Kingsday!

Ik schrijf dit nu op 30 april, dus het is nu officieel Koninginnedag/Koningsdag en troonswisseling vandaag! Ik voelde voor het eerst een beetje heimwee vandaag. Begrijp me goed, niet dat ik jullie niet met vlagen of op bepaalde dagen gemist hebt, maar vandaag voelt het extra dat je langs de zijlijn staat van een heel land, wat toch op de een of andere manier met elkaar verbonden wordt. Al zou je dat misschien niet direct zeggen na alle commotie om het Koningslied een beetje gevolgd te hebben! Maar hoe dan ook, hier heeft natuurlijk niemand een idee van wat er in Nederland aan de hand is en is het business as usual. Ik ben nog wel even koffie wezen drinken met een paar moeders van school wat wel gezellig was (en waarbij ik zelfs bij het bestellen van mijn koffie toch even aan het koffiemeisje moest vertellen wat er aan de hand is in Nederland) en de vlag hangt buiten, maar toch...

Hoe dan ook, vanmiddag gaan we naar een receptie van de Nederlandse Consul in Queensland (ja, ja, zo kom je nog eens ergens!), en vanavond zullen we wel op internet alles proberen een beetje te volgen. Ik heb ook al een hoop nieuwslinken doorgekregen via de mail (dank!) dus die ga ik straks misschien ook maar eens bekijken.

Liefde is... samen een spelletje spelen op de telefoon.

Ons feestje hebben we overigens afgelopen zaterdag al gevierd. Er is in Brisbane een club "Dutch Brisbane" genaamd die maandelijkse borrels organiseert. Meer voor de jonge Nederlanders bedoeld (waar wij inmiddels toch al echt niet meer toe behoren...), maar die dit keer het Koninginnedagfeest wat groter aangepakt hebben met 's middags ook een vrijmarkt en oud-Hollandse spelletjes voor de kinderen. Ik ben inmiddels al flink aan het opruimen, want ons huis is hier echt te vol, dus dat leek een goede gelegenheid om weer wat rommel te verkopen. Milan had na de "spray and shave" day op school laatst, waarbij je je haar kon laten spuiten en de opbrengst naar het goede doel ging, het plan om ook voor geld haren te gaan spuiten op de vrijmarkt. En jullie snappen natuurlijk wel wie in dit geval het goede doel zou zijn! De heren hadden verder bedacht dat Tijn zou gaan dansen en op die manier een zakcentje zou gaan verdienen. Kortom, helemaal uitgedost, met een volle auto en goede zin vertrokken we zaterdag voor een feestje.

De eerste klant wilde ook geschminkt worden

In eerste instantie viel het een beetje tegen. Het was in een soort omgebouwde studio, wat de charme van een kleedje op een grasveld er wel een beetje afhaalde en het was in het begin ook helemaal niet zo druk. De verkoop verliep miserabel en er was werkelijk niemand geïnteresseerd in het laten sprayen van zijn haar, laat staat dat een eventueel dansje van Tijn opgemerkt zou worden. Het werd wel wat beter toen ook Jasmijn, Abel en Maurits van de Nederlandse school arriveerden. Het werd toen ook wat drukker en het zaklopen, spijkerpoepen en koekhappen (hoe Hollands wil je het hebben, nietwaar?) gingen toen ook van start. Thirza had het sowieso goed naar haar zin met Maurits, die twee weken ouder is en die ze haast elke week ziet als de jongens op de Nederlandse school zitten. Grappig om te zien hoe dat maatjes zijn. Ze vertikte het overigens om haar handen op haar rug te doen tijdens het koekhappen. En ja, waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan?

Ook Thirza genoot van het zaklopen!

Milan was ook al gauw in de ban van het sjoelen. Iets met punten en winnen enz. is natuurlijk al gauw goed en hij deed het lang niet slecht (de volgende dag werd de minisjoelbak thuis gelijk tevoorschijn gehaald). Toen de middag vorderde, werd het ook steeds drukker en kwamen ook meer de twintigers op het feest af, dat nog tot middernacht door zou gaan. Dat bleek overigens wel een geschikter publiek voor het haarsprayen! Ze jutten elkaar een beetje op en vonden het wel grappig dat zo'n jongetje hun haar onder handen nam en geld probeerde te verdienen. Sommigen gaven hem ook wel geld om een vriend te kunnen sprayen (lief he mama, dat ze voor iemand anders betalen!), dus wat dat betreft eindigde de middag toch nog wel goed. Op de terugweg even pizza gehaald en thuis allemaal onder de douche of in bad om de spray er uit te wassen (wij waren uiteraard ook allemaal onder handen genomen!). En dan ben je ineens toch best wel weer moe van zo'n dag! Maar wel leuk om het feestje toch een beetje mee te vieren!

Even bijtanken met een patatje.

Hieronder een collage van het feest. Het leek me eigenlijk wel leuk om ook wat Koninginnedag foto's vanuit Nederland te krijgen en om daar een collage van te maken. Stuur me wat toe als je een leuke foto hebt en zet er gelijk even bij of je het wel of niet erg/leuk vindt als ik hem zou gebruiken voor een collage die ik dan hier weer op de blog wil zetten. Ik ben benieuwd!

Zeg nou eerlijk: wie zou er nou niet iets overhebben voor zo'n dans?!

Eerste voetbalwedstrijd Milan

Afgelopen zaterdag was het dan eindelijk zover: de allereerste voetbalwedstrijd van Milan bij Brisbane City. Het verloopt tot nu toe nog allemaal een beetje rommelig met coördinatoren voor van alles en nog wat waardoor je door de bomen het bos niet meer ziet en tenues die nog niet compleet zijn (die zitten bij de contributie in) en onduidelijke wedstrijdschema's die je weer ergens van een andere site moet plukken, maar goed, het was dan eindelijk zo ver! Er was bij Arjen op het werk besloten dat in verband met de Kingsday viering die dag, er niet gewerkt hoefde te worden, dus dat was wel fijn!

Tijn kon uitslapen van zijn avondje uit en Arjen kon mee met de wedstrijd terwijl ik wat voorbereidingen trof voor het Kingsday feestje. Een goed verslag van de wedstrijd kan ik dus niet geven (wie weet voegt Arjen later nog wel wat toe aan dit bericht), maar uiteindelijk werd de wedstrijd met 4-1 verloren. Gezien de fanatieke koppen op de foto's hebben ze er in ieder geval wel voor gestreden!

Uitje voor Tijn

Afgelopen vrijdag was het de beurt aan Tijn om met papa op stap te gaan. Milan was al een keer samen met hem naar een voetbalwedstrijd en naar een rugbywedstrijd geweest, wat Tijn toch als enigszins als oneerlijk beschouwde. Ze waren ter compensatie al een keer samen "uit eten" geweest bij de McDonalds op zijn verzoek, maar nu had hij toch de kans op een volwaardig uitje. Op het werk hadden ze uitnodigingen ontvangen van Telstra (de lokale KPN) voor wat eten en een rugbywedstrijd in het grote Suncorp stadion, en, ook al zegt de wedstrijd hem nog niet zo veel, die mogelijkheid liet hij toch niet liggen! Hij mocht dus met de grote mensen mee, want een collega van Arjen met zijn vrouw was er ook bij, en natuurlijk de Telstra mensen, maar hij vermaakte zich wel. Fish and chips eten in een restaurantje en daarna naar de wedstrijd. Dat laatste was nog wat te hoog gegrepen voor hem en duurt eigenlijk wat te lang. Terwijl Milan fanatiek kijkt en echt "voor iemand" is, boeit het Tijn wat minder. Maar, het was ook de ervaring die telde en het feit dat hij alleen mee mocht en samen met papa op pad was!

Anzac day

Het monument bij school (2 dagen later)

Vorige week donderdag was hier een vrije dag vanwege Anzac Day. Anzac staat voor Australian and New Zealand Army Corps. Het is ook echt wel groot hier, alleen al gezien het feit dat dit de enige dag in het jaar is dat echt alles dicht is. Je las en hoorde er veel over en er worden 's ochtends vroeg (echt vroeg, om 3 of 4 uur 's nachts) schoten gelost op het militaire terrein vlakbij ons (niks van gehoord overigens...). Overal zijn kransleggingen, parades, bijeenkomsten, enz. en ook op school werd er aandacht aan besteed. De dag ervoor moest ieder kind een bloem of iets meenemen, en daar werd dan per klas een boeket van gemaakt. 's Ochtends werd vervolgens een ceremonie gehouden op het schoolplein met het schoolorkest, diverse sprekers en de kransleggingen bij de herinneringssteen op het plein. Een trompetspeler speelde de Last Post en tot slot werd Amazing Grace gezongen (ken ik bijzonder slecht weet ik nu). Wel een mooie bijeenkomst, al was het natuurlijk saai voor Milan en Tijn, maar op zich wel goed dat ze er op school ook aandacht aan besteden en kinderen bewust maken van het verleden en de offers die mensen gebracht hebben voor vrijheid.

Voor wie het interessant vindt, hier nog even de oorsprong van Anzac Day. Toen in 1914 de Eerste Wereldoorlog uitbrak, waren zowel Australië en Nieuw-Zeeland onderdeel van het Britse Rijk en in 1915 waren de soldaten onderdeel van een geallieerde expeditie naar het schiereiland Gallipolli in Turkije. Volgens een plan van Churchill moest dit de weg vrijmaken naar de Zwarte Zee. Het doel was vervolgens het veroveren van Constantinopel, onderdeel van het Ottomaanse Rijk, wat een bondgenoot was van de Duitsers. De Anzac troepen landden op 25 april op Gallipolli, maar stuitten op hevige weerstand van de Turken, onder leiding van Mustafa Kemal (die later bekend werd als Ataturk). Wat bedoeld was als een snelle verovering, werd een slepende strijd gedurende 8 maanden en aan het einde van 1915 moesten de Geallieerden hun troepen terugtrekken, nadat er grote verliezen waren geleden aan beide kanten en ook de overlevenden hadden vele ontberingen moeten doorstaan. De hele missie maakte een dusdanige indruk op de Australiers en Nieuw-Zeelanders, dat dit voortaan de dag werd waarop de offers die wereldwijd en ook na die tijd gebracht werden, herdacht worden. De eerste herdenking was in 1916, wat betekent dat 2015 een bijzonder jaar zal zijn: de 100e herdenking.

Uiteindelijk hebben wij op donderdag niet zo veel gedaan. Arjen was ook vrij en heeft wat fietsen in elkaar gezet die door de verhuizers destijds ontmanteld waren. De jongens hebben wat huiswerk gemaakt, zodat dat in het weekend niet meer zou hoeven, we hebben nog even (min of meer: koud!) gezwommen en gewoon genoten van een lekker kopje koffie met een muffin in het zonnetje. Kortom, quality time zonder al te veel poespas, wat af en toe ook wel goed is.

Sporten

De dagen vliegen voorbij en het laatste bericht is al weer een tijd geleden. Ze zeggen weleens: "Gelukkig hebben we de foto's nog" en dat is voor mij soms een waar woord, want het helpt me wel herinneren wat er allemaal gebeurd is de afgelopen week en wat er nog te vertellen valt!

Vorige week dinsdag was er de cross country run en fun run op school. Een soort Verkerkloop zeg maar, waarbij de oudere kinderen een rondje om het schoolterrein moesten lopen en de jongere één of meerdere rondjes om de oval (het grote grasveld). Ze zijn hier erg voorzichtig met competitieve dingen tot een bepaalde leeftijd, dus zelfs voor Year 2, waar Milan in zit, ging het alleen om het spel en niet om de knikkers (voor hen dus alleen de fun run). Niet dat Milan zich daar iets van aantrekt, want die doet met alles alleen mee voor de winst en houd de score zelf wel bij... Hoe dan ook, het was wel groots opgezet en er werd door de ouderen ook gestreden voor de "huizen". Elk kind is blijkbaar ingedeeld in een van de drie huizen, met bijbehorende kleuren, dus ook al werd je laatste in je leeftijdscategorie, dan kon je "huis" op schoolbasis toch nog winnen. Milan deed dus mee met de Y2 jongens en de kinderen kregen eerst nog even een warming up door een juf en werden vervolgens nog even flink opgepept door de leraar die het startschot gaf. Van de ongeveer 45 jongens van zijn jaar eindigde hij als 8e, waar hij best tevreden mee was.

Na de meisjes van Y2, was Tijn aan de beurt met de jongens van Y(ear)1. Wellicht ten onrechte hebben we van Tijn altijd wat minder hoge verwachtingen op sportief gebied (mijn genen vrees ik) en hij heeft soms met dingen gewoon niet meegedaan puur om het feit dat het een wedstrijd was. Maar hier stond hij toch stralend en fanatiek aan de startlijn en hij vloog er vandoor met zijn kleine beentjes. Hij verbaasde vriend en vijand door het echt goed vol te houden en volgens Milan eindigde hij als 15e, ook van ongeveer 45 jongens totaal. Echt knap van hem! Het was een warme dag, dus ze zaten met rode bezwete koppen uit te hijgen en we hebben bij de tuckshop (soort kantine) maar snel even een ijsje gehaald voor de kampioenen.

Diezelfde middag is Tijn naar zwemles geweest. Ik heb even zitten twijfelen wat wijsheid was met zwemles, maar nu de zwemlessen op school gestopt zijn (gaat pas weer verder in term 4 in oktober), wil ik de routine er toch wel een beetje inhouden. We moeten nu maar even accepteren dat "anders" niet per se "verkeerd" is, al mis ik nog steeds de schoolslag wel in het programma, dat is hier slechts een klein onderdeeltje. Voordeel is wel dat hij hier dinsdag gewoon bijna privé-les had, en hij ging er vrolijk naar toe en had het goed naar zijn zin.

Al met al is een week zo al weer aardig gevuld met activiteiten: maandag voetbal van Milan, dinsdag zwemles Tijn, woensdag Nederlandse school, donderdag naar het park met de groep uit Tijns klas en vrijdag start Milan met AFL (Australian Football League) lessen via school! Dat laatste is volgens mij een combinatie van rugby en voetbal (maar pin me er niet op vast...) en is een soort probeersessie van ongeveer 8 lessen die na schooltijd op het schoolterrein gegeven wordt. Makkelijk voor de kinderen en zeker omdat we zo dicht bij school wonen, ook makkelijk voor ons. Gaat hij vast ook heel leuk vinden.

Zo, dit was het weer even voor nu, ik ga de activiteiten van afgelopen week maar wat in stukken hakken om het nog een beetje binnen de perken te houden! Daar in Nederland alvast een hele leuke, mooie, zonnige en gezellige koninginnedag/koningsdag/troonswisselingsdag gewenst! We hadden er graag bij geweest!

Queenslanders en voetbal

Ik wilde eens wat vertellen over de huizen hier. Het oorspronkelijke type huis dat je hier vindt (en waar ons huis ook toe behoort) heet een Queenslander en is dus typerend voor de staat Queensland waar wij wonen. Queensland strekt zich overigens uit tot het noorden van Australie en wij wonen in het zuidelijkste puntje, grenzend aan de staat New South Wales, met de staat Northern Territory ten westen van ons. Ten zuidwesten van Queensland ligt de grens met de staat South Australia.

Maar goed, terug naar de huizen: het type ontstond vanaf 1840 en wordt nog steeds gebouwd, al zie je uiteraard ook een veel modernere stijl huizen. De huizen hebben een houten constructie en bestaan uit een soort ondergedeelte met daarop 1 of 2 verdiepingen. Ze hebbben allemaal een of meer veranda's, waarvan er vaak 1 gedeeltelijk afgesloten is en gebruikt wordt als een tweede woonkamer, zeker in de zomer. Het ondergedeelte, waardoor het huis dus eigenlijk op palen staat, zorgt ervoor dat het huis op een natuurlijke manier gekoeld wordt doordat de lucht er onderdoor kan stromen. Ook werd het gedaan om variaties in het terrein te compenseren (er moest anders veel grondwerk verricht worden om een vlak terrein te verkrijgen). Ook werd het gedaan als bescherming tegen overstromingen. Omdat de ondervloer vaak best hoog was, konden er nog allerlei spullen onder bewaard worden, en diende het als een soort schuurtje.

Het voordeel van een huis op palen was dat het vrij makkelijk was om het te verhogen, verlagen, te draaien of zelfs compleet te verplaatsen. Ik heb er twee filmpjes bijgedaan waarop je wat huizen verhoogd ziet worden. Ik vond het wel apart toen ik er voor het eerst over hoorde. In Nederland wordt er eerder een verdieping opgezet in plaats van je hele huis te liften! We spraken dit weekend onze buurman. Voor het eerst eigenlijk, het zijn erg schuwe mensen en als je hun huis met tuin ziet, lijkt het ook meer op een kluizenaarshuis met een oerwoudtuin. Maar goed, het lukte dus toch om een keer een praatje te maken en daarbij hoorden we dat ons huis dus ook gelift is. Oorspronkelijk gebouwd in de jaren '50, en je kunt je haast niet voorstellen dat wat nu de bovenste verdieping is, destijds het hele huis was! Het is nu al geen heel groot huis van binnen, maar destijds moet het echt heel klein geweest zijn. Het verklaart wel wat meer de rare plaatsen van lichtknopjes en het typische ongelakte stuk vloer in onze slaapkamer (stond vroeger vast het keukenblok). Al zie je dus ook vaak dat de gelifte verdieping de verdieping blijft met het woongedeelte en de keuken en vaak een of meerdere slaapkamers en dat de verdieping eronder de overige slaapkamers herbergt en bv. de garage. Ik vond ook nog wat over Ashgrovians (wij wonen in de wijk Ashgrove), maar dat mogen jullie zelf even lezen in het Engels als jullie dat interessant vinden:

Ashgrovian

Ashgrovian Architecture 71 Royal Pde St Johns Wood, Ashgrove 1937

Ashgrovian is the term coined for a variation of the Queenslander built between the late 1920s and World War II in the suburb of Ashgrove in Brisbane, Queensland,Australia. The term Ashgrovian was coined from the prolific number of these dwellings constructed in the Interwar period and was an adaptation of the Bungalow style which was popular in the early parts of the 20th century. Extremely popular with middle-income earners, these dwellings were almost always fronted with a grand gable roof, often surrounded by secondary smaller gables behind. The smaller gables usually sheltered verandahs and sleep-outs. A staircase almost always dominated the front yard leading to the verandah which in later years was commonly filled in to form extra rooms. Other late additions included projecting bay or box seat windows usually centrally located in the front of the house.^[4]
Ik heb eens even gekeken, maar het huis op het plaatje hierboven staat er nog steeds, al is er nu wel heel wat meer omheen gebouwd: http://goo.gl/maps/6ZWU5

De nieuwe cluboutfit showen

Maar goed, genoeg over de huizen. De eerste schoolweek zit er weer op en we zitten weer aardig in het ritme. Zaterdag zou de eerste voetbalwedstrijd zijn van Milan, maar zijn team had net de eerste week vrij. Gelukkig hebben ze toch nog een klein partijtje onderling gespeeld, dus daar heeft hij wel van genoten. Ook hier een filmpje van! In Nederland was hij verdediger, maar omdat hij hier nu veel scoort (in het land der blinden in eenoog koning?) ben ik benieuwd hoe het straks gaat met de wedstrijden. Hij vindt het nu wel leuk dat hij binnen zijn team een "sterspeler" is, maar als ik dus (als absolute leek, dat geef ik eerlijk toe!) het team zo eens bekijk, denk ik niet dat we veel overwinningen kunnen gaan vieren. Maar goed, dat waren we in Nederland ook niet gewend, dus wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon.


Verder zaterdag wat rondgelummeld rond het huis en genoten van het lekkere weer. Overdag is het heerlijk maar zodra de zon ondergaat, al rond 17.30 uur, wordt het snel fris. Door de koude (lees 10-15°C) nachten is het zwembadwater ook behoorlijk koud, al hebben Arjen en Milan zich er toch nog wel in gewaagd. Zeker 's ochtends is het binnen dan ook een stuk frisser dan buiten.


Zondag zijn we eerst naar een markt in Bardon geweest. Dat stelde weinig voor, één klein straatje, maar ze verkochten wel lekkere chocoladecroissantjes en miniquiches. Vervolgens zijn we op zoek gegaan naar wandelschoenen voor ons allemaal. We willen toch wel proberen eens wat vaker wat tochtjes her en der te gaan lopen dus dat was wel nodig. Het eerste winkelcentrum was een teleurstelling: een outdoor zaak genaamd Kathmandu (de naam is al goed dus voor ons) had helemaal niets. Wel hebben we eindelijk iets anders kunnen scoren wat al tijden op ons to do lijstje stond: een tablet. Die zijn hier, als uitzondering op veel andere zaken, stukken goedkoper. Nu alleen het ding nog inrichten, waar wij allebei heeeeel slecht in zijn. Zelfs skype krijgen we niet aan de praat zonder dat we direct aan een betaalabonnement vastzitten (tips welkom...). Ook leuke spelletjes, waarvan Milan dacht dat die op magische wijze er automatisch op zouden staan, weten we nog niet zo te vinden, dus techneuten berg u: wij komen bij u langs straks in onze vakantie!


Maar ik dwaal weer eens af: de bergschoenen! Bij de volgende outdoorzaak scoorden we wel, dus we zijn nu allen trotse bezitters van stoere schoenen. Uiteindelijk vliegt de dag dan alsnog voorbij en was er thuis nog even tijd voor wat zwembad en rommeltjes. Milan kwam alleen tijdens het stoeien in het zwembad hard tegen de kin van Arjen aan, waardoor hij nu met een gewonde tong rondloopt, waarschijnlijk op zijn eigen tong gebeten... Donderdag is iedereen trouwens vrij vanwege Anzac Day, maar één (geschiedenis)les per keer is wel genoeg, dus daarover later meer.

Werken in Brisbane

Op veler verzoek hier eens een stukje van mij (Arjen). Iedereen kan lezen over wat wij beleven hier in Brisbane, alleen kan Sandra natuurlijk niets schrijven over hoe het op mijn werk is. Eigenlijk valt het aantal Australiërs waarmee ik werk wel mee. Op ons kantoor werken ongeveer 40 mensen, waarvan ongeveer de helft uit Australië en Nederland. De rest komt uit Frankrijk, Nieuw Zeeland, Engeland, Zuid Afrika, Colombia, Zimbabwe, Vietnam en Rusland. Een internationaal gezelschap dus. En al die niet-Australiërs zijn om diverse redenen naar Australië gekomen. Aan de ene kant omdat er veel werk hier is, aan de andere kant omdat ze familie achterna gereisd zijn.

Het werken was in het begin wel wennen. Het is wennen aan een nieuw ritme met lange dagen en werken op zaterdagmorgen. De eerste weken moest ik nog weleens bijslapen op zaterdagmiddag. Ook de omstandigheden hier zijn toch anders. Australiërs zijn behoorlijk zwart/wit. Het is goed of fout. Als je bijvoorbeeld tijdens de vlucht opgeeft dat je geen etenswaren bij je hebt en bij controle er toch een verpakte mueslireep in je tas zat, dan heb je een probleem: je hebt gelogen. Had je aangegeven dat je iets bij je had en bij controle checken ze het (en het mag Australië niet in), dan lever je het gewoon in. Of dan mag het toch wel omdat je het eerlijk gemeld hebt en loop je gewoon door met je pakje gestampte muisjes, hagelslag of stroopwafels. Dat strookt natuurlijk niet helemaal met ons Nederlandse polderaars, die soms iets te praktisch zijn en overal tussendoor willen laveren. De economie drijft op de grondstoffen. Die heeft tot de economische boom geleid, waar veel mensen van profiteren. Maar deze heeft ook tot hoge salarissen geleid (ook door machtige bonden), waardoor alles duur is in Australië. En dat is ook het gevaar, want wordt het door die hoge salarissen niet veel te duur voor de rest van de wereld om Australische spullen te kopen. Maar omdat het een heel groot binnenland is, zijn ze voorlopig nog niet door de grondstoffen heen. Door die machtige bonden is het als buitenlands bedrijf wel moeilijk werken hier.

De eerste conversaties met de Australiërs hier zijn eigenlijk best wel grappig. Wij Nederlanders hebben een soort van panische angst over welke enge dieren we hier tegen kunnen komen. Dat begint al bij het zoeken naar een huis. Kom je echt slangen tegen in woonwijken en waar kun je dan beter niet wonen? En hoe zit het met spinnen? De Australiërs lachen hier om. Ja, je kunt het allemaal tegenkomen, maar het gebeurt niet vaak en het hangt ook wel af van in welke wijk je woont. Slangen heeft iedereen wel eens gezien, maar gelukkig niet elke dag. Eigenlijk kun je het wel vergelijken met het Nederlandse drugsbeleid. Voor Australiërs lijken alle Nederlanders drugsverslaafden en kun je Amsterdam niet in zonder overstelpt te worden met allerlei verdovende middelen.

Australiërs beginnen vroeg en velen gaan op de fiets of hardlopend naar hun werk. Om 6 uur 's morgens is het al een drukte van vanjewelste met sportende mensen. Ook hele pelotons wielrenners zie je langs komen en die drinken dan om 7 uur een kop koffie op een terras voordat ze naar hun werk gaan. Dat komt ook omdat het hier vroeg licht is. Nu is het rond 6 uur, maar in januari was dat rond half 5. Ergens klopt er hier dus iets niet. Ze zouden dus eigenlijk de zomertijd in moeten voeren zodat het 's ochtends wat later licht is en 's avonds ook wat langer (in de zomer gaat de zon toch ook al rond 18.30 onder), iets wat andere staten wel doen. Brisbane ligt oostelijker dan bijvoorbeeld Sydney, maar Sydney heeft in de (Australische) zomer 10 uur tijdverschil met Nederland en Brisbane "maar" 9. Het lijkt een beetje eigenwijsheid van Queensland te zijn geweest ten opzichte van de staten New South Wales en Victoria met hun grote steden Sydney en Melbourne. In ieder geval zorgt dit er hier voor dat ze met het licht leven. In de zomer dus vroeg beginnen en vroeg naar huis. De avondspits begint al voor 4 uur.

Rijden in Brisbane is leuk. Het BCD (Brisbane City District) is eigenlijk het centrum met zijn hoge gebouwen en daarom heen ligt een heel uitgestrekt gebied van aan elkaar geplakte dorpen. De wegen slingeren zich over heuvels en door bebouwing en parken geven daardoor veel mooie uitzichten maar ook het nodige bochtenwerk. Fietsen naar het werk is niet echt aan te raden. Je ontkomt niet aan de doorgaande wegen (4 baans) en die zijn te druk om te kunnen fietsen. Soms zie je een waaghals in het donker met een knipperlichtje op de weg fietsen, maar het is spelen met je leven. Fietspaden langs de weg zijn er niet (dus zie je dat er soms op de stoep gefietst wordt), maar er zijn wel officiële bikeways. Dit zijn fietspaden langs kreken en door parken die een bepaalde route volgen. Wil je dus op de fiets naar je werk, dan moet je net geluk hebben dat er zo'n route jouw kant op gaat. Anders moet je heel vroeg voor de spits weg of de hoofdwegen vermijden. Nadeel daarvan is dat je elke heuvel meepakt. Tot nu toe ben ik dus nog steeds met de auto geweest.

Zo, nu weten jullie hopelijk wat meer over mijn kant van het leven hier. Laat me maar weten of er nog andere dingen zijn die jullie willen weten over het (werkende) leven hier!

Back to me chores now!

 
De titel is even een inside joke, maar komt erop neer dat de vakantie weer voorbij is... Milan en Tijn vonden het na twee weken vrij toch weer even spannend om weer naar school te gaan, maar 's middags kwamen ze weer vrolijk naar buiten. Term 2 is tien weken lang, dus best een lange ruk, maar aan het einde daarvan wacht een vakantie in Nederland, dus dat is dan wel een leuke beloning in het vooruitzicht! In term 2 stopt de zwemles en wordt in plaats daarvan gym/sport gegeven. Niet in een gymzaal, maar gewoon buiten op het grasveld of op de overdekte binnenplaats. In term 4 (oktober-december) komt de zwemles dan weer terug. Ook krijgen ze deze term dansles! Ja, ja, onder schooltijd wordt er een dansschool ingeschakeld die alle klassen les gaat geven. Milan heeft er al echt zin in (maar niet heus...)! Dansen, en dan ook nog met een meisje, is niet iets wat bovenaan zijn verlanglijstje staat. Er is ook nog een onderdeeltje hiphop, dus daar beuren we hem een beetje mee op, maar eigenlijk... De muzieklessen met zingen vond hij ook al niks. Ik ben benieuwd dus.

Afgelopen week zijn we nog bij een goochelshow gaan kijken, georganiseerd bij een hotel en wilde Milan nog de voetbaltraining doen bij een winkelcentrum. Dat laatste viel erg tegen wat hem betreft want het was een klein uitrolveldje binnen met een paar kleine ballen en het was voor 2-9 jarigen, dus hij bleek veruit de oudste. Niet even lekker uithalen dus. Thirza vond het wel weer leuk...

Vrijdag had ik afgesproken met Nathalie en haar kinderen (van de Nederlandse school, hun drie kinderen zijn vrijwel exact even oud als de onze) om te gaan ontbijten bij de Ikea. Daarna zijn ze alle zes (Thirza dus voor het eerst nu ze drie is) het speelland ingegaan zodat wij heeeeerlijk rustig al keuvelend door de Ikea konden lopen. Daarna nog even snel een hotdog en ijsje als lunch en toen zijn we met z'n vieren op de terugweg nog even langs het koalapark gereden. Het park is niet groot, maar ik ben toch wel blij met ons jaarabonnement. Zo kun je er regelmatig toch even een paar uurtjes langsgaan, als was het de kinderboerderij. En Thirza vindt de kangaroes helemaal geweldig en gaat er soms even lekker voor liggen.

Zaterdag zijn we nog naar de Spongebob show in het centrum geweest. Een stuk rustiger dan tijdens de Dora show, maar dat kwam waarschijnlijk ook door het weer. Het regende de hele dag en het was (voor onze begrippen) koud: zo'n 18°C! Je merkt nu wel dat het herfst aan het worden is: overdag kan het nog steeds wel 25°C of meer worden, maar in de nacht koelt het af naar 15°C, waardoor het 's ochtends in huis een stuk frisser is en vaak kouder dan buiten. De zon gaat ook om 17.30 al onder, waardoor het na die tijd ook hard afkoelt en je dus 's avonds niet echt meer buiten kunt zitten. Het zwembadwater is ook een stuk frisser (en ik ben al zo'n held met koud water!), al ben ik vorige week nog wel een keer gaan zwemmen met Milan. Hij vindt het altijd wel gezellig om samen het water in te gaan, al is hij een veel grotere held dan ik.

Zondag waren alle buien weg en zijn we weer eens wat nieuws gaan ontdekken: Tamborine Mountain. Zo'n vijf kwartier rijden ten zuidoosten van ons, al was de weg vinden ook met navigatie nog niet zo makkelijk. Je hebt Mount Tamborine (de berg, nog wat verder naar het zuiden) en Tamborine Mountain (het plaatsje, ook wel op de/een berg) wat dan ook nog weer verdeeld is in North Tamborine en de rest, wat dan volgens mij weer geen South Tamborine heet. Goed, een kleine twee uur later waren wij dus eindelijk op de hoogte van al deze mysterieuze verschillen en waren we bij het Adventure Park. Nathalie en gezin zou daar ook naartoe gaan, dus wie weet konden we nog wat afspreken. Het thunderegg fossicking (Cut open a 200 million year old mystery and fossick for treasures in the world’s largest thunderegg mine. Millions of years in the making, yet it only takes minutes to uncover a thunderegg from prehistoric volcanic lava.) trok onze kinderen niet zo aan (en kostte maar liefst $85) dus we gingen maar eens kijken bij de activiteitenbaan die naar Milan lonkte. Daar waren Tijn en Thirza alleen veel te klein voor en was met zekeringen en alles erop en eraan. Mmm, dat schoot dus lekker op. Eerst maar even een kopje koffie om de boel te overdenken. We besloten een stukje te gaan lopen, hopelijk naar de waterval en dan nog de bomentocht te gaan doen die voor alle leeftijden was.

Pech stapelde zich wel op die dag want het wandelpad veranderde, na alle regen van zaterdag, al gauw in een modderpad waar Milan vol instapte. Het pad ging soms ook flink steil omhoog en we hadden niet echt het idee of we nu goed gingen en bordjes ontbraken. Na een half uur gaven we de strijd maar op en keerden om. De volgende keer maar wat van de duidelijker aangegeven routes nemen. Onderweg was het toch ook wel gezellig want als je aan het lopen bent, komen er allerlei onderwerpen naar boven. Zeker Milan kan filosofische vragen stellen die niet altijd zo makkelijk te beantwoorden zijn: hoe groeien stenen/hoe zijn de stenen ontstaan? Hoe oud zijn deze bomen? Hoe komen er bergen? Welke dieren wonen hier? Is er meer natuur of meer dieren? Hoe oud worden die dieren? Ik zal aan de studie moeten om het ontstaan van de aarde wat beter uit te kunnen leggen geloof ik!

De bomentocht was vervolgens wel leuk. Je gaat eerst over een soort hoge loopbrug en loopt tussen de toppen van de bomen door een soort tropisch oerwoud richting een kreek/waterval (toch nog!) en via een ander pad op de grond weer terug. Echt rustig is dat overigens niet en we moeten niet de illusie hebben om de bordjes onderweg te lezen, want er is altijd wel een kind dat vooruit holt of juist achterblijft. Maar goed, het kan weer van  ons "to do" lijstje af zullen we maar zeggen en we hebben altijd de foto's nog, ha, ha!

Tot slot nog even het dorpje in, wat zich ontwikkeld heeft als een soort kunstenaarsdorpje met galerieën, leuke winkeltjes maar ook een likeurbranderij (of hoe heet dat?) en een Duitse koekoeksklokkenwinkel. De winkels gingen net zo'n beetje dicht toen we er waren, dus dat moet wachten tot een volgende keer.

Verder ben ik hier wat speelgoed aan het verkopen op gumtree, de Australische marktplaats, want het huis is veel te vol. En dat gaat lang niet slecht (of ben ik te goedkoop voor de dure Australische markt?). Hoe dan ook, het is tijd om afscheid te nemen van wat babyspeelgoed en ruimte te maken voor andere dingen. Al gaan ze natuurlijk ineens weer spelen met de spullen die je weg wilt doen!

Verjaardag Thirza

 

 

Je zou het bijna vergeten na zo'n vol weekend (niet echt hoor), maar maandag was Thirza jarig! Drie jaar al weer, en dit jaar wist ze dat ook echt wel. We hebben dit keer geen mensen uitgenodigd, want we hadden natuurlijk net een hoop mensen gezien in het weekend. In de ochtend hebben we wat uitgeslapen en aangerommeld, en 's middags zijn we naar een voorstelling van Dora in de stad gegaan. Het stelde niet zo heel veel voor, maar Thirza vindt Dora op tv altijd wel leuk. Al weigert ze pertinent om ook maar een klein beetje mee te dansen of wat dan ook! Milan ging overigens onder protest mee, want Dora is natuurlijk echt voor meisjes. Hij krijgt zijn kans volgend weekend, want dan is er de show van Spongebob.

Na afloop konden ze nog met Dora op de foto (en is er niets meer te zien van de afkeer van Milan!) en waren er schmickers. Wel goede dit keer, want ze maakten er iets snels en kleins (maar wel leuks) van, zodat je niet eindeloos in de rij hoefde te staan. Resultaat: een slak, salamander en lief konijntje.

Arjen haalde ons toen weer op en we zijn toen nog even naar het Lone Pine Koala sanctuary gereden. Zo'n 20 minuten rijden van ons huis en een echte touristenattractie. We waren al van plan om een familiejaarkaart te nemen, zodat een kort bezoekje nu niet zo erg was. Zo gezegd, zo gedaan, en uiteindelijk hebben we zo'n 1,5 uur in het park doorgebracht. Het veld met de kangaroes vonden ze echt geweldig en die beesten zijn het duidelijk gewend om mensen om zich heen te hebben en om geaaid te worden. De lokale versie van geitjes aaien, maar het voelt wel een stuk exotischer aan!

Verder hebben we nog de show gezien van de schapenherder met zijn kudde en honden en het scheren van een schaap. Ook het voeren van de lorikeets hebben we nog even meegepikt en daar komen echt waanzinnig veel vogels op af. Iets te veel naar Thirza's zin, zeker toen ze haar hoofd als landingsplaats gebruikten! Daar hebben we alleen geen foto van...

Het park vond ik, ook al hebben we nog niet alles gezien, overigens toch een beetje tegenvallen. Het zag er naar mijn idee toch wat verlopen uit, geen duidelijke wegwijzers en de verblijven van de de koala's vond ik ook niet echt heel mooi (in de zin van: zo natuurlijk mogelijk voor de dieren). Maar goed, dit is de eerste indruk en het is zeker een leuke plek om regelmatig voor een paar uurtjes te bezoeken.

's Avonds nog even uit eten met z'n allen en toen eindelijk de cadeautjes gegeven. Al met al is ze weer aardig verwend, al had ze soms haast geen rust om alles uit te pakken omdat iets anders te leuk was om mee te spelen of omdat de speeltuin lonkte!