Whale watching en Great Barrier Reef

Zoals inmiddels gebruikelijk is het al weer (veel te) lang geleden dat ik geschreven heb. Geen idee hoe de dagen zich vullen, maar het gebeurt wel! Eigenlijk weet ik het wel: reading groups, zwemlessen op school, hand- en spandiensten bij Thirza's daycare of Kindy, sporten, het gewone huishouden, helpen met huiswerk, halen en brengen voor playdates, gitaar oefenen, naar de voetbal, niet bij het zwembad vandaan kunnen als ze gaan zwemmen, naar de Nederlandse school enz. enz. Al met al is Facebook dan vaak een handiger (sneller) alternatief om veel mensen op de hoogte te houden van het dagelijkse wel en wee. Maar goed, ik had nog wel wat in draft staan (ook al heel lang), dus dat ga ik toch op jullie loslaten. En de vakantie waar ik het over heb, tja, dat was dus de vakantie van eind september/begin oktober! De volgende vakantie is al weer in zicht!

Op de foto met Captain Dog

En voordat ik daar echt mee van wal steek, nog even wat ander nieuws: we komen begin maart 2015 weer terug naar Nederland! De meeste (grote) projecten voor Van Oord zijn afgelopen of lopen af, dus de Nederlanders hier verlaten langzaamaan Australië. Arjen rondt hier nog de jaarsluiting af, wat rond eind januari klaar zou moeten zijn (voor zover zijn werk ooit klaar is :-)). En ja, dan laten we ons de kans niet ontglippen om nog een laatste keer hier in de regio op vakantie te gaan. We hebben nog wel even getwijfeld, maar Nieuw-Zeeland is vorig jaar zo goed bevallen, dat we dat gewoon nog een keer doen. Doe je ook niet meer zo makkelijk vanuit Nederland! We proberen er nog Sydney aan vast te plakken voordat we eind februari weer naar Nederland vliegen. Een dubbel gevoel: we hebben het hier heel goed (gehad) en zullen het land en niet te vergeten de mensen die we hier hebben leren kennen zeker gaan missen. We zullen het meenemen in ons hart (en in de honderden, zo niet duizenden foto's, ha, ha!) en hopen ook stukjes van onszelf achter te laten in de harten van mensen die ons hier dierbaar zijn geworden. Maar uiteraard zal het ook weer fijn zijn om familie en vrienden terug te zien en weer in de buurt te hebben.

Maar goed, nu weer even terug in de tijd!

Voor de vakantie hebben we nog iets van ons wensenlijstje af kunnen strepen: whale watching! Ja, de oplettende lezers zullen zich misschien herinneren dat we dat al in Nieuw Zeeland gedaan hadden. Inderdaad, maar daar zwemmen andere walvissen die telkens even boven komen en dan weer een uur onder water verdwijnen. Voor de kust van Australië zwemmen de humpback whales die veel korter onder water zijn en die je in dat opzicht beter kunt volgen.

We zouden eerst gaan op vaderdag (hier in september), maar die tocht ging niet door vanwege te harde wind. De week erna mochten we wel en stonden we rond het middaguur gereed in Mooloolaba (wederom een bijzondere plaatsnaam) voor de Whale One tour. Ze hadden ons aangeraden om allemaal toch wel pilletjes in te nemen tegen zeeziekte en dat was geen loze tip. Niet lang nadat we de haven uit waren en snelheid van de boot omhoog ging, met de bijbehorende deining was het al snel raak aan boord. De ene na de andere zagen we onderuit gaan of een innige relatie onderhouden met een spuugzakje.

Bij ons ging alles goed, al had ik het toch ook even een poosje moeilijk, de continue deining maakt je behoorlijk weeïg! Maar goed, na toch wel een lange tijd varen konden we dan toch eindelijk wat whales bewonderen. Moeders met jonkies die nu weer op weg terug zijn naar Antarctica en regelmatig een mooie show geven. De schipper had het volgens mij goed naar zijn zin en zag op een gegeven moment telkens weer nieuwe whales waar hij op af ging, waardoor we uiteindelijk later dan gepland weer terug waren in de haven. Ik vond het toen ook wel weer goed zo! Been there, done that, don't need to do it again! En grappig hoe een lichaam een soort verdedigingsmechanisme inzet, want vrijwel alle zeezieken aan boord lagen op een gegeven moment te slapen! Aan het eind van de blog nog 2 filmpjes, met ook gelijk een leuke registratie van de nodige irritaties en wedstrijden onderling :-).

 Nu dus een stukje over de vakantie, al gedeeltelijk geschreven tijdens de vakantie zelf:

Het was weer tijd voor een Aussie vakantie, en dit keer gingen we naar het zonnige noorden. Voor ons gevoel is het natuurlijk nog steeds het zonnige zuiden, maar dat gaat op het zuidelijk halfrond uiteraard niet op. Milan wilde, na de nodige aardrijkskundelessen op school, graag naar het Great Barrier Reef, en dat vonden wij ook wel een goed idee. Dat klinkt altijd weer makkelijker (en goedkoper) gezegd dan gedaan, want het betekent of vliegen, of schreeuwend dure island resorts. Maar na het nodige speurwerk vonden we dan toch Great Keppel Island, net aan de zuidkant van het Reef, op rijafstand en nog enigszins betaalbaar. We combineerden het met een aantal nachten aan de capricorn coast, op het vasteland dus vlak voor Great Keppel Island (GKI vanaf nu).

Arjen was de eerste weekend van de vakantie nog voor werk naar Darwin, en had daarna nog wat laatste werkdingen af te ronden, dus op woensdag vertrokken we. Achteraf geen slechte planning, want er was aardig wat regen gevallen op de voorgaande dagen. En ook onderweg kregen we regelmatig een buitje over ons heen, maar de weersverwachtingen waren goed, dus we maakten ons niet te veel zorgen.

De rit van 8 uur verliep eigenlijk heel goed, we vertrokken rond 8 uur in de ochtend en konden de stops in Gympie, Gin Gin (ze zijn erg goed in gekke plaatsnamen hier) en ergens bij een historical village redelijk beperkt houden, waardoor we rond 17.45 aankwamen bij Island view holiday park. Milan, Tijn en Thirza renden er meteen vandoor om het enorme springkussen uit te gaan testen terwijl ons de taak wachtte van uitpakken, bedden opmaken en de boel een beetje te installeren. Na het eten was iedereen moe en doken we ons bed in.

Op donderdag gingen we eerst naar Yeppoon om wat boodschappen te doen, te tanken en onderweg stopten we ook even in de haven waar we later de boot zouden gaan nemen naar GKI. Na de lunch was het tijd om eens een kijkje op het strand te gaan nemen. We hadden vanaf de camping inderdaad uitzicht op de diverse eilanden die voor de kust liggen, dus ook het strand was een kwestie van de weg oversteken. Het was een megabreed, bruinig strand, wat meer uitnodigde om een strandwandeling te maken dan om te gaan liggen/zitten.

Er waren ook heel veel kleine meertjes voor de echte zee, met heerlijk warm water, waar we allemaal lekker doorheen banjerden. Tijn vond het zeewier dat overal te vinden was maar niks, maar kon zich wel vinden in een lekker modderbadje. Thirza was de grootste waaghals van allemaal en die was al snel door. Zover kwamen wij niet, want met het zeewier was het niet zo lekker om te zwemmen en het zeewater was ook een stuk frisser.

Op vrijdag reden we naar Emu Park (ja, zo heet het plaatsje...), waar we eerst, tot groot ongenoegen van Milan, even bij het monument (the Singing Ship) wilde kijken boven op een heuvel nadat we al met de auto langs een goed strand gereden waren. Van bovenaf had je een fantastisch uitzicht, maar daar was volgens hem natuurlijk ook niets moois aan. We klauterden van daar naar beneden en kwamen op een verlaten stukje strand uit met een hoop rotsen, stenen, schelpen en een mooi voetbalplekje voor de grootste mannen. Tijn vermaakte zich met steentjes en Thirza was ook lekker aan rommelen.

Milan vond het op een gegeven moment toch tijd om naar “zijn” echte strand te gaan, twee baaien verderop. Terwijl we terugliepen naar de auto hadden we vervolgens een heerlijke discussie over hoe we daar naartoe moesten gaan. Volgens hem konden we beter/sneller gaan lopen, terwijl wij met de auto wilden gaan (met alle strandspullen die we al in onze handen hadden..). Mopperdemopper dus... Maar goed, we gingen eindelijk naar zijn strand, waar de zee een stuk dichterbij was en ook geen wier had. Nog wel wat koud om te zwemmen, maar met het board was het ook heerlijk zoeven door de branding.

Op zaterdag gingen we naar de Capricorn Caves, iets boven Rockhampton, zo’n 3 kwartier rijden. We kwamen daar de vriendjes Ethan en Declan tegen van de camping, die bij hun opa en oma logeerden. We hadden een leuke rondleiding door de grotten en bleven nog even hangen bij het restaurant voor de lunch en een korte bushwalk. Vervolgens reden we door naar Mount Archer waar we een prachtig uitzicht hadden over de vallei, Rockhampton met de kronkelende Fitzroy rivier en aan de andere kant de oceaan. We konden gelukkig nog twee korte bushwalks konden doen. Tot groot ongenoegen uiteraard van voornamelijk Milan en Tijn, die liever terug wilden naar hun vriendjes op de camping. We konden de ellende nog enigszins verzachten doordat we wat wilde aardbeien/frambozen vonden onderweg, maar ze waren toch blij dat we weer in de auto zaten terug naar ons huisje. Dus bij aankomst vlogen de heren gelijk naar de speeltuin al koos Thirza toch eerst voor een ijsje.

De zondag werd besteed aan boodschappen doen voor GKI, want er valt daar weinig meer te kopen wat levensmiddelen betreft. Ook wilden we nog snorkelsets kopen, zodat we daar hopelijk wat van het reef zouden kunnen zien. En terwijl het kleine volk genoot van de rest van de dag op de camping met hun vrienden, waren wij bezig met spullen sorteren, inpakken, voorkoken enz. Je mocht namelijk maar 1 koffer en 1 stuks handbagage p.p. meenemen op de boot (of weer een hoop bijbetalen), en dat is niet heel veel als je ook al je eten en drinken mee moet nemen! Er is ook wel weer een restaurant op het eiland maar 3 maaltijden per dag * 5 dagen * 5 personen....

Goed, volgende blog (wanneer...?) verder over GKI, dit nu eindelijk maar eens het net opslingeren!