Back to reality!

Afscheid van Paige voor de vakantie, die weer terug is
naar Wales.

Met Mathilda tijdens het Out of the Box
Festival, een Kindy excursie

Na thuiskomst van vakantie werden we al heel snel weer de werkelijkheid ingeslingerd: na aankomst op vrijdag, kregen we op maandag een mailtje van de makelaar van het huis waar we nu in wonen. De eigenaren van het huis, die op het moment in Melbourne wonen, komen weer terug naar Brisbane en dus moeten aan het einde van de huurperiode het huis uit! En dat is al snel: uiterlijk 19 september. Zucht, op deze deja-vu zaten we eigenlijk niet te wachten.

De Gong Garden

We hadden ook al snel door dat er weinig te onderhandelen viel om het nog te rekken, wat misschien nog wel te doen was geweest als ze het huis hadden willen verkopen. De lokale Funda dus maar weer op om te kijken wat de markt te bieden had. Vorig jaar hadden we wat langer de tijd om te zoeken en toen viel het al niet mee om iets te vinden in de buurt dat voldeed aan onze wensen. We wisten dus dat we of concessies moesten doen aan het huis of aan de afstand tot school/werk.

Daar wordt je moe van, zo'n festival!

Op woensdag hadden we dus al onze eerste bezichtiging te pakken. Een waanzinnig mooi huis, maar dus wel wat verder weg en via een drukke weg. Diezelfde dag kwam er nog een ander huis nieuw op de site, en omdat dat via dezelfde makelaar was als van ons huis nu, konden we daar gelijk een afspraak voor vrijdag voor maken. Ook een mooi huis, groter/mooier dan het huidige en ook dichterbij werk dan nu. Lang niet zo mooi als het eerste, maar dus wel iets praktischer. Wel weer verder van school dan nu uiteraard.

En dan volgen de dames een verfworkshop..

Goed, na wat heen en weer gebel en wat onderhandelingen her en der was de zaak dus ongeveer in een week beklonken: het wordt het tweede huis, wat dichterbij en praktischer maar minder mooi en luxe dan het huis van de eerste bezichtiging. Wat is wijsheid... Milan vond het jammer want die zag de hangmat van het eerste huis (gemeubileerd) wel erg zitten.. Nou ja, het is waarschijnlijk maar voor een maand of 7. We krijgen nu 15 augustus de sleutel, kunnen het weekend nog zelf wat losse spullen overbrengen, maandag komen de inpakkers, dinsdag de 19e de echte verhuizing, woensdag nog een dag voor evt. laatste rommeltjes en op donderdag komen de schoonmakers voor dit huis, wat dan weer op vrijdag de 22 opgeleverd moet worden. Klinkt simpel nietwaar, zo in één zin?

In de tussentijd was ik overigens ook nog ziek geworden. Op de eerste woensdag stortte ik een beetje in, met overal pijn in mijn gewrichten. Het begon met een stijve nek, maar al gauw deden mijn polsen, vingers, enkels, schouders, heupen pijn en lag ik de eerste nacht koortsig in bed. Op dat moment leek me naar een dokter toe gaan al een onmogelijke opgave, aangezien ik bijna niet zelf mijn armen onder de dekens kon krijgen, laat staan dat ik me op mijn zij of iets kon draaien. Op donderdag was het 's ochtends (met pijnstillers) al iets beter en kon de dokter me vertellen dat ik waarschijnlijk een virusinfectie had. Souvenir van Nederland....? Bloed prikken dus en extra pijnstillers halen.

Tegen de avond ging het telkens weer bergafwaarts en liep ik al strompelend door het huis, nauwelijks in staat ook maar een arm op te tillen. Elke hoogbejaarde zou me op dat moment met glans verslagen hebben in wat voor fysieke proef ook! Gelukkig kon Arjen bijspringen, want ik kon niet autorijden of langere stukken lopen. Ik had op vrijdagochtend (de beste periode van de dag, redelijk uitgerust en de pijnstiller van de ochtend in volle werking) stoer gezegd tegen Arjen dat hij zijn geplande trip naar Perth die maandag erna best door kon laten gaan, maar had daar op zaterdag toch enigszins spijt van. We hadden 's avonds nog een afscheidsfeestje van vrienden die 6 maanden naar Parijs gaan, maar daar liep ik toch een beetje stijf en ellendig rond.

Gelukkig ging het zondag al echt een heel stuk beter, en maandag nog weer veel beter; net op tijd dus. Het bleek het Parvovirus te zijn, ookwel vijfde ziekte genaamd. Redelijk onschuldig bij kinderen maar een stuk heftiger bij volwassenen. Ik bleek nog geluk gehad te hebben, want als ik de informatie zo mocht geloven, kon er gerust weken of maanden zoet mee zijn.

Thirza kreeg vervolgens op de woensdag erna rode wangen met wat koorts, dus die was waarschijnlijk het volgende slachtoffer. Bij haar verliep het inderdaad redelijk rustig en normaal gesproken zou ik het denk ik niet eens herkend hebben als een officiële ziekte. Arjen kwam op woensdagavond terug uit Perth, en kwam vervolgens op donderdag halverwege de dag ziek thuis. Het leek ons wel duidelijk dus wat hij zou hebben, maar uiteindelijk was het meer griep dan echt de gewrichtspijnen die ik had. Maar ziek was hij wel! Hij is uiteindelijk pas weer eergisteren aan het werk gegaan, en hoopt nu eindelijk van zijn wekenlange verkoudheid af te komen.

Milan en Tijn hebben zich sterk gehouden, dus hopelijk ontspringen zij de dans! Ach ja, de wintervirussen zullen we maar zeggen... We zijn dus nu 2,5 week terug uit Nederland, maar wat is er allemaal al weer gebeurd! Op het moment ben ik bezig om een hoop spullen te sorteren. Nu echt eens kijken welk speelgoed er weg kan (er is al weer wat verkocht via de lokale marktplaats), welke kleren wegkunnen en welke spullen ik al 1,5 niet of nauwelijks gebruikt heb. Die laatste dingen ga ik nu inpakken en laat ik lekker in dozen staan. Dat mag straks weer in de container terug naar Nederland, maar wil ik niet meer uitpakken in het nieuwe huis. Het zijn soms dingen die niet weg hoeven, maar gewoon dubbel zijn, omdat we bijvoorbeeld toch serviesgoed enz. moesten kopen toen we hier aankwamen en de container nog niet gearriveerd was. Het voelt soms als een druppel op de gloeiende plaat, maar toch.

Zo, genoeg weer voor nu. Tot slot nog even ons nieuwe adres voor straks: 3 Fairfax Street, Red Hill 4059, Queensland, Australia. Ik doe er nog wat foto's bij van voor de vakantie, o.a. van het Out of the Box festival waar Thirza met de Kindy naar toe was en de sportdag van Milan.