Zwemles

Ik ga eens even een stukje schrijven over de zwemlessen, omdat ik me daar telkens over verbaas. Van alle kanten hoor ik hier hoe belangrijk het is om te leren zwemmen, met alle zwembaden die hier toch her en der zijn. Ik hoor ook al van zwemlessen voor kinderen vanaf twee jaar, al zal dat waarschijnlijk niet veel anders zijn dan wat er in Nederland georganiseerd wordt voor peuters. Maar ik had ergens toch wel hoge verwachtingen van de zwemlessen op school gezien de populariteit van de sport in het land (en scoort Australië ook niet altijd goed met zwemmen op de Olympische Spelen?). Maar jullie begrijpen het al, echt onder de indruk ben ik nog niet. Zeker bij Tijns klas (6-jarigen) beginnen ze telkens met zo'n floating board en mogen ze eerst alleen oefenen met trappelen(!). Ze lijken ook alleen gefocust op borstcrawl (freestyle) want ik heb nog niets gezien van gewoon de schoolslag. Vervolgens mogen ze heel voorzichtig oefenen met hun armen erbij, maar nog steeds met dat board in hun handen, wat eigenlijk alleen maar onhandig is.

En dan gebruiken ze voor de kinderen die nog niet echt helemaal zelfstandig kunnen zwemmen maar een piepklein stukje van het bad, alleen waar ze kunnen staan. Gevolg: 25 kinderen op elkaar gepropt die na 5 slagen al weer moeten stoppen, want dan hebben ze de breedte van het bad overgezwommen in het ondiepe gedeelte. Maar met zo'n board kan er toch niet al te veel mis gaan, zou je denken? In Nederland zwemmen ze in badje 3 toch ook gewoon in diep water een redelijke lengte? Van kurken hebben ze ook nog niet gehoord en de juf keek me verschrikt aan toen ik voorstelde om ze gewoon eens een lengte te laten zwemmen. Oh, en dan mogen ze ook nog maar eens met een paar tegelijk zwemmen zodat de juf er met haar neus op staat (is ze alsnog bang dat ze verzuipen?). In Nederland krijgt de juf met eenzelfde aantal kinderen heel wat meer voor elkaar! En daarbij is de les ook eigenlijk te kort om echt wat vooruitgang te boeken.

Milan mocht afgelopen week voor het eerst eindelijk eens een lengte zwemmen. Tot zijn eigen genoegen, want met zijn Nederlandse A, B en C diploma was het beresaai voor hem. En dan nog moest hij eigenlijk met zo'n board (net als de anderen), en wilde de juf eigenlijk dat hij er halverwege uit zou gaan (het mocht eens te veel worden..) Het is dan goed dat ik er bij ben, want heb hem maar gewoon een hele baan laten zwemmen. Maar dat board is voor hem alleen maar onhandig en is hij ook niet gewend. Maar even voorgesteld of hij niet eens zonder mocht zwemmen omdat hij dat echt wel kan. Twijfel, twijfel, want het board is eigenlijk bedoeld om de juiste techniek aan te leren. Maar goed, hij mocht het proberen, en zwemt dan natuurlijk keurig netjes alles en iedereen voorbij, want dat zwemt veel makkelijker. Hij moest (rugcrawl) zijn kin eigenlijk wat hoger doen dus dat heb ik voor de formaliteit maar even gezegd, maar ik heb niet de illusie dat hier nu echt zwemkampioenen gekweekt worden.

Milan had trouwens een andere, tweede juf. Die eerste juf is echt wel aardig en gaat ook gewoon maar mee denk ik in hoe zij geleerd heeft les te geven, maar soms jeuken mijn handen. Ze waardeert hulp ook echt wel, dinsdag vroeg ze me zelfs of ik niet wat langer kon blijven bij de volgende klas, omdat daar geen moeders mee waren! Maar we moeten Tijn dus maar gewoon nog op buitenschoolse zwemles doen. Daar ben ik al voor gaan kijken, maar ook daar zie je een beetje het paniekerige: de kinderen krijgen vrijwel prive-les zodat een leraar nooit ver weg is in het zwembad. Maar ze zwemmen in ieder geval wel lengtes en volgens die juf leren ze ook wel gewoon schoolslag. Ik twijfel nog een beetje wanneer ik er mee ga starten. Tijn is nu gewoon nog moe van alles wat er om hem heen gebeurt, dus misschien is het beter om nog even te wachten. Zijn Engels is dan ook weer wat beter en dan is er weer wat meer focus. Na term 1 (ze hebben met Pasen vakantie) stopt het schoolzwemmen voor een half jaar dus dan misschien privé verder gaan. Voorlopig ga ik in ieder geval maar mee met het schoolzwemmen en hoop ik zo her en der alles nog een beetje een zetje in de goede richting te kunnen geven.

Maandag is Milan voor het eerst wezen voetballen. Hij had er al heel lang naar uitgekeken en was echt blij dat hij weer even mocht ballen. Hij voetbalt ook wel elke pauze op school op het grote veld daar, maar dit was toch wel even wat echter! Hij genoot en kwam met rode wangen weer het veld af. En natuurlijk trotse verhalen over met hoeveel hij elke wedstrijd gewonnen had... Nu maar even afwachten wanneer de wedstrijden beginnen en dan kunnen we dat ook weer aan ons activiteitenlijstje toevoegen.

Verder ben ik woensdag even mee geweest met het lees-halfuurtje van Milan. Er was al een moeder mee, dus ik heb gewoon maar even geluisterd. Zijn uitspraak is echt heel erg vooruit gegaan de afgelopen tijd, en nu ik ook andere kinderen uit zijn klas hoorde, was ik echt trots op hem. Hij deed vrijwel niet onder voor de andere kinderen! Niet alles spreekt hij nog goed uit, maar het meeste toch wel en zijn tempo ligt ook hoog. Niet dat hij dan alles ook begrijpt wat hij leest, maar dat komt nog wel.

Tijn zijn spons werkt ook goed en je merkt dat hij ook steeds beter de uitspraak van de Engelse letters leert. Gisteren spelde hij ineens tijdens het ontbijt zijn naam in het Engels (Tie - aai - djee - en). Ik vroeg of de juf hem dat geleerd had, maar nee, hij had gewoon opgelet hoe je alle letters zei...

Verder maakten ze grapjes over de schooldirecteur, Mr. Churchwood. Dat werd Mr. Turtle, met een grappig loopje erbij. Ik moest er eigenlijk wel om lachen. Het is een aardige man hoor, en hij nam alle tijd voor ons in het begin met een rondleiding, maar de man is wel erg wollig. Tijdens de dinsdagmiddag Assembley kost het hem moeite om kort en bondig iets te vertellen. Hij gaat maar door en door en zelfs ik kan mijn aandacht er niet bij houden, laat staan dat die kinderen dat kunnen. Maar goed, de imitaties worden dus ook al opgepikt..

Donderdagochtend had ik nog een koffieochtendje bij Hana met nog twee andere moeders van de Nederlandse school. Erg gezellig en wel leuk om hun verhalen te horen! Donderdagmiddag zijn we nog even na school naar het park met speeltuintje in de buurt geweest. Een groep uit Tijns klas komt daar elke donderdag, afhankelijk van het weer. Iedereen neemt wat te eten en te drinken mee en dat wordt gezellig gedeeld. Tijn had weer een sjans met een meisje uit een andere klas, Olivia. Al knuffelend namen ze afscheid; Tijn is een echte hartenbreker aan het worden! Milan voetbalt liever op het grote veld met een jongetje en wat vaders die er bij waren. Ik voelde me wel erg lui en een echte expatvrouw aan het einde van de dag: hier wat koffie drinken, daar wat rondhangen in een park, de witte wijn ontbrak er nog aan...