Arjen thuis en klusjes in huis

Milan kon toch nog even zijn fashion skipak aan!

Afgelopen donderdag is Arjen weer thuis gekomen. De terugvlucht is hem beter bevallen dan de heenvlucht. Meer meevliegen met de nacht wat het makkelijker maakte om te slapen. Wat wel even een schok was: de temperatuur! Van +30°C naar -2°C! Zeker Milan was blij dat hij weer terug was, die heeft er altijd het meeste moeite mee als Milan weg is. Hij had nog geluk want toen ik Arjen rond 9 uur van het station had opgehaald, zagen we hem nog net lopen naar de gym. Hij vloog Arjen in zijn armen, die vervolgens nog even met hem mee kon de kleedkamer in.

Goed klemzetten met het tafeltje helpt ook tegen het weglopen!

Wij hebben ons in die twee weken ook best vermaakt met met vieren van Sinterklaas, het maken van wat kerstknutsels (geen boom dit jaar!), spelen in de sneeuw en op verzoek van Milan ontbijten bij de Hema. Dat laatste ging boven verwachting goed, ze bleven zowaar redelijk goed zitten zonder direct rondjes te gaan rennen door het restaurantje, te gaan gluren bij andere mensen of gymnastiekoefeningen te doen bij het hekje van de toiletten...

Toch nog een beetje kerst(knutsel)gevoel!

Teameffort: de auto's schoonmaken. Bij de tweede
 auto was de animo overigens heel wat minder..

Thirza wordt intussen naast het engeltje dat ze altijd al was ook steeds meer een dondersteentje. Gierend van de lach kan ze wegrennen, verstoppen, heftig protesteren, zich dingen van een ander toe-eigenen, het glashard ontkennen als ze bijvoorbeeld een beker drinken omgooit en flink drammen als ze iets in haar hoofd heeft. Tegelijkertijd is ze ook vaak ontzettend grappig omdat ze alles nadoet en -zegt, wat vaak heel komisch is. Vandaag nog gaf ik aan de telefoon iemand onze postcode door (3344 BB). Vervolgens loopt ze rond te banjeren terwijl ze continu "negen, negen, Bernard, Bernard" zegt. De negen heeft ze ergens anders vandaan, maar dat Bernard komt dan zo grappig dat bekkie uit. Maar waag het eens te lachen! Dan krijg je streng: "Niet lachen mama!" toegebeten. Ook zegt ze bij alles op dwingende toon: "Ik ga dat doen!" En waag het dan eens om te willen helpen... Als iets dan niet lukt, wordt er huilend gemeld, maar helpen mag dan nog steeds niet. Pas na een paar meldingen is het dan ineens "jij moet mij helpen". Niets nieuws onder de zon voor een twee-jarige, ik weet het, maar zorg maar dat je geen haast en een hoop geduld hebt! Gisteren barstte ze in tranen uit omdat ik had gezegd dat ze de enveloppen niet mocht verscheuren. Een standje komt bij haar altijd hard aan, want eigenlijk is ze nooit echt bewust stout (afkloppen!). En eigenlijk had ik natuurlijk die enveloppen niet voor het grijpen moeten laten liggen. Getroost worden wilde ze niet, maar de bui vloog over toen Tijn haar liet lachen door zijn imitatie van een hond. Vervolgens komt ze het dan even goedmaken en zegt ze "Ik ben nu niet meer verdrietig, ik ben weer blij". En daar worden wij dan ook weer blij van..

Even bijknuffelen.

Zaterdag was weer een volle dag. Tijn had Engelse les, boodschappen doen en toen hebben we de auto's schoon gemaakt om ze in de verkoop te zetten. Alledrie vonden ze het wel leuk om mee te kliederen, wat een leuk plaatje opleverde. Vervolgens nog even langs de Ikea om nog een paar spullen voor het huis hier te kopen en om gelijk vast eens te kijken wat eventueel geschikt zou zijn voor het huis daar. Ikea vindt je tenslotte overal en we hebben geen tijd om daar allerlei verschillende zaken af te lopen met lange levertijden.

Thirza aapt alles na en zit ook fanatiek te ds-en.

Op zondag ben ik nog gaan zwemmen met Milan en Tijn. Morgen is zijn laatste zwemles hier en van de overgebleven les op zijn kaart konden we nog een keer vrij zwemmen. Tijn mist nog een beetje de kracht die Milan wel heeft waardoor hij gauw verticaal in het water zakt. En waar Milan vaak blaakt van zelfvertrouwen, kan Tijn daar soms wel wat meer van gebruiken. Ik ben benieuwd hoe het straks verder gaat  in Australië. Op alle scholen wordt in term 1 (januari tot april) en term 4 (oktober tot december) zwemles gegeven op school aan alle groepen. Daarnaast kun je gewoon privé nog zwemlessen regelen: er is een zwemclub die het zwembad van de school gebruikt, dus dat is wel makkelijk. Milan was overigens wat verontwaardigd over het (dus verplichte) schoolzwemmen: hij heeft toch al zijn A, B en C, dus waar is dat dan nog goed voor?! Ach, zodra hij merkt dat hij kan winnen van zijn klasgenootjes (en dat hopen we dan maar!) draait hij wel bij.

Uitgeput na een drukke dag.

Dat is trouwens wel grappig, hun namen staan al op de klassenlijst op de website van de school. Milan komt in Year 2 in een klas van 26 en Tijn in Year 1 in een klas van 24. Op basis van hun geboortedatum gaat Milan dus een half jaar achteruit (Y2 is groep 4) en Tijn een half jaar vooruit. We zullen zien hoe dat allemaal uitpakt.

Er wordt nog steeds geknutseld met de verhuisdozen.
Thirza gebruikt ze om in te verstoppen als ze niet wil aan- of uitkleden.

Oh ja, tot slot van dit lange bericht nog even een welkom aan alle Accoorders, ik merk een hoop nieuwe lezers naar aanleiding van de nieuwsbrief van school. En iemand vroeg me van de week nog of je ook een melding kunt krijgen als er een nieuw bericht is: ja! Vul je mailadres in bij "follow by email" en klik op submit. Dit vindt je wat meer naar onderen in de rechterkolom.

In zo'n doos kun je ook heel goed even rustig een boekje lezen.