om foto's te maken overigens, te druk met bakken en (figuurlijke) brandjes blussen!
Sinds zondag wonen we nu echt in ons nieuwe huis! Het waren wel wat dagen van bloed, (heel veel) zweet en tranen (met kinderen gaat er geloof ik geen dag voorbij zonder, dus dat is niet zo bijzonder) want er moest heel wat in elkaar gezet worden. Ik heb letterlijk het eelt op mijn handen staan en kan geen schroef of inbussleutel meer zien! Tja, dat was natuurlijk het gevolg van snel in een huis willen: je komt dan bij zaken uit die snel voor een redelijke prijs alles kunnen leveren, maar dan moet je wel zelf aan de slag! En dan helpen die supersonische hoogslapers met al hun laatjes, randjes, kastjes, draaipanelen en wat er dan ook nog maar op zit, niet mee! Hogere wiskunde leek soms vereist om het allemaal in elkaar te flansen, maar op een enkel detail na, is alles klaar... Tussen neus en lippen door hebben we natuurlijk ook nog de auto opgehaald, en al weer wat spullen voor het huis gekocht. En oh ja, een telefoon voor mij waarmee ik mijn voorzichtige intrede heb gedaan in de wondere wereld der smartphones. Milan is er nu al handiger mee dan ik vrees ik... Jullie zullen het denk ik niet veel gebruiken om naar te bellen, maar wellicht voor WhatsApp (moet ik er nog wel op zetten): +61 426558172.
De eerste warme maaltijd aan de nieuwe tafel
Zondagavond waren we wel helemaal afgedraaid. Al die regeldingen continu, Arjen werken overdag, ik regelmatig klussen overdag en in het weekend continu in de weer en natuurlijk weer alles inpakken in het appartement. En nu moet ik hier weer alles uitpakken en overal een plekje voor vinden. Het klinkt misschien gek, maar ik ben nu eigenlijk wel blij dat de container later komt dan dat we oorspronkelijk dachten. Als alles helemaal tegelijk was gekomen, waren we volgens mij knettergek geworden van alles. Nu hebben we sommige dingen alsnog moeten kopen die straks ook in de container zitten maar dat is nog wel beperkt en het geeft voor nu even de rust om alles weer even op orde te krijgen voor de volgende invasie van spullen komt. Het geeft je overigens wel te denken: er zit dus zo'n 27 m3 in die container (en dat zijn dus echt heeel veel dozen) en eigenlijk hebben we daarvan weinig tot niets echt nodig. Goed, wat extra kleding en speelgoed is leuk en van sommige dingen zijn straks ook best handig, maar we doen toch al wel bijna twee maanden zonder. Goede voornemen is dus om op de weg terug minder mee te nemen!
Donderdag hebben we weer even een relaxdagje ingelast. Hoewel, met drie kinderen op stap gaan is per definitie eigenlijk nooit echt relaxed, maar toch. We namen weer onze vertrouwde CityCat naar Southbank Parklands en gingen op pad naar het Queensland Museum & Sciencentre. Daar hadden we de vorige keer al gezien dat ze daar een dinotentoonstelling hadden, dus die stond nog op ons lijstje. De algemene toegang was weer gratis (ik zag dat het museum voor 70% door de overheid gesponsord wordt, vandaar) dus dan is het niet zo erg als ze het na een uurtje al zat zijn. Al was het erg leuk en hebben we er wel langer rondgelopen. Dino's zijn al gauw goed, maar het was ook echt wel leuk opgezet en interessant voor kinderen. Vooral het grote onderwaterlandschap dat was nagebouwd was heel mooi om te zien.
Daarna natuurlijk ons vaste strandje bezocht. Zoals jullie zien heb ik weer wat zitten goochelen en heb ik er twee fotocollages van gemaakt. Zal later wel weer gewone foto's doen, want ze worden zeker van het museum wat te klein, maar voor nu wel weer even leuk. Bedankt ook weer iedereen voor jullie reacties, en zelfs al wat post gehad op het nieuwe adres, leuk.
Ook leuk dat het statisch is! Ik denk dat ik over een jaar nog overal piepschuim ga aantreffen...
De afgelopen dagen heb ik lopen klussen in het huis. Dinsdag kwam er weer een lading meubels, dus er stonden overal dozen. Ze zouden overigens weer tussen 7 en 9 uur komen, dus ik zag me al voor niks heel vroeg opstaan met drie kinderen omdat ze vast weer na negenen zouden komen. Maar het is altijd het een of het ander, want die lui belden om 6.45 op dat ze al voor de deur stonden! Haast, haast dus. Voordeel was dat we daardoor een lange dag hadden. Al gauw lag het huis bezaaid met piepschuimkorreltjes want alles was bijzonder goed ingepakt met heeel veel tape en karton en dus piepschuimplaten. Tijn en Thirza vonden dat wel leuk om weer te verkruimelen (ze waren jaloers op de Hollandse sneeuw denk ik!).
De verpakkingsberg na 1 dag!
Ook al ging het langzaam (het was gelukkig wel een bewolkte dag, dus niet zo heel erg heet), we zijn toch best aardig gevorderd en Milan vindt het leuk om te helpen met schroeven. Voorwaarde was wel dat zijn bed uiteraard prioriteit had, dus daar hebben we een aardige start mee gemaakt. Zijn fanatisme heeft wel geholpen, want sommigen dingen moet je eigenlijk wel samen doen. Overtuiging geeft echter kracht, dus met zijn spierballen erbij ging het best goed. Tussendoor nog even gezwommen, want anders was het wat te veel werken voor hen op één dag.
Jongens en gereedschap: altijd goed
Op woensdag zijn we even naar de bank geweest voor wat regelzaken en toen weer door naar het huis want er zouden wederom spullen geleverd worden. Van andere Van Oord-ers die weer terug naar Nederland zijn, waren er nog wat dingen over die we wel konden gebruiken. Ondere andere een wasmachine, tuinset, tijdelijke eetkamerstoelen (van onze eigen meubels komen die later), een hoop losse troepjes die ik nog moet bekijken en een koelkast. Die laatste leek overigens meer op een inloopkast zo groot! Denk aan zo'n glimmende Amerikaanse joekel met dubbele deur en een tap voor ijsklontjes en koud water. Nog maar eens kijken of we daar weer een wateraansluiting voor hebben. Milan jubelde toen hij dat tapje zag: "Kijk, we hebben ook iets waar je warme chocolademelk uit kunt krijgen!" Ha, ha, hij heeft de koffiemachine van gemeente Ambacht nog in zijn hoofd, daar haalden ze dat elke keer uit de automaat toen we daar moesten zijn voor alle documenten.
Milan was wel onzettend dwars die dag. Ik wilde eerst de koelkast schoonmaken, is toch wat vies na opslag, maar daar wilde hij niets van weten. Zijn bed moest en zou af! Vervolgens moesten Tijn en Thirza het continu ontgelden en elke verdere tegenslag of vertraging leidde tot woede-aanvallen. We zijn wel weer een stuk verder gekomen tussen neus en lippen door, maar nog niet af. Tijn en Thirza werden moe en hebben de matras alvast uitgetest. Aan het einde van de dag was ik wel moe en het zat.
's Avonds zijn we uit eten gegaan in een leuk restaurant. Alles is hier erg kindvriendelijk, werkelijk overal is er een kinderhoekje: bij de autodealer, de bank en waar we ook komen. In het restaurant kregen ze elk een tasje met kleurplaat, waskrijtjes, stickers, puzzeltjes enz. Ze vonden het haast jammer dat ze even moesten stoppen toen het eten kwam! En Tijn had zelfs de Engelse woordzoeker af, waar hij heel trots op was. Overal heb je ook wel kindermenu's die vaak niet meer kosten dan $10,- (zo'n 8 euro) en dat is dan hoofdmenu en toetje, dus dat is wel te doen. De pizza voor hen schoof lekker naar binnen en toe hadden ze ijs met aardbeien. Wel bizar in januari! Het gebouw waar we zaten is ook heel mooi en je hebt er een hotel, restaurant, pub/bar en buitenterras waar mensen tot 's avonds laat buiten zitten. Erg gezellig!
Maandag zijn we op stap geweest met Lisa van Crown Relocations. Zij heeft Arjen in december geholpen met het zoeken van een huis en heeft ook veel geregeld voor aansluiting van gas, sleuteloverdracht enz. Zij was voor een aantal uur ingehuurd om ons te helpen en omdat er nog wat tijd over was, leek het haar een goed idee om ons wat te laten zien van de stad en wat leuke tips te geven over wat er allemaal te doen was.
Zo gezegd, zo gedaan, en dus gingen we, gelukkig met haar achter het stuur, op sightseeing tour. Ze had al een lijst bij zich met leuke restaurantjes, winkeltjes voor van alles en nog wat en kinderactiviteiten. Ik was al gauw m'n oriëntatie kwijt zo kris kras door de stad, die ook nog eens best wel heuvelachtig is. Ik ben bang dat ik m'n bakfiets hier (helaas) een stuk minder zal gaan gebruiken. Fietspaden kennen ze ook eigenlijk alleen voor recreatie en niet voor doorgaand verkeer. En anders ben ik straks vast een attractie!
Onderweg zijn we nog even gestopt bij een leuke speeltuin in een groot park. Ze hebben hier wat minder kleine stukjes groen met een klein speeltuintje of trapveldje, maar als ze dan iets aanleggen doen ze het ook gelijk goed. Een groot park, een ruime speeltuin, vaak gemeentebarbecues op gas die je gratis kunt gebruiken enz. Het was wel leuk om wat inside informatie te krijgen en om vragen te kunnen stellen over allerlei zaken. Lisa is ook een leuke en gezellige vrouw om mee op pad te zijn, dus we hebben ons zeker niet verveeld.
Aan het eind zijn we nog naar een haven geweest, ik moet eigenlijk nog eens even op de kaart opzoeken waar het nou precies was, waar we wat gegeten hebben. Overigens kunnen Milan en Tijn nog niks volgen van wat ze zegt, het gaat echt nog te snel als mensen een hele zin uitspreken. Wel zeggen ze soms zelf wat in het Engels, maar dan meer dingen die ze al weten: de kleur uitkiezen van hun beddengoed, hun naam zeggen, tellen, en zulk soort dingen. Milan wil wel dingen zeggen en vraagt dan aan mij hoe hij dat moet doen. Lisa wilde hem bv. telkens helpen met de gordel, maar dat wilde hij niet. Even vragen aan mij en toen kwam er met een uitspraak die Lisa verbaasde keurig uit: "I can do it myself!" Op tv kijken ze nu trouwens veel BBC programma's onder de vlag CBeebies. Dat zijn meer kleuterprogramma's gericht op Thirza's leeftijd, maar eigenlijk nu wel geschikt voor hen omdat ze dat kunnen volgen en visueel ingesteld is en erop gericht om van alles te leren. Milan zit een beetje op de wip: hij realiseert zich dat het kinderachtig is, maar Tijn en Thirza vinden het wel leuk en ik vind het ook wat nuttiger dan een of ander vaag programma. Ik dwaal weer af nu, maar met dit stukje heb ik hopelijk ook gelijk de vraag van juf Benning beantwoord!
Ik heb weer een nieuw snufje ontdekt (ik word nog eens handig met de computer!): een diavoorstelling, ook via youtube (dus waarschijnlijk alleen via de blog zelf te zien). Kan ik mooi de foto's kwijt die de blog als losse foto niet halen. De jongen worden ook steeds handiger met de skype en de bijbehorende chat. Vooral de smilies zijn populair! Zelfs Thirza heeft het over wie er "online" is.
Afgelopen weekend was het voor de verandering weer eens tijd om meer inkopen te doen. Arjen had de zaterdag vrij genomen (normaal moet hij dan nog een halve dag werken) zodat we wat meer tijd zouden hebben. Allereerst is hij nog even naar het huis gegaan want de eerste lading meubelen zouden al geleverd worden. Tussen 7 en 9 uur, maar je begrijpt, zulke dingen zijn overal hetzelfde, het spul kwam pas om 9.30 uur.
Goed, vervolgens op pad voor een auto. Arjen heeft dan wel een auto van het werk, maar straks is het toch ook wel fijn als ik een auto heb voor ritjes naar de Nederlandse school, ongetwijfeld voetbaltrainingen, boodschappen en noem maar op. Na wat zoeken her en der kwamen we uit op een Suzuki Alto. Klein maar fijn, zullen we maar zeggen! Het staat hier allemaal wat makkelijker geschreven dan dat het met zoeken en onderhandelingen in de praktijk was, maar aan auto's maak ik liever niet te veel woorden vuil. Van de week nog even alles regelen met verzekeringen enz. en dan volgende week ophalen.
Goeie klimbomen in het parkje
naast ons huis (met zijn Accoord pet
als trouwe bondgenoot, meester Klink!)
Tussendoor nog even geluncht in het naastgelegen restaurantje van de plaatselijke Intratuin. Dat voelt wederom als vakantie: onder een grote parasol met een klaterende fontein naast ons. Maar goed, de realiteit drong al snel weer door en we gingen verder naar het dichtbij gelegen DFO (Direct Factory Outlets). Daar moeten we eigenlijk nog een keer naar terug, want hier hadden ze echt wel leuke (kleding)winkels voor inderdaad outlet prijzen. Maar nadat we de beddenzaak en de keukenspullen zaak bezocht hadden was de koek bij iedereen wel op.
Omdat we deze week hoorden dat de container later aankomt dan we oorspronkelijk dachten, hebben we toch alvast spullen nodig die eigenlijk ook met de container gaan komen. Maar ja, het heeft niet zo veel zin om hier nog 4 weken te blijven zitten, zeker niet als de jongens straks naar school moeten. Dan kunnen er beter wat dingen dubbel aangeschaft worden, en nu met de nieuwjaarssale was dat ook goed te doen. Met een volle auto reden we dus uiteindelijk weer weg. Snel maar even naar het huis gebracht en toen naar het appartement om wat te eten. En natuurlijk om te skypen, want daar is het dan ook de uitgelezen tijd voor.
Het is trouwens wel grappig om te zien hoe Milan en Tijn daar verschillend mee omgaan. Milan wordt boos als hij niet kan skypen met zijn vriendjes wanneer hij wil. Dat is ook lastig plannen, want 's ochtends bij ons is al te laat avond in Nederland en 's avonds bij ons is schooltijd in Nederland. Het kan dus eigenlijk maar 2x per week en dat frustreert hem wel. Na het bijkletsen is hij dan overigens weer vrolijk. Ook begint zijn stemming langzaam om te slaan. Waren eerst nog de ijsjes in Nederland lekkerder (nadat hij er lekker van gesmuld had hier), nu zijn de Australische ook wel ok. Ook het zwembad bij het huis was in eerste instantie stom, ook al was hij er niet uit te krijgen. Het is een soort verzet bij hem dat hopelijk langzaam zal slijten. Hij is overigens nog wel van plan om de eerste drie maanden niets te gaan zeggen op school. We zullen zien hoe lang hij dat werkelijk gaat volhouden.
Tijn leeft meer bij de dag, denkt eigenlijk niet zo aan het skypen totdat hij ziet dat er iemand online is, maar heeft het na het gesprek juist dan weer wat moeilijk. Met school zal dat vast hetzelfde gaan: hij weet het wel, maar is er verder niet mee bezig en zal de klap van het wennen pas krijgen als het echt zo ver is. Twee verschillende insteken dus. Thirza is nog makkelijk, die gaat mee in de flow.
Gisteren, zondag, zijn we weer op pad geweest, nu naar Indooroopilly shopping centre. Een heel groot winkelcentrum, waar alles op zondag gewoon open is (zoals bijna alle winkels). We hebben ons een beetje georienteerd op mobiele telefoons. Onze abonnementen op de telefoons in Nederland liepen vandaag af, dus dat was makkelijk met opzeggen. Maar ik vind het een ellende om in die rijstebrijberg een goede telefoon en type abonnement uit te zoeken. We zijn er nog niet uit dus (niet alle aankopen gaan zo snel....) en een Australisch nummer houden jullie dus nog van me tegoed. Tot dan houden we het maar op mail, blog en skype. Wat zomerjurkjes voor Thirza waren in de uitverkoop overigens een stuk makkelijker scoren! Mevrouw wil het liefst jurkjes aan (het wordt een tweede Renske denk ik), al kan ik dat haar niet kwalijk nemen met dit weer.
Bij de KMart was het weer een stuk makkelijker scoren. Dat is een discountwinkel waar ze eigenlijk van alles verkopen. Onze score (en ik vergeet vast nog wel wat): prullenbakken, broodrooster, waterkoker, tosti-ijzer, strijkpank en strijkijzer, wasmand, badmatjes, emmer, fruitschaal, onderzetters, nog wat kookspullen, enz. enz. Het leek net of we een minuut gratis winkelen gewonnen hadden: doet u deze ook nog maar! Al deden we er wel wat langer over dan 1 minuut! Uiteindelijk dus wel weer twee karren vol die we ook maar weer even gedropt hebben. Konden we gelijk wee even lekker zwemmen met z'n allen!
Tot slot van de dag nog een heleboel skype gesprekken en gelukkig heeft Milan eindelijk Duco en Florian weer kunnen spreken! Mannen, als jullie eens vroeg wakker zijn op een doordeweekse dag, zit hij ook altijd voor jullie klaar hoor! Dat is inmiddels al gelukt (dit bericht staat al een tijd in draft) en dat vindt hij heel leuk!
Hierbij alsnog het zwembadfilmpje wat eerder niet lukte. Voor diegenen die de berichten volgen via de mail: de filmpjes werken dan blijkbaar niet. Je zult dan echt even de blog zelf moeten bezoeken! Klik daarvoor op de titel van het bericht vanuit de mail of ga gewoon naar www.onsbuitenlandavontuur.blogspot.nl.
In de tussentijd heb ik me ook prima vermaakt en ben ik met een Nederlandse en twee Belgische moeders ergens een kopje koffie gaan drinken. Erg gezellig en leuk om ieders verhaal te horen. De Nederlandse woont al 8 jaar in Brisbane en is met een Australier getrouwd en heeft twee meisjes van 7 en 5. De ene Belgische heeft ook een man die bij een baggerbedrijf werkt en die heeft de afgelopen 14 jaar al in allerlei plaatsen gewoond waaronder India, Hong Kong en Singapore. Zij heeft een dochter van 7. De andere Belgisch weet ik nog wat minder over, zij woont nu zo'n anderhalf jaar in Brisbane. Ze wonen geen van drieën echt dicht bij ons in de buurt, maar het is wel een gezellig clubje dus we zullen elkaar vast vaker spreken tijdens de Nederlandse lessen.
