Rondleidingen

Uitzicht vanaf het balkon op het centrum, hier BCD
 (Brisbane City District) genoemd.

Na de drukke en toch wel vermoeiende dagen op dinsdag en woensdag, zijn we op donderdag maar gewoon een dagje in het appartement gebleven. De kinderen konden wat tv kijken, een spelletje doen, ds'en en gewoon wat lummelen. Ik heb de restanten van de laatste koffers uitgepakt en ben vervolgens gelijk weer koffers gaan pakken met spullen die al wel vast naar het huis kunnen: winterkleding, winterschoenen en nog veel meer. Uiteindelijk geloof ik weer 3 of 4 koffers vol. Verder even een opruimdagje, wassen draaien en alles hier even wat beter een plek geven. De dag vloog kortom alsnog voorbij.

's Avonds waren we uitgenodigd voor een etentje met collega's van Arjen en de regiomanager die over was vanuit Nederland en die Arjen ook goed kent. Vandaar ook wel een beetje rust gehouden die dag, zodat ze het 's avonds wat beter zouden trekken. We zaten in een mooi en (zeker voor familie-met-kleine-kinderen-begrippen) sjiek restaurant. Het eten ging redelijk, al kregen de jongens natuurlijk op een gegeven moment de slappe lach en is een rondje rennen om de tafel ook altijd favoriet. We hadden gelukkig een soort apart kamertje met ons gezelschap (vooruitziende blik van het personeel?), dus het was nog niet zo erg. Voor mij wel leuk om even wat gezichten te zien bij de namen en om wat verhalen te horen over de stad en het land. Al met al wel gezellig dus en we waren redelijk bijtijds thuis, al was Tijn toch al wel in slaap gevallen.

Vrijdag ben ik met het volk nog even naar het huis gegaan. Dat klinkt simpeler dan dat ik het nu schrijf, want dat betekent wel autorijden aan de linkerkant van de weg in een onbekende stad in een (hele grote) auto die ik niet ken en waar in eerste instantie nog geen navigatie in zat. Help!! Ik had afgelopen zondag al een keer een stukje gereden om wat proef te draaien, maar ik vond het nog erg eng. Eigenlijk niet eens het links rijden, want dat is vaak gewoon je voorganger volgen en daar ben je zo op gefocusd, dat dat wel lukt. Maar ik stond telkens veel te hard op de rem (iedereen werd, vooral tot Arjens frustratie, telkens gelanceerd...). Verder deed ik regelmatig de ruitenwisser aan als ik richting aan wilde geven. Ha, ha, moet vast een grappig gezicht zijn. Ook in je spiegels kijken en van rijbaan wisselen vond ik nog lastig en je positie op de weg. Ik had de neiging om te veel links te rijden binnen mijn rijstrook, gewoonweg omdat je perspectief anders is vanaf de andere kant van de auto. Al met al een ritje waar ik toch wel tegenop zag. Gelukkig hadden we via via een TomTom kunnen regelen, alleen weer zonder houder, want anders had ik het echt niet gedurfd.

We kwamen gelukkig veilig aan en keurig op tijd voor de gasmannen. Je kunt het je niet voorstellen in Nederland, maar we gaan daar koken op gasflessen. Gas is uiteraard niet nodig voor verwarming en dus hebben we aan de zijkant van het huis nu 2 grote gasflessen staan en een grote boiler voor warm water. Die kerels vonden het wel grappig: drie kleine kindertjes die vol belangstelling hun werk gadesloegen. De ene had ooit een Nederlandse vriendin gehad en wist nog de woorden "opa en oma". Milan begon toen ook wat te kletsen en ik moest hem voorzeggen in het Engels wat hij wilde zeggen. Zelf meldde hij nog even: "I am seven". Dat vond die kerel wel weer leuk en prompt kwam hij met wat promotie materiaal aan: twee vrachtwagentjes en een frisbee.

Daarna nog even de eerste duik in het nieuwe eigen zwembad. Heerlijk, het smaakte naar meer. Goeie temperatuur water (ik ben niet zo'n held in koud water) en zeker Milan genoot. Thirza moest nog wat wennen en hield het bij pootje baden. De afgelopen dagen is het trouwens erg warm geweest, tussen de 30 en 35°C. Toen we aankwamen vorige week hebben we eerst nog wat bewolkte dagen gehad, maar nu is het constant zonnig en klagen de Australiërs zelfs over de hitte. Wat wel scheelt met Nederland is dat je hier overal in huizen, auto's en winkels airco hebt, dus zodra je naar binnen gaat, koel je wel weer af.

Weer thuis hebben Milan en Tijn nog even een rondleiding door het huis gegeven. Het resultaat staat hieronder. Ik waarschuw maar even: het zijn drie min of meer dezelfde rondleidingen, elk van een minuut of 4 , dus alleen de echte die-hards zou ik adviseren het allemaal te bekijken. Maar ja, ik kon het tegenover hen niet maken om wat filmpjes weg te laten.