Sports Day

 

Jacaranda

Wattle

Ik blijf achterlopen met mijn berichten, maar ik ga weer een dappere poging doen om toch weer wat verslagjes de lucht in te gooien. Er zijn toch weer te veel leuke dingen te melden! Vorige week dinsdag hadden Milan en Tijn Sports Day op school. De sportjuf is volgens mij gewoon full time aan de school verbonden dus die geeft in de zomer de zwemlessen en in de winter de gymlessen, maar organiseert tussendoor de cross country/fun run die ze eerder in het jaar gehad hebben, nu de sports day en regelt ook de sportwedstrijden die tussen scholen onderling gehouden worden. Daar mag je overigens pas vanaf 8 aan meedoen, de magische grens hier tussen strijden voor de eer en voor de knikkers.

Voor Milan waren de diverse balspelletjes alleen wel wat kinderachtig, al kon hij zich uitleven bij de sprintwedstrijd en de estafette. Alle kinderen horen daarbij ook bij een "huis": poinsettia (kerstster; rood), wattle (geen idee wat de Nederlandse vertaling is, geel dus) en jacaranda (blauw). Milan had voor rood gekozen en Tijn voor geel. Milan had al wel de zenuwen voor zijn sprintwedstrijd en ik zag hem al uitkienen in welke race hij terecht zou komen (6 per race), want hij weet precies welke jongens al dan niet hard kunnen rennen. Uiteindelijk zat hij in de laatste race en moest het er toch van komen. Het was een close call maar uiteindelijk werd hij toch als winnaar aangewezen, waar hij uiteraard reuze trots op was.  Wat een verschil toch tussen onze twee jongens: Tijn had de race met een stralend bekkie gelopen, zonder zich ook maar 1 seconde te bekommeren op welke plaats hij zou eindigen... Van Milan heb ik een filmpje, van Tijn helaas niet, ik was toen nog Thirza wegbrengen naar daycare.

Maar de uiteindelijke overwinning was grappig genoeg toch voor Tijn, zijn Wattle team had de uiteindelijke junior sports day gewonnen! Later bleek overigens dat je helemaal niet zelf je team mocht kiezen maar dat je aan het begin van je schoolcarriere ingedeeld wordt (zodat groepen ook ongeveer even groot zijn) en dat broertjes/zusjes altijd in hetzelfde huis terecht komen. Beiden zijn nu dus Wattle, al vindt Milan dat nog maar niks... Nou een hoop filmpjes dit keer, van de race tot de huis-yell en de slotparade.

Milans juf vertelde overigens ook nog een leuk verhaal over hem. Milan heeft altijd een hekel aan alle "extra" activiteiten op school (tenzij het om sport gaat). Kom dus niet bij hem aan met danslessen, muzieklessen, sciencelessen en wat dan ook. Pas zei hij daar zelfs over: "Ik vind dat school eigenlijk gewoon om te leren zou moeten zijn!". Tja, breng daar maar eens wat tegenin! Maar goed, pas moesten ze een test doen bij muziekles om te kijken welke kinderen in aanmerking zouden komen voor het schoolorkest. En wat zei zijn juf al schaterend (ze kent zijn afkeer)? Hij had de test heel goed gemaakt en hoorde bij de beteren van alle Year 2 leerlingen. Milan was boos, want hij dacht dat hij nu in het orkest zou moeten. Nou, dat hoeft niet, laat hem maar lekker sporten, maar het was toch wel komisch.

Sunshine Coast

Afgelopen weekend zijn we voor het eerst naar de Sunshine Coast geweest. Het leek er telkens maar niet van te komen om eens echt naar het strand te gaan, dus nu dan eindelijk toch. Het voelt wat tegennatuurlijk, hartje winter, maar het was na een wat druilerige zaterdag, prima zonnig weer. Op de heenweg een kleine omweg gemaakt om de glass house mountains te bekijken, al moeten we daar nog maar eens een apart tripje van maken. Die mountains liggen aan de Steve Irwin road, vlakbij de Australia Zoo die door Steve opgericht  is.

Eenmaal bij het strand aan Mooloolaba (hoe verzinnen ze die namen toch??) was het al aardig lunchtijd aan het worden, dus maar een soort seafood snackbar opgezocht om wat klassieke fish and chips te eten. Al moest ik ook wel weer lachen toen ik in de open keuken de zak intvisringetjes uit de vriezer gehaald zag worden... Vis eten aan de kust is geen garantie op ook verse vis.. Zeker Milan houdt wel van nieuwe dingen en at aardig mee van de verschillende soorten vis. Tijn hield het bij een soort kibbeling en ook Thirza hield het veilig, in combinatie met de patatjes.

Daarna was het tijd om het water te ontdekken. Het was wel fris, maar de mannen waren toch in no time door, want volgens mij was het water nog steeds warmer dan de Noordzee aan het begin van het seizoen. En de hoge golven maken het ook makkelijk om lekker te spelen in het water.

Milan vermaakte zich vervolgens samen met Arjen met een tennisballetje terwijl Tijn en Thirza in het zand speelden of de speeltuin onveilig maakten. Tot slot nog een rondje lopen over de boulevard en een stukje rijden om de vuurtoren te bekijken bij het uitzichtpunt, en de dag was al weer voorbij...

We're back!

Blije neefjes..

De tijd vliegt, want nu ik dit schrijf zijn we al weer ruim een week terug in Brisbane! We hebben zoals velen weten een lekkere vakantie gehad in Nederland met vele logeerpartijen, speelafspraken, etentjes, ontbijtjes, bijkletsmomenten, zwempartijen en uiteindelijk was het vaak passen en meten om alle plannen en afspraken op elkaar af te stemmen! Uiteindelijk vlogen de dagen voorbij en zeker met een huis waar nog het nodige geklust moest worden, waren die bijna 3 weken haast te kort. Maar goed, uiteindelijk was het toch tijd om weer terug naar huis te gaan. Al is "thuis" een gek begrip, want voor de vakantie zei ik tegen de Australiërs: "we're going back home" en daar bedoelde ik dan Nederland mee. Ach, laten we het er maar op houden dat we nu twee thuizen hebben.

...en blije nichtjes

De terugvlucht verliep goed, al waren we wel behoorlijk moe tegen de tijd dat we in Singapore in het vliegtuig stapten. Het is dan al 03.30 Nederlandse tijd en doordat je eerste vlucht naar Singapore voornamelijk overdag is, hebben we allemaal toen wel een dutje gedaan, maar niet veel meer dan dat. Gevolg was dat we allemaal diep onder zeil waren richting Brisbane. Als een van de weinigen op die vlucht, want lokale tijd is dat ook een dagvlucht. Inmiddels zijn we weer aardig over onze jetlag heen. Thirza had er wat langer voor nodig, want die werd nog regelmatig rond 2.30 wakker (met honger!) en had dan hele verhalen met bijbehorende innige knuffels. Ze is dan eigenlijk heel grappig en lief, al voelt het midden in de nacht toch wat minder aangenaam...

Milan was er zo doorheen en heeft zelfs (na aankomst vrijdagavond) gelijk de volgende ochtend al weer gevoetbald! En na een kort middagdutje was hij al weer klaar voor een barbecue voor Kees' verjaardag. Zondags hadden voornamelijk Arjen en ik een beetje een jetlag dipje en liepen we tollend van de slaap door de Botanische tuinen. We wilden er toch even uit om niet helemaal in te kakken maar echt van harte ging het niet...

Er was echter geen tijd om lang stil te staan bij de vakantie, want doordat de scholen hier al weer een week bezig waren, doken we overal weer gelijk in. Tijn begon zijn eerste schooldag met een uitstapje naar Treneva Glen Farm waar hij mocht koeien melken, kijken bij het schapen scheren enz. Eigenlijk geen goede start voor Tijn, hij had liever even rustig willen wennen met een normale schooldag, maar, zoals altijd, had hij het na afloop weer goed naar zijn zin gehad.

Cowgirl bij Slagharen

Dinsdag was Milan aan de beurt voor zijn excursie naar Bunyville Environmental Education Centre. Een hele mond vol en ook allemaal heeel erg verantwoord... Ze volgden de Bush Cadet course om responsible campers te worden. Ouders die mee wilden, konden mee, dus aangezien Thirza bij daycare was, kon ik alles met eigen ogen aanschouwen. Het viel niet altijd mee om mijn lachen in te houden, want de twee "cursusleidsters" waren volgens mij aangenomen op hun rare stem. Zo'n overdreven hoge en uitgesproken stem waarvan je je afvraagt of ze die alleen gebruiken als ze tegen kinderen praten of dat ze die stem en intonatie ook 's avonds nog thuis gebruiken. Ik hoop het niet voor hun huisgenoten... Maar goed, Milan zat in de leech group (bloedzuiger; dat zegt al genoeg als je een groep zo'n naam geeft?!) en begon met scones bakken, uiteindelijk geen slecht begin dus. De course draaide ook om het volgen van instructies, dus het recept moest goed gevolgd worden, nadat we allemaal als zwaan-kleef-aan achter de juf aangesjokt waren naar de picknicktafels. Het leukste was natuurlijk dat die scones op een echt vuur gebakken zouden worden, al mochten de kinderen dat nou net weer niet zelf doen.

Het tweede onderdeel was een tent opzetten, weer door het volgen van de handleiding. Met vier jongens in het groepje wilden ze natuurlijk allemaal de hamer gebruiken en zaten de andere vader en ik eigenlijk niet goed op te letten waardoor we een fout maakten bij de tent en weer wat stappen terug moesten (en uiteindelijk als bijna de laatsten klaar waren). Gelukkig was het daarna tijd voor de lunch om weer energie op te doen voor het middagprogramma.

Weer terug bij onze koala's

Dat was wel nodig ook, want toen begonnen de kinderarbeid onderdelen. Allereerst onkruid wieden! Ze probeerden er nog een educatief sausje overheen te gooien door de kinderen de verschillende soorten onkruid en planten te leren, maar de bedoeling was duidelijk: te weinig handen en een te groot terrein om het allemaal zelf te doen, dus waarom niet een schoolklas inschakelen? De ouders werden uiteraard ook geacht mee te doen, maar na dagen puin ruimen in mijn tuin in Nederland, was ik eigenlijk wel een beetje onkruid moe. Voor de vorm dus wat meegedaan en toen gauw mijn koffie gehaald die wat andere moeders met cafeïne gebrek hadden gehaald in de bewoonde wereld. Zonde om koud te laten worden toch?

Stoere mannen bij een replica van het
maanpak van de eerste maanlanding,
in het planetarium bij de Botanische
tuinen.

Vervolgens mochten ze wat nieuwe plantjes planten. Weer een educatief praatje en vervolgens aan de slag met een mineralentablet, water, plantjes en grond. Dat was al weer beter dus! Na nog een pauze was het tijd voor de bushwalk met als thema: "leave no trace". Geen rommel achterlaten dus in de natuur, alleen je voetafdruk en niets meenemen behalve je herinneringen en foto's. Aan het eind werden we allemaal op een paar meter afstand van elkaar "gedropt" en moesten we 7 minuten stil zitten om de natuur te ervaren... Een hele uitdaging voor een groep van 7-jarigen! Na afloop moest iedereen vertellen wat hij gehoord, geroken, gezien of ervaren had. Wij moeders kregen een beetje de slappe lach want wat hadden wij gehoord: kettingzagen in de verte en uiteindelijk de bromstem van de onkruid- en plantenman die een andere groep onder zijn hoede had.

Meehelpen de dieren voeren bij ons vakantiehuisje

Gelukkig konden we de dag afsluiten met verse scones en na het afbreken van de tenten was het weer tijd om terug naar school te gaan. Al met al was het, al lijkt dat misschien niet uit mijn verslag, toch een leuke dag en hebben de kinderen het volgens mij wel naar hun zin gehad.

Maar onze dag met activiteiten was uiteindelijk nog lang niet voorbij, want uit school was het weer haasten naar de Gabba, een stadion naast de Nederlandse school. Daar werd een afsluitende training gegeven van de AFL trainingen die Milan telkens op school gevolgd had. Met alle spelers van de Brisbane Lions erbij! Milan liep te stuiteren van enthousiasme en het was ook echt heel leuk. In zo'n groot stadion gewoon over het veld lopen met al die grote spelers om je heen, en dan ook nog gewoon samen met hen een training volgen. Na afloop handtekeningen scoren en zijn AFL bal staat echt helemaal vol. Dit soort dingen zijn echt gemaakt voor Milan! Tijn loopt intussen wat te dartelen op het veld en voelt werkelijk geen enkele behoefte om ook mee te doen (het was vanaf een jaar of 5, dus het kon wel), en ging vervolgens liever mee Thirza ophalen terwijl Arjen Milan weer ophaalde.

Zo, de rest van de eerste week komt later wel, het is nu al zo'n lang verhaal! De foto's en het filmpje staan weer wat onlogisch, maar het is soms haast onmogelijk om het precies te krijgen zoals ik het wil en aangezien dit bericht al zo lang in draft staat, gaat het er nu toch maar uit! Genieten jullie in Nederland van de vakantie (dat lukt al heel goed als ik de verslagen op Facebook lees): het weer werkt in ieder geval mee!