Eerste ronde afscheid nemen...

Deze week is de eerste ronde afscheid nemen begonnen. Gisteren de laatste dag gewerkt dus dat is ook weer een fase die afgesloten is. Wel raar, nog geen jaar geleden nam ik er ook al afscheid, al was dit een positiever afscheid: mijn eigen keuze. Al betekent het ook gedag zeggen tegen mensen waar je fijn mee samengewerkt hebt en waar ik juist de laatste tijd ook weer meer persoonlijk contact mee had. Ik kreeg ook wel een leuke afsluiting met gebak, kaart en geld voor een cadeau. Maar goed, het is toch ook wel fijn om nu wat meer tijd te hebben voor alle voorbereidingen.

Gevolg van het stoppen met werken was ook het stoppen van de kinderopvang. Gisteren hebben Milan en Tijn getrakteerd op de BSO en vandaag Thirza op de Rakkers. Milan vindt het wel lekker om wat vaker thuis te zijn, al vond Tijn het wel jammer dat hij zijn grote vriend Roemer nu minder zou zien. Die gaat precies dezelfde dagen naar de opvang en die twee heb ik geloof ik nog nooit ruzie zien maken. Van zijn andere vriend Rohan kreeg hij een soort "liefdesbrief": zijn naam met hartjes er omheen. Bij de BSO kunnen we gelukkig altijd nog wel eens binnenlopen, zo naast de school, en hun vriendjes zien ze nog wel even in de klas maar voor Thirza was het wel een echt afscheid. Voor mij dus ook. Milan heeft er 2,5 jaar gezeten en Tijn zelfs vanaf 12 weken totdat hij naar school ging. En haar juffen hebben ook de jongens in de groep gehad, dus ook met hen ben ik al heel wat jaren vertrouwd. Ze mocht trakteren, maar had uiteindelijk natuurlijk niet echt door waar het voor was. Wel werd ze erg verlegen van alle aandacht, ze vindt het niet makkelijk om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Al is het bij Hannie op schoot altijd beter te hanteren! Ze hadden een mooie muts gemaakt, een kaart met goede wensen en terwijl Thirza bij het ophalen haar kleiwerk eigenlijk niet los kon laten, vonden de leidsters en ik het moeilijk om gedag te zeggen. Ze begon steeds meer haar plekje te vinden in de groep en als we terugkomen zal ze sowieso niet meer bij de peuters komen omdat ze dan al op school zit.

Gezellig naast nichtje Feline

Overigens was er vandaag ook weer nieuwe start: Milan had zijn eerste Engelse les! Hij had het goed naar zijn zin gehad en zijn juf zei dat hij een vlotte leerling was. Hij heeft leren tellen en de telwoorden geschreven en ze hebben het over familierelaties gehad, dus ik werd met "hello mummy" begroet. Hij wilde graag huiswerk mee en dat heeft hij gelijk gemaakt. Ook het boekje met Engelse oefeningen dat oma had gevonden, werd driftig ingevuld. Toen hij net naar beneden kwam omdat hij niet kon slapen, dacht hij overmoedig dat hij de Engelstalige film vast wel zou kunnen volgen! Tja, Milan betrappen we niet vaak op zelfonderschatting... Al bedacht hij vervolgens dat Engels toch wel een moeilijke taal was en dat Nederlands vast wel de makkelijkste taal moest zijn! Maar ondertussen is zijn hoofd er flink mee bezig want hij wil alles weten wat hij tegenkomt. Ik ben benieuwd wat voor effect de 8 lessen gaan hebben!

Nog even wat foto's van Milan. Hij mocht afgelopen zaterdag vlaggen dragen bij het eerste elftal van ASWH en vooraf een teambuildingsuitje met zijn eigen team: bowlen. Het is leuk om te merken hoe snel zo'n team een hecht cluppie wordt en hoe het echt zijn maatjes zijn geworden. Het straalt er wel vanaf op de foto's! Dat afscheid stellen we dus nog maar even uit!

Tijn mocht mee bowlen en kroop er lekker bij tussen de boys

En vervolgens het echte werk op het veld

Tot slot nog even wat echte Australië info: de verhuizers komen op 26 en 27 november dus er moet nog heel wat geruimd worden voor die tijd! Arjen gaat de 28e naar Brisbane voor twee weken om daar kennis te maken en op zoek te gaan naar huizen, scholen enz. We zijn de feestdagen dan nog in Nederland en zullen begin januari met z'n allen vertrekken. Ik heb inmiddels al aardig wat kleding uitgezocht en weggedaan. Ben ik nou trouwens de enige die eigenlijk veel te veel kleding in de kast heeft hangen? Ik hoor veel mannen al zeggen dat dat een echte vrouwenkwaal is, al kan Arjen er ook wat van. Maar het gekke is dat weggooien altijd lastig is. Want iets wat je veel gedragen hebt, is lastig wegdoen om het zo lang trouwe dienst heeft bewezen en iets wat eigenlijk een miskoop was, is lastig wegdoen omdat je dan eigenlijk pas de miskoop echt toegeeft. Of zoiets. Of ben ik nu gek? Hoe dan ook, het werkt eigenlijk wel heel goed om flink te ruimen en de deadline is wel een goeie stok achter de deur.

Gevolg was dit weekend wel dat door het drukke programma van de voetbal, een herfstvakantielogeetje en onverwacht (gezellig) bezoek, we zondagavond laat nog allerlei traktaties in elkaar stonden te draaien, was aan het opvouwen waren en markplaatsverkopen aan het inpakken waren. Tijd glipt weer eens tussen onze vingers door! Vandaar dat ik dus nu eindelijk weer eens tijd had voor het blog! Hopelijk het volgende bericht dus wat sneller.

Hallo wereld, Nederland!

Velen van jullie herkennen vast wel het thema van de Kinderboekenweek: Hallo wereld! Wel toepasselijk dit jaar, en het was (vorige week alweer) leuk om te zien hoe alle groepen wat gedaan hadden met het thema. Vooraf werd door de hele school het "Hallo Wereld" lied gezongen (zie youtube link; wel lang: 6 min!)

http://www.youtube.com/watch?v=8c6-t-y1ruk

Het gaf alleen wel weer even het besef dat we al die dingen hier op het Accoord gaan missen. Een leuke school waar ze het goed naar hun zin hebben en hun vriendjes hebben. Je realiseert je nu des te meer dat nu telkens "de laatste keren" komen voor ons vertrek.

Tegelijkertijd valt het op hoeveel mensen al eens in Brisbane zijn geweest (of iemand kennen die er geweest is) of mensen kennen die ook een paar jaar in het buitenland gewoond hebben. De Lonely Planet hebben we dus inmiddels al in bruikleen!

Verder kregen we gisteren nog een heel leuk cadeau van Arjens neef en zijn vrouw: het boek "Nederland" van Charlotte Dematons. Echt een schitterend boek met geschilderde platen die een mooi beeld geven van Nederland. Je kunt er uren in kijken en er zijn allerlei bekende schilderijen, kinderliedjes, boeken, bekende figuren enz. in verwerkt. Ook de canon van de Nederland is er in verwerkt, dus ook zeker een leuk cadeau voor juffen! Echt een aanrader voor de Sinterklaas (de schrijfster heeft ook een Sinterklaasboek gemaakt, dus die ga ik zeker eens bekijken), is het niet voor je kinderen dan wel voor jezelf. Ons exemplaar gaat zeker mee in de container, leuk om vanuit daar te bekijken.

Verder eigenlijk niet zo veel echte Australie info dit keer, we hebben vandaag wat opgeruimd in de kamer van Milan en Tijn. We proberen maar kamer voor kamer aan te pakken om zo voorbereid te zijn op de verhuizing. In de avond proberen we ons wat te storten op regeldingen zoals abonnementen opzeggen, stoeien met de blog enz.

Voor wat betreft de blog: ik ben erachter dat je alleen lid kunt worden van de blog met een gmail account. Niet getreurd als je die niet hebt, je kunt iets lager bij "follow by email" je eigen mailadres invullen en vervolgens op submit drukken. Je krijgt dan het blogbericht via mail. Op de blog zelf kun je trouwens ook reacties plaatsen, volgens mij als je klikt op "geen opmerkingen" onderaan een bericht.

Het is trouwens wel erg leuk om te zien hoe massaal jullie de blog al gevonden hebben. Nu moet ik 'm alleen nog blijven vullen....! Mocht je nog mensen kennen die de blog willen volgen en waar we geen mailadres van hadden om ze op de hoogte te brengen (of vergeten zijn): geef het gerust door.

Tot slot nog maar even een foto van een relaxte Tijn die in Thirza's armen even uitrust... Tijn met zijn onvermijdelijke duim in zijn mond, Thirza met speen en al friemelend aan haar oor.

De verhuizer

Vandaag hebben we 2 verhuizers over de vloer gehad om een inschatting te maken van al onze spullen die mee moeten. We mogen een 20 foot container laten verschepen, wat neerkomt op ongeveer 30 m3. Naar aanleiding van de twee offertes maakt Van Oord een definitieve keuze. De eerste man was wel relaxed en als we zeiden: "er gaat wat gereedschap mee en er moet wat in opslag", dan keek hij wat rond en noteerde wat doosjes hier en wat doosjes daar. De vrouw 's middags wilde het allemaal wat preciezer weten, wat wel lastig was. Geen idee nog van sommige spullen welk percentage nou echt mee moet of achterblijft of in opslag moet. We hebben het maar ruim aangegeven wat mee moet, dan kunnen we altijd nog wat schrappen (en sorry, Abe, dat betekent dat we het Playmobiel circus ook op de meeneemlijst hebben gezet!). De middag mevrouw zei eerst nog positief dat het niet zo veel was wat er mee moest toen we beneden vertelden dat de grote meubels zouden blijven. Ik dacht nog: wacht maar tot je al onze zooi boven ziet met die hoeveelheid speelgoed waar een gemiddelde Intertoys jaloers op is. Maar goed, als we nog even flink ruimen komende maand moet het goed komen!

Planning is dat de container eind november weg gaat, vervolgens ± 2 weken om hem het land uit te krijgen, zo'n 6 weken varen en vervolgens weer 2 weken om hem Australië in te krijgen. Het is dus al gauw februari eer we alles weer hebben. Kortom, wat weken kamperen in eigen huis zowel hier als daar. Al blijft het natuurlijk luxe om zo'n container te kunnen laten verschepen en om alles netjes door verhuizers te laten inpakken. Ik bedenk me nu alleen wel dat Sinterklaas het dit jaar wat kleiner aan moet pakken. Alles wat ze krijgen moet meekunnen in de vliegtuig bagage (en die zal sowieso wel vol zitten) en anders moet het achterblijven. Of zullen we vragen of de beste man na 5 december nog een extra rondje vaart...?

Oh ja, deze foto's passen niet echt bij het onderwerp verhuizer, maar al die lappen tekst worden anders ook zo saai. Hier de schoolfoto's van ons volk. Thirza is sinds een jaar anti-foto, dus we zijn al blij dat ze er zonder tranen opstaat...

Huizen en scholen

De afgelopen week zijn we op zoektocht gegaan naar een geschikt huis. Lang leve internet en google maps/earth! Via www.realestate.com.au is het eigenlijk best makkelijk zoeken, maar het is toch lastig om te bepalen wat de beste plek is. De Brisbane rivier splitst de stad min of meer in tweeën. Het kantoor van Arjen is ten noorden hiervan, de Nederlandse school ten zuiden. Op zich niet ver van elkaar vandaan, maar aangezien er niet superveel (auto)bruggen zijn over de rivier, is het toch een hoop gepuzzel. En beiden bevinden zich vrij dicht bij het centrum, waar de huizen dus relatief duur zijn. Het budget wat we krijgen voor het huren van een huis is best ruim, maar als Hollanders willen we natuurlijk wel waar voor ons geld!
De Nederlandse school is overigens geen volledige school, maar geeft de kinderen 2,5 uur per week les in de Nederlandse taal en bv. wat geschiedenis, aardrijkskunde, cultuur etc. Dit is dus naast de gewone lessen op een Australische of Internationale school. We hebben al contact gehad met deze school en ook met het Accoord hier want er moeten natuurlijk gegevens uitgewisseld worden en weer allerlei formulieren ingevuld worden.

We hebben wat buurt betreft op het moment een voorkeur voor de wijk Chapel Hill, wat meer ten westen van het centrum ligt. Veel mooie, vrij nieuwe, ruime, lichte huizen en de school in de wijk is beoordeeld als de beste community school van heel Brisbane. We zitten dan wel wat verder van het centrum, maar naar de Nederlandse school is het 22 minuten rijden, dus dat moet nog wel te doen zijn. Naar Arjens werk zo'n 7,5 km, dus ook dat valt nog mee. Op onderstaande link moeten jullie als het goed is de route van een eventueel huis naar de Nederlandse school zien:

http://goo.gl/maps/IzZTa

De school zit naast de Gabba (en dat is niet zoiets als de Gamma, waar ik meteen aan moest denken...). Het is een groot rond stadion waar cricket en Australian football (soort rugby) gespeeld wordt. Heb ik beiden totaal geen verstand van, maar wie weet pikken we nog wel eens een wedstrijd mee en anders zullen we het elke week in ieder geval aanschouwen.

We gaan.... naar Brisbane, Australië!

Na een paar maanden wachten, weten we nu eindelijk sinds 28 september waar we naar toe zullen gaan: Brisbane, Australië. Australië stond al wel op ons verlanglijstje, en Brisbane is ook zeker niet de slechtste stad om in te belanden voor zover we het kunnen overzien, dus we zijn meer dan tevreden. Het was overigens toch ergens wel even slikken: oh oh, nu is het echt! En wat moet er nog veel geregeld worden! We hebben op 2 oktober gelijk een gesprek gehad bij personeelszaken waarbij we hele checklijsten kregen en een hoop uitleg over wat er allemaal gedaan moet worden (veel).

De dag erna maar eens begonnen met het aanvragen van paspoorten van de kinderen en mijzelf. Die van Arjen is nog niet zo oud, dus dat hoeft niet. Echt een fijne klus, eerst iedereen bij de fotograaf op de foto (en Thirza is al zo'n fan van foto's maken..), waarbij ze het liefst nog de film af wilden kijken in de winkel vol tv's. Toen de medewerkster wilde helpen om ze de winkel weer uit te krijgen, vonden ze het wel een leuk spelletje en dachten ze tikkertje met haar te gaan spelen in de winkel. Vervolgens werd ook het gemeentehuis op stelten gezet. Mama moest van alles afhandelen dus dan kan je best je schoenen uitdoen en koprollen maken over de banken. Oh ja, en de koffieautomaat moet natuurlijk ook uitgetest worden. En is het niet leuk om wederom tikkertje te doen rondom een grote tafel met vitrinekasten met porselein er omheen? (Wie zet die overigens neer in zo'n openbare ruimte?!). Maar goed, met weer wat grijze haren erbij waren we toch net voor sluitingstijd klaar en was de eerste horde genomen.