woensdag 27 februari 2013

We blijven


Tijn en zijn vrouwen. Jessica in het blauw, Sophia in het roze
Hieperdepiep...Hoera!
We hebben besloten voorlopig toch maar in dit huis te blijven. We zagen het niet zo zitten om nu weer op stel en sprong te gaan verhuizen, zeker omdat het toch niet meevalt om een huis te vinden dat helemaal aan ons wensenlijstje voldoet (of misschien zijn wij gewoon erg veeleisend?!). Dit huis heeft ook wel zo z'n rariteiten (lichtknopjes in slaapkamers waar kinderen niet bijkunnen of waar je eerst heel de kamer voor door moet, te weinig stopcontacten op de meest gekke plekken, slecht sluitende ramen enz), maar de ligging is goed en we voelen er ons wel thuis. En als we de dozen ingepakt zouden laten, zouden we toch snel wat anders moeten zoeken. Nu hebben we doorgegeven dat we in principe gewoon het jaar uitdienen. We zullen in de tussentijd wel kijken, want als er hier iets in de buurt voorbij komt, kunnen we alsnog eerder gaan, maar dat zien we dan wel weer. Het geeft voor nu in ieder geval wat rust en ik ben maar begonnen met uitpakken. En wat ik eerder al besefte: we hebben natuurlijk veel te veel meegenomen. Waar laat ik het allemaal! Ik zal waarschijnlijk straks nog een tweede ronde moeten inrichten, want als je een doos uitpakt heb je geen idee wat er allemaal nog meer gaat komen en of het wel handig is waar je je spullen laat. Nou ja, het zij zo.


Verder hebben we zaterdag Tijn z'n verjaardag nog eens dunnetjes overgedaan. Jessica en Sophia kwamen met de rest van de gezinnen en wat was het gezellig! We kenden de vaders natuurlijk nog niet en Arjen kende nog helemaal niemand, dus het is altijd even afwachten, maar zeker Jessica's vader was een hele joviale en gezellige kerel die allerlei verhalen had, met de kinderen speelde, Arjen zijn favoriete lokale biertjes liet proeven en ons zeker het gevoel gaf dat hij het ook leuk vond om ergens nieuw op bezoek te gaan. Sophia's vader was wat rustiger, maar ook zeker aardig.

Met zijn nieuwe razzie
We hadden na een week van regelmatig regen ook nog eens geluk met het weer: een zonnige dag, en al gauw waren er een hoop in het zwembad. En dan geven warme week en de twee terrassen ook wel een relaxed sfeertje waarin iedereen gewoon rond loopt en je iedereen spreekt. De kinderen voelden zich ook al gauw thuis en renden al gauw door het huis. Beide families hebben ook een jaarkaart voor het Lone Pine Koala Sanctuary en wilden ons wel een keer meenemen. Vast ook een goed idee voor ons, is zo'n 20 minuten rijden. Oh, en Tijn heeft ook weer een hoop gehad: lego, Cars boekje met toverstiften, razzie (zwemshirt) met boardie (lange surf/zwembroek) en voor ons allemaal nog de Australische vlag en een Australische hoed.

Zondag zijn we met de bus naar de stad gegaan en hebben daar wat rondgelopen. We zijn richting de rivier gegaan en hebben daar langs de boulevard gelopen. Het weer viel nog alles mee, want er was een hoop regen voorspeld, maar het bleef droog. Het was lekker om zo een beetje rond te struinen en uit te waaien. Echt opschieten doe je niet, want er blijft er overal wel eentje hangen of je moet weer teruglopen omdat er wéér een naar de wc moet (je bent toch net geweest? En waarom moeten jullie altijd om en om?). Openbare toiletten zijn overigens wel beter geregeld dan in Nederland. Hier vind je ze in winkelcentra overal en ook langs de boulevard was dat wel te doen. Beter dus dan bedelen in een winkel en dan maar hopen dat je mee mag het magazijn in via allerlei sluipdoor, kruipdoor gangetjes (ik heb er al heel wat gezien met vooral Milan...). Of je wordt gewoon botweg weggestuurd met de mededeling dat het toilet niet voor klanten is.

Ik dwaal weer af, want ik heb nog wat foto's van de watervaltrappen die erg in de smaak vielen. Water, klimmen, klauteren, wat wil een kind nog meer, nietwaar? Al met al waren we nog laat thuis en moesten we nog even aan de bak met het huiswerk, maar het is wel lekker om te proberen elke week wat nieuws te zien en te doen.

Op de achtergrond de Story Bridge
Tijn de grappenmaker
Oh ja, we hebben in de tussentijd ook onze vakantie naar Nederland geboekt. We zullen van 22 juni t/m 9 juli in Nederland zijn. Dachten jullie ons eindelijk kwijt te zijn... Maar, aangezien ons eigen huis inmiddels verhuurd is, zijn we nog wel op zoek naar woonruimte voor die periode. Mochten jullie dus iemand kennen die dan precies op vakantie is o.i.d. en zijn huis aan ons zou willen verhuren in die periode, dan houden we ons aanbevolen! Het liefst in Zwijndrecht of in H.I. Ambacht, zodat het makkelijk is om ook nog eens een dagje naar school te gaan enz. En om het eisenpakket nog wat verder te vergroten: het moet uiteraard wel gemeubileerd zijn (ik wil dit keer met gewone koffers in het vliegtuig, ha, ha). Maar goed, mocht iemand wat weten, stuur dan graag een mailtje (sandra_arjen@online.nl).

donderdag 21 februari 2013

Verjaardag Tijn!

 
Post!
Ik schreef het al: gisteren was Tijn jarig, 6 jaar alweer! We hadden dus dinsdag al cadeautjes gedaan en meneer had in de winkel zonder twijfel een hotwheels autogarage (leeftijdsindicatie: 3+) uitgezocht met bijbehorende auto's. Ondanks verwoede pogingen was hij er niet vanaf te slaan en hebben we het maar zo gelaten. Verder heeft hij, met dank aan wat donaties en pakketjes van familie, nog een dino dekbed (ook hoog op de lijst), muurstickers, twister, een soort lego-vier-op-een-rij, dvd's, stickers, activiteitenboeken, star-wars masker, 2 dozen Kre-O, een spiderman spel en skip-Bo junior gehad. Ik vergeet vast nog wel wat, want de man is weer aardig verwend! Nogmaals bedankt namens Tijn, en natuurlijk ook voor alle berichtjes, kaarten enz.!

En ja, Tijn mocht ook trakteren in Australië. Cupcakes zijn hier populair, maar aangezien alle aanduidingen van de oven hier eraf gesleten zijn, wilde ik me daar eigenlijk nog niet aan wagen. Ik dacht: ik houd het lekker bij het beproefde recept van de hengeltjes (zie vele eerdere blogberichten). Het wordt wat saai, ik weet het, but never change a winning recipe! Goed, het was even zoeken naar alle ingredienten, maar toen had ik toch een lading minisoepstengels, snoepveters en slangen (populair snoep hier). Vervolgens dacht ik slim te zijn door op zondag alvast wat slangen aan de veters te knopen. Die waren er echter op maandag allemaal afgevallen.

Vooruit, ik dus weer naar de winkel voor andere snoepveters want die eerste waren inderdaad wat stug, dus daar lag het vast aan. Maandagavond dus weer gezellig knopen in de volle overtuiging dat het nu wel goed zo komen. Na de drukke dinsdag, was het 's avonds dus tijd om ze aan de soepstengels te knopen. En jullie raden het al: ze lagen er weer allemaal af! En ik was al zo vrolijk van dat leuke telefoontje van die makelaar. De winkels waren uiteraard ook dicht en ik had alleen nog een zakje cakemix liggen. 's Avonds laat daar toch maar cakejes van proberen te maken en de oven op de gok maar aangezet. Viel nog niet tegen, dus dat gaf de burger weer moed. Alleen één zakje was natuurlijk niet genoeg voor de hele klas. Arjen is dus woensdagochtend eerst naar de supermarkt gereden voor extra mix, zodat ik de resterende cakejes later kon brengen op school.

Icing, zweet en tranen!
En vervolgens nog weer eens een lading bakken voor de Nederlandse school 's middags. Daar waren het er ook 40 (ik kan inmiddels wel een cake-winkeltje beginnen!), want ja, Milan wilde ook wel meesnoepen dus de keuze tussen alleen Tijns groep en de hele school was snel gemaakt.

Oh ja, en 's ochtends ben ik ook nog gaan kijken bij een huis in Toowong, een andere wijk. Ik was de vorige avond zo pissig, dat ik gelijk op de huizensite ben gaan kijken en zag toen dat er open huis was van een mooi huis. Dat was het ook al stond het 's avonds al niet meer op de site: waarschijnlijk al meteen verhuurd. Verspilde moeite dus achteraf gezien, maar het geeft ook wel aan dat de markt hier niet zo is als in Nederland. Ik heb dan ook weinig hoop dat dit huis nog jaren te koop zal staan, mocht het eenmaal in de verkoop gaan.

Geen twijfel over wie er jarig is!
Tussen de Nederlandse les door ben ik nog even heen en weer gereden voor een soort algemene ouderavond van Tijns klas. Wel goed om even te horen wat ze precies doen en hoe het er aan toe gaat in de klas. Ze hebben ook een soort kikkersysteem: ze hebben allemaal een eigen magneetkikkertje dat omhoog (bij goed gedrag) of omlaag kan bewegen (bij minder goed gedrag). En met bijbehorende beloningen van stempeltjes, stickers en een vinkje op je eigen kaart die weer goed is voor een grote beloning als je kaart vol is. Het is allemaal wat anders ingedeeld dan groep drie in Nederland, maar uiteindelijk komt het allemaal wel op hetzelfde neer. Z'n juf vertelde dat hij echt wel meer op zijn gemak is en dat de meisjes goed voor hem zorgen! Ja, zoals hij zelf altijd al zegt: "ik houd van meisjes!" Hij had dan ook nog een verjaardagskaart gehad van Sophia en van Alex, die maandag was wezen spelen.

's Avonds nog uit eten geweest bij de Regatta, waar hij vol trots met zijn feestmuts van de Nederlandse school zat. Hij was helemaal uitgelaten en voelde zich helemaal jarig met de hele dag door aandacht. Nu zaterdag nog een barbecue en dan zit het feest er weer op. Overigens was hij vandaag niet te genieten en was alles aanleiding voor een huilbui. Duidelijk uitgeput en op tijd naar bed!

Een rare dag

We hebben een rare dag achter de rug! Maandag was nog wel een leuke dag, en ben ik met Thirza naar een voorleesuurtje in de bibliotheek geweest. Speciaal bedoeld voor 2-4 jarigen, dus maar eens proberen. Het was ontzettend druk, en natuurlijk ook een hoop jongere broertjes en zusjes, waardoor het toch erg rommelig was. De voorleesjuf deed het erg leuk, maar kon er nauwelijks bovenuit komen! Op een vrijdag maar eens teruggaan, dan is het ook en wat rustiger volgens die mevrouw. Ze deden ook liedjes, dansjes en spelletjes, maar daar wil mevrouw natuurlijk niet aan meedoen. Het knutselen aan het eind viel meer in de smaak en we gingen met een mooie giraffe naar huis. De bieb is hier trouwens voor iedereen gratis, ik had alleen geen bewijs bij me dat ik in Brisbane woon, anders had ik me al in kunnen schrijven. Overigens liep Thirza maandag de hele dag te roepen: "What's your name?" Zij leert gelijk in hele zinnen....

Dinsdagochtend stond om half acht de container voor de deur. Na continu mailtjes gekregen te hebben over vertragingen (we hebben ooit een melding gehad dat het schip op 5 januari in Brisbane aan zou komen!), was het dan eindelijk toch zo ver. Al kreeg ik toch wantrouwend gevoel toen ik de container zag: er was toch een gele container ingepakt en nu stond er een blauwe voor de deur?!? Arjen had geen flauw idee meer van de oorspronkelijke kleur (net als met auto's: mannen weten het merk, vrouwen de kleur). Milan bood uitkomst: geel! Maar wat blijkt: voor de quarantaine wordt de hele container leeggehaald en weer opnieuw overgepakt! Er was ons verteld dat het door een soort scanner ging, dus dit leek me wel bizar: zo'n 150 dozen/items uitpakken (en het was strak ingepakt, want we hadden niet veel extra ruimte) en vervolgens weer gewoon inladen! Maar goed, het was er en om 11 uur reden de mannen weer weg, ons achterlatend in wederom een huis vol wanorde en veel, heel veel dozen.




We hielden ons maar vast aan het idee dat dit nu min of meer het laatste van de lijst was al zou het nog niet mee gaan vallen om overal een plekje voor te gaan vinden. Dit huis heeft toch wat minder bergruimte dan ons huis thuis. We maakten maar van de vrije dag van Arjen gebruik om toch nog even op pad te gaan voor lampen. Milan en Tijn zaten nog op school, dus dat scheelt een stuk! De lampen lukten en we knoopten er gelijk nog maar wat andere kleine aankopen aan vast.

De tijd vloog voorbij en Arjen was nog net op tijd om een keer de dinsdagmiddag assembly op school mee te maken. Ik bleef even thuis, want Thirza was in de auto in slaap gevallen. Even later kwam er een hele trotse Tijn thuis. Hij was verkozen tot Student of the Week van zijn klas! Van een aantal klassen worden die uitgekozen door de leerkrachten, ze mogen naar voren komen, krijgen hun award en applaus en mogen vervolgens op de foto. Hij staat nu zelfs op de website van de school http://oakleighss.eq.edu.au, al moet je wel wat geduld hebben, want het is een slideshow van alle students of the week. Maar wel erg leuk en een soort erkenning van het feit dat hij goed zijn best doet en al aardig gewend is!

Tijdens het eten kwam er echter een domper op de feestvreugde in de vorm van een telefoontje van de makelaar van de eigenaren van het huis waar we nu in wonen. Ze willen het huis gaan verkopen! Nu hebben we een jaarcontract, waar de makelaar de eigenaren ook al op gewezen had, dus ze kunnen ons voor het eind van het jaar niet op straat zetten. Het liefst zouden ze echter toch in juni of zo gaan verkopen, maar daar hebben ze dan onze medewerking voor nodig. Het klinkt in eerste instantie wel leuk dat ze ons er voorlopig niet uit kunnen zetten, maar het feit dat het dan na een jaar alsnog wel gaat gebeuren, stemt niet echt vrolijk. Hadden we net zo'n beetje ons plekje gevonden en ook nog eens net alle spullen binnen!

We staan dus nu een beetje voor een dilemma: misschien alsnog nu zo snel mogelijk verhuizen (vrijwel alles staat toch nog ingepakt!) en dan nu maar ons "verlies" nemen? Of het jaar uitdienen en hier nog een tijd genieten (en wie weet is het ook niet direct verkocht), met als gevolg dat het afscheid hier en weer opnieuw wennen ergens anders zwaarder valt dan dat het nu zal zijn. Of hopen dat er binnen het jaar hier in de buurt nog wat moois vrijkomt? Die kans is overigens niet zo heel groot, we zien op de site niet heel veel huizen vrijkomen in Ashgrove, in ieder geval niet wat past bij ons wensenlijstje van zwembad, 4 slaapkamers, binnen budget enz. En de kans dat dat dan weer zo dicht bij school en een parkje is, is helemaal verwaarloosbaar. Kortom, we zijn in twijfel over wat we moeten doen, maar ik laat de dozen voor nu nog maar even staan waar ze staan, al is dat ook frustrerend! We moeten nu nog maar eens in overleg met de eigenaren: een optie kan zijn dat wij op ons gemak gaan kijken, maar dan wel onder het jaarcontract uit kunnen mochten we iets anders vinden.

Na het eten hebben we nog de cadeautjes van Tijn gedaan, omdat we daar de volgende ochtend niet zo veel tijd voor zouden hebben. Deed me denken aan Tijns verjaardagsfeestje nog in Nederland, toen moesten we ook de knop omzetten van de laatste schooldag en het afscheid daar. Nu dus op een andere manier weer. Maar ik schrijf nog wel een apart stukje over zijn verjaardag, want dat moet een vrolijk en feestelijk stukje worden!

dinsdag 19 februari 2013

En de valentijnskaart is voor......


De schuimmonsters gaan graag in bad!
...Tijn! Ja hoor, de man die het zo moeilijk had, gaat nu vrolijk naar school en komt weer jodelend naar buiten. En dus donderdag met een valentijnskaart van Jessica in zijn hand, het meisje waar hij volgens mij ook wel een beetje verliefd is. Hij was van de week zelfs boos op mij nadat we naar huis gingen na al een uur in het speeltuintje van school te zijn blijven hangen en hij daar al met Jessica had kunnen spelen. Hij had nog bij haar thuis of nog bij ons af willen spreken...

BBQ en drie mannen die tegen elkaar racen op hun DS
Donderdag zijn we met een groep naar Dorrington park geweest, 5 min. lopen vanaf school met ook daar een hele leuke speeltuin. Ze gaan daar min of meer elke donderdag naar toe met een hoop ouders en kinderen uit Tijns klas. Was gezellig met een hele grote groep. Ik merk wel dat ik slecht ben in namen onthouden! Iedereen stelt me aan iedereen voor en als we dan weer weg gaan, zeggen ze allemaal vriendelijk  "bye Sandra" terwijl ik denk "oh help, wie was dat ook alweer?" De ouderdom komt met gebreken, vrees ik!

Na afloop even bankhangen, duimen en bijtanken
Vrijdag is Hamish uit Milans klas nog wezen spelen, en uiteindelijk bleven zijn broertje en moeder (Tiffany geloof ik, ik probeer mijn leven te beteren..) ook hangen. Terwijl ik nooit aan Thirza's haar mag komen (en al zeker geen staart in mag doen!), mocht zij uitgebreid Thirza's haar kammen. Het is een lekkere troela, al mogen we dat ook niet zeggen. "Ik ben gewoon Thirza!" krijg je dan te horen. Ik probeer haar nu zindelijk te krijgen, maar dat valt nog niet mee. Ze kan een half uur op de wc zitten zonder iets te doen, om vervolgens 10 minuten later in haar broek te plassen. En dan roept ze hard dat ze op de wc wil, terwijl ze tegelijkertijd met een suikerzoet stemmetje zegt: "sorry mama, ik zal het niet meer doen". Tja... De laatste keer dat ze op de wc geplast heeft, was in het vliegtuig (of all places!) naar Australië toe! Nog een lange weg te gaan dus.

Zaterdagochtend proberen we huiswerk te maken. Milan moest voor de Nederlandse school een boekverslag maken en een soort tekstverklaring over de aardbevingen in Groningen. We moeten het echt een beetje spreiden over de dagen, anders is het te veel. Voor de Australische school moest hij nog een lijstje maken over hoe en wat hij geholpen had in huis de afgelopen week. Dat was op zaterdag nog een bijzonder kort lijstje naar mijn idee!

Zaterdagmiddag nog snel even wat boodschappen gedaan, want we hadden een soort last minute uitnodiging  gedaan aan Kees om te komen spelen bij Milan en vervolgens gelijk zijn familie uit te nodigen voor een BBQ (zijn vader is baas/collega van Arjen en we hadden pas bij hen gegeten). Was weer erg gezellig met een rondje zwembad, potje SkipBo en verhalen over verloren knuffels.

Zondag nog wat laatste cadeaus gekocht voor Tijn die woensdag jarig is. Vervolgens door naar Sandgate, een plaatsje meer naar het noorden aan het water. Niet echt een strandkustplaatsje, want Moreton Island ligt er nog voor. Maar wel lekker een beetje uitwaaien, de kite surfers en schelpen zoeken. Het was niet zulk mooi weer, zo'n 22 graden, bewolkt, veel wind en af en toe een bui, maar het is toch wel leuk om in het weekend erop uit te gaan en langzaam meer van de omgeving te zien.

donderdag 14 februari 2013

Een betere week


De kinderen zitten hier regelmatig in een kring op de grond
als ze groepsdingen doen. Als ik soms apart met Milan wat
doe, gaat Thirza gezellig er bij zitten in de kring en zorgen de
juf en de andere kinderen voor haar. Zijn juf is erg chaotisch
maar wel relaxed en lief.
Deze week is duidelijk een betere week dan vorige week wat school betreft! Niet dat ze nu ineens alles begrijpen, maar ze beginnen al wel meer hun draai te vinden en er vloeien geen tranen meer. Tijn kwam eerder deze week zelf helemaal hyper naar me toe, al joelend, gillend, dansend en gierend van de lach. Hij liet zich als een prinsje rondrijden in de buggy van Thirza door twee meiden uit zijn klas en tijdens de Assembley van dinsdag zag ik hem ineens knuffelen met een jongetje uit zijn klas (bij navraag later had hij overigens geen flauw idee hoe die heette...). Hij heeft thuis nog steeds niet zo veel zin om veel te vertellen (ik weet niet meer wat ik gedaan heb!), maar dat komt vanzelf wel.

En voor Thirza wordt ook wel een stoeltje bijgeschoven
Woensdag had Tijn een soort "bug" day. Of je maar even 8 dollar neer wilde tellen voor een presentatie en een demonstratie van insekten of zo. Ik was benieuwd wat hij daar van zou vinden, maar hij was helemaal enthousiast en had nog een of ander beest vastgehouden en iedereen kreeg een tasje met allerlei spulletjes erin. Met ondere andere - hoera - een "stick insect egg", wat je fijn zelf kunt gaan zitten uitbroeden. Maar even opgezocht wat ik nu echt in huis heb: een wandelende tak (in wording)! Ik kreeg spontaan deja-vu's van vroeger toen Tessa en Laura een hele verzameling hadden thuis (met drama's tot gevolg, nietwaar Tessa?). Ik moest ook wel lachen om de uitleg: met een nat watje in een doosje en maar wachten. Dat kan 3-4 weken duren, maar ook wel een jaar! En uiteraard wel elke dag even checken... Fijne actie... Niet weggooien in de prullenbak als je dat toch net effe te lang vindt duren, maar dan netjes bij een gumtree uitzetten, zodat de arme stakker toch in leven blijft. Jullie weten dus waar ik me de komende tijd zoet mee ga houden!

En anders vermaakt ze zich wel met wat speelgoed op de
gang
Milan is ook meer aan het wennen, maar is ook druk met zijn huiswerk. Het is nu ook veel eigenlijk. Op de Nederlandse school zit hij nu voorlopig in groep 5 en die zitten in het lokaal samen met groep 6, 7 en 8. Dat betekent dat sommige huiswerkopdrachten voor al die groepen hetzelfde is, dus dat is best pittig en daar zijn we samen best veel tijd mee kwijt. Teruggaan naar (begin) groep 4 is ook niet optimaal, want die zitten weer samen met groep 3. Ze doen ook thema-opdrachten via de site nieuwsbegripxl, met afgelopen week opdrachten over de troonswisseling in Nederland. En dan zijn begrippen als "afstand doen van" en "opvolgen" nog niet zo eenvoudig.

Zwemles Milan
En dan heeft hij nog huiswerk van de Australische school, boekjes om te lezen en wat werken aan de reading eggs. Ze moeten ook deze weken een gedicht gaan schrijven en dat in de klas voordragen. Wij mogen ook aan de bak dus om alles een beetje te begeleiden. De timing valt dan niet altijd mee: direct uit school willen ze eerst even uitrusten, maar na het eten wordt het al gauw laat, en eigenlijk moet je het huiswerk toch één op één doen om het ook goed te kunnen doen. We houden het deze week dus wat rustig met playdates en blijven in plaats daarvan vaak wat langer hangen in het speeltuintje en de zandbak van de school, wat voor Thirza ook leuk is.

Thirza is ook verliefd op de badmuts
en de zwembril!
Tijn had overigens wel eer van zijn eerste huiswerk: de eerste woordjes die hij een aantal keer had moeten schrijven had hij bij het dictee later op school ook heel goed gedaan, de juf was trots op hem.

Ik heb zelf al wel leuk contact met twee moeders uit Tijns klas en Tijn vindt hun dochters ook wel erg aardig. Zeker Jessica betovert hem wel met haar glimlach volgens mij. Ik heb hun families uitgenodigd voor een barbecue in het weekend na Tijns verjaardag. Een soort van verjaardagsfeestje en gelijk een goede gelegenheid om mensen wat beter te leren kennen. Beide meisjes hebben overigens nog een jonger zusje, eentje van 3 en eentje van net 2, dus dat zit niet heel ver van Thirza vandaan. Verder is er ook een groepje van Van Oord partners die regelmatig afspreken. De eerste afspraak heb ik vorige week afgezegd, omdat dat net tijdens Tijns eerste zwemles was, en ik het toch vervelend vond om hem alleen te laten tijdens zijn moeilijke tweede week op school. Een ervan, Hana, heb ik al wel ontmoet tijdens de barbecue pas bij hen thuis en hun kinderen zitten ook op de Nederlandse school. Ik heb me dus nog niet verveeld of alleen gevoeld en heb er wel vertrouwen in dat ook ik hier een kringetje op kan bouwen.

Ik ga nu stoppen, want Thirza wil "kapasta" zien. Ik ben al een half uur aan het proberen te achterhalen wat dat is, maar ben er nu eindelijk uit: het youtube filmpje van het jongetje dat swingt op Gangnam style (kapasta dus) in de auto! Dat gaan we nu maar doen dus, want ze wordt nu echt woest (mama, niet typen!!)

maandag 11 februari 2013

BBQ en Reading Eggs

 
Zwemles Tijn afgelopen vrijdag
Na het eerste baantje barstte er een bui los en mochten ze er
allemaal weer uit. Volgende week beter!
We zijn het weekend gestart met reading eggs. Dat is het leerprogramma waar ze op school een abonnement  op hebben en ze nu dus ook thuis op in kunnen loggen. Een uitkomst, want het is een heel leuk en heel uitgebreid programma en ze vinden het (uiteraard..) veel leuker dan met mij in een boekje werken. Ze vinden het zelfs zo leuk dat ze niet meer van de computer af te slaan zijn en smeken om nog een lesje af te mogen maken voor ze naar bed moeten. Het moet niet gekker worden! Hoe dan ook, het werkt wel goed en ook Tijn doet het supergoed. Hij is bij les 1 begonnen en Milan is al verder gestart, gebaseerd op de test die ze in  het begin kunnen doen om hun niveau te bepalen. Voor wie het leuk vind om eens te kijken (of zelfs eens met een kind wat Engelse lesjes wil doen): je kunt een free trial aanvragen op www.readingeggs.com. Sowieso voor 2 weken, maar met promo code BTS44BRS voor 4 weken (al werkte dat bij mij niet). Ze beginnen met het leren van letters, klanken en woorden, al merk je dat Milan de zinnen toch nog wel moeilijk vindt. Het is ook lastiger met een computerprogramma uitbeelden wat de woorden where, who, what, the, enz. enz. betekenen. Maar ze hebben er in ieder geval lol in en zijn trots op hun resultaten!
Even bijknuffelen in het weekend

Het was verder een heerlijk weekend. De afgelopen week was het niet superwarm (lees: duidelijk onder de 30°C) en veel bewolkt met regelmatig buien. Niet echt zwembadweer eigenlijk. De Australiërs vragen regelmatig of we al gewend zijn aan het weer. Nou reken maar, want in de nacht koelt het af tot zo'n 18-20°C en doordat alles doorwaait is het dat ook binnen en dat vindt Milan koud! Hij wil dan zijn sokken aan en het liefst de airco op maximaal en verwarmen! Je merkt het ook aan de winkels dat ze al vooruit kijken op het najaar: zwemshirts zijn niet meer te krijgen voor Milan: alle maten van schoolkinderen zijn uitverkocht en komen ook niet meer binnen, het seizoen is al voorbij. De nieuwe winterkleding hangt ook al in de winkels. Ook de barbecue die we vorige week gekocht hebben, is nu dus in de uitverkoop... Maar het weekend was zalig en we hebben heerlijk van het zwembad genoten.

 's Avonds hebben we de nieuwe barbecue uitgetest. Milan vond dat reuze interessant en ze hebben lekker zitten eten. Verder geen grote uitstapjes dit weekend. Gewoon even genieten van het weer, elkaar, wat boodschappen her en der en even relaxen. Milan en Tijn vinden trouwens hun badmuts trouwens helemaal hip. Dat is standaarduitrusting tijdens de zwemles op school, maar ze willen ze nu thuis ook op. Staat wel grappig. En tot slot natuurlijk weer een vrolijk filmpje.


donderdag 7 februari 2013

Spelen en huiswerk


Vanmiddag ben ik met Thirza naar een Playgroup geweest. Een soort van peuterspeelzaal, maar dan met de ouders erbij. Het is voor kinderen van 0-5 jaar, want als je een beetje ongelukkig jarig bent, ga je pas met 5,5 jaar voor het eerst naar school. Een jaar eerder is er nog wel Kindergarten, maar dat is niet verplicht. Voor Thirza's leeftijd heb je dus of dit of anders daycare, maar dat is uiteraard de hele dag en bedoeld voor werkende ouders. Thirza vond het er wel leuk, want ze heeft lekker gespeeld met poppen, een keukentje, een mand vol handtassen (ze had er op een gegeven moment drie om haar schouder, wat nog niet meeviel!) en nog wat andere dingen die er waren. Het viel alleen een beetje tegen voor wat betreft de leeftijd van de andere kinderen. Veel kleintjes van rond een jaar oud, terwijl ik hoopte wat meer leeftijdsgenootjes voor haar te vinden. Misschien nog eens een andere playgroup vinden dus. Toen ik zei dat we gingen spelen, dacht ze overigens gelijk dat het met nichtje Feline was bij de Rakkers. Helaas, geen Feline, Hannie, Danielle of Astrid...

Verder houden we ons aardig bezig met het huiswerk van Milan en Tijn. Ze hebben sowieso wat huiswerk voor de Nederlandse school, al stelt dat nog niet zo veel voor. Verder mogen ze elke week een of meerdere boekjes uit de bibliotheek daar lenen, die natuurlijk ook gelezen moeten worden. Van de Australische school heeft Tijn ook al huiswerk mee, wat op vrijdag af moet zijn. Wat getallen invullen, plaatjes kleuren die met een S beginnen en 10 woordjes die drie keer opgeschreven moeten worden. Dat is nogal een bevalling voor hem, zeker toen ik hem ook gelijk wilde leren hoe je een letter schrijft. Hij gooide bij mij vervolgens de handdoek in de ring, en wil het nu met papa doen. Dat gaat nu beter, al is het een wankel evenwicht van trots als het lukt en boosheid als het even niet lukt. Groot was dan ook de verbazing dat het vanavond supergoed ging en hij zelf zijn laatste rijtje schreef en het nog eens extra op de skype gooide!

Milan krijgt bibliotheekboeken mee, beginnersniveau, die we 's avonds samen lezen. Dat gaat natuurlijk ook nog langzaam, want eerst probeert hij de zin te lezen, dan lees ik 'm voor, zegt hij hem nog een keer na en dan de vertaling nog. Maar het is wel goed om te doen. Ik heb ook nog wat oefenboekjes gekocht, maar dat is meer voor het weekend. Straks krijgen ze ook nog login gegevens van school zodat ze op de computer bepaalde oefeningen thuis kunnen doen.

Dinsdag ben ik mee geweest met het schoolzwemmen van Milan. Dat is maar een half uurtje, dus eer de kinderen in het water liggen, is de tijd al weer om. Milan kan goed zwemmen, maar hij vond het toch wel fijn dat ik er bij was. Het is te hopen dat de lessen nog wat beter worden, want nu was het wat heen en weer flipperen over de breedte van het bad, terwijl eigenlijk alle kinderen kunnen zwemmen. Vervolgens had Milan het ook even moeilijk: het was wel gezellig met mama en Thirza erbij! Ik ben nog even in de klas gebleven en heb samen met hem in een taalboekje gewerkt met wat basisdingen terwijl de rest van de klas naar een verhaal van de juf luisterde en nog wat andere dingen deed. Milan is dan wel gefocusd, dus het is dan fijn werken met hem zo één op één, en Thirza scharrelde lekker rond.

Ik ben tot de pauze gebleven en zag daardoor Tijn nog even, die dat ook wel erg leuk vond. Nadeel was wel dat ik 's ochtend Tijn juist zonder tranen weg had kunnen brengen en hij nu alsnog moest huilen toen ik na de pauze weer naar huis ging. Tijn had aansluitend muziekles met een aparte juf in een apart gebouwtje, dus dat deed de zaak ook geen goed... Al was zijn eigen juf wel tevreden over hoe het die dag gegaan was.

Op woensdag ben ik ook nog weer even in Milans klas blijven hangen en heb nog wat met hem gewerkt. Het is een beetje lastig of dit nu goed is of niet. Aan de ene kant schieten we goed op, heeft hij geen afleiding van Tijn, Thirza, tv of andere zaken thuis en geeft het hem in ieder geval het gevoel dat hij lekker bezig is. Aan de andere kant is het ook goed om gewoon mee te doen in de klas want hij mist nu wel weer andere dingen. Maar voorlopig kijk ik het maar even aan en moeten we maar even zien hoe het loopt. Voor Tijn gaat dit overigens niet werken op deze manier denk ik. Hij klampt zich dan waarschijnlijk te veel aan me vast, zonder dat ik dan echt goed met hem kan werken. Milan heeft natuurlijk ook als voordeel dat hij al in het Nederlands kan lezen en pikt zo ook veel meer op. Wie weet in een later stadium...

Vandaag hadden ze het weer even moeilijk. Milan wil niet meer elke dag Tijn op sleeptouw nemen in de pauzes, wat wel te begrijpen is nu hij meer vriendjes heeft en Tijn wil dat 's ochtends altijd even veilig stellen en raakt vervolgens in paniek als Milan niet direct toestemt om hem op te zoeken in de pauze. Bij Milan was de science teacher in de klas die wat kwam vertellen, dus dat was ook niet het meeste geschikte moment om nog wat in de klas te blijven hangen, dus dat was ook wel weer een teleurstelling voor hem. Al zijn ze telkens wel vrolijk als ik ze uit school haal en zie ik dan wel interactie met andere kinderen. Milan heeft bijvoorbeeld al drie keer een vriendje mee naar huis genomen en is er ook al een meisje bij Tijn wezen spelen. Ik ben wel blij dat we dicht bij school wonen zodat vriendjes makkelijk mee kunnen lopen naar huis en ook het veldje naast het huis is ideaal. Milan gaat er voetballen en basketballen met zijn vrienden en Thirza vindt het speeltuintje ook leuk.

Gisteren hadden ze allebei weer zin in de Nederlandse school. Dat is nu een lekker verzetje waar alles duidelijk en verstaanbaar is. Na afloop eindigden we weer in onze pizzeria van vorige week en we werden met gejuich ontvangen door de serveerster. Ze kregen weer deeg om mee te spelen, papier en krijtjes om te tekenen en er werd op een gegeven moment zelfs een eigen tafel voor hen geregeld, waar en passent ook nog even Thirza's haar werd ingevlochten. Thirza zegt overigens ook al heel parmantig "thank you!" zonder dat we dat haar echt heel erg geleerd hebben. Ze pikt toch ook dingen op als ze ons hoort praten. Voor haar zal alles denk ik nog het meest makkelijk verlopen.

dinsdag 5 februari 2013

Weekend



Ik denk dat afgelopen weekend ons eerste echte "vrije" weekend was, zonder al te veel dingen regelen en spullen die gekocht moesten worden. Zaterdagochtend hebben we nog wel even Milan ingeschreven bij de Brisbane City Football Club, waar ook de 7-jarige zoon van iemand van Van Oord op zit. Daarna zijn we naar dat gezin gegaan, die ook nog een 10 jarige dochter hebben. Hun moeder komt uit Jordanië en ze hebben hiervoor een aantal jaar in Mumbai gewoond, waardoor de kinderen beter Engels dan Nederlands spreken, maar na een poosje (en een potje voetbal samen met Milan en Arjen) ging dat best goed met Kees.  Ze hebben daar ook nog lekker in hun zwembad gezommen en we sloten af met een barbecue, waar ook nog wat andere collega's voor langs kwamen. Heel gezellig en het is wel grappig hoe snel kinderen zich ergens thuis voelen en gewoon het hele huis doorbanjeren. Het was ook wel een relaxte sfeer en het weer speelt daar ook wel een rol in. Je zit buiten op een terras en iedereen loopt zo her en der wat heen en weer.

Zondag zijn we een tochtje in de omgeving gaan maken. We zijn naar Mount Glorious gereden, ten westen van Brisbane.

http://goo.gl/maps/BomKo

 Dat is wel grappig hier, wat voor namen ze allemaal verzinnen voor plaatsen en bergen. Je hebt bv. naar het zuiden de Cold Coast met het plaatsje Surfers Paradise. Dat plaatsje heette eerst anders, maar om meer toeristen te trekken is het geloof ik in de jaren '30 hernoemd naar een gelijknamig hotel. Naar het noorden heb je de Sunshine Coast en nu dus naar Mount Glorious en het gelijknamige plaatsje (gehucht). We wilden bij een restaurantje even wat drinken, maar ze waren nog gesloten vanwege het noodweer van vorige week. De stroom was er uitgevallen, dus al het eten konden ze weggooien en ze hadden schade aan apparatuur. De eigenaresse was nu alles aan het herstellen om weer open te kunnen gaan, maar we konden wel even genieten van het mooie uitzicht. Onderweg zagen we ook wel dat de storm hier flink huisgehouden had met overal takken, bladeren en omgewaaide bomen.

Vervolgens hebben we de route terug naar het zuiden gevolgd over Mount Nebo. Berg is overigens een groot woord, Mt. Nebo is geloof ik 500 meter hoog, maar als Nederlanders zijn we al gauw tevreden als het gaat om bergen, nietwaar?

Op die route vonden we wel een restaurantje dat open was. Een beetje een houtje-touwtje restaurant met een creatieve eigenaresse die tegelijkertijd haar gehaakte mutsjes en sjaaltjes probeerde te slijten (overigens voor niet zulke houtje-touwtje prijzen!). We konden er gelukkig ook wat eten en drinken en ijsjes kopen. De grootste attractie waren echter de papagaaien (of wat voor namen ze ook hadden) die daar huisden en behoorlijk tam waren. We hebben daar denk ik wel een uur doorgebracht met het kijken naar en voeren van die beesten. De bomen zaten helemaal vol en het was heel leuk om te zien.

Als je terug rijdt is het wel grappig hoe je echt van het ene op het andere moment de bossen uitrijdt en meteen de stad weer in. Eenmaal thuis was de dag al bijna om, dus eten, badderen, boekjes lezen (Milan krijgt Engelse boekjes mee van school) en (proberen te) slapen.

PS. Lieve Spetters, we hebben gisteren jullie post gehad, bedankt! Thirza was er erg blij mee (het meest nog om Feline op de foto te zien...) en we hebben hem op de deur gehangen zodat ze er nog elke keer naar kan kijken.