Tamborine Mountain

Vorige week zondag zijn we weer een keer naar Tamborine Mountain geweest. Het vorige bezoek was eigenlijk te kort (en dat was dit keer niet anders..). Vooraf nog even ontbeten bij de Ikea en nog wat rommeltjes gekocht (hoe is het toch mogelijk dat er zelden met lege handen vertrekt?). Ontbijt is daar toch wel wat aangepast aan de Australische normen: geen broodje met kaas en een gekookt eitje, maar scrambled eggs, bacon, worstje en tomaat. Of, voor Tijn, wafels met syrup en jam. Ook iets meer dan 1 euro, maar het vulde wel weer lekker voor de rest van de dag!

Allereerst hebben we de glowworm grotten bezocht. Kunstmatig aangelegde grotten zodat de populatie goed onder controle gehouden kan worden. De gloeiwormen eten insecten die ze, haast als spinnen, vangen door kleverige draden te maken. Maar krijgen ze te weinig eten, dan gaan ze kannibaliseren en heb je dus minder gloeiwormen. Krijgen ze echter te veel eten, dan doen ze minder hun best om de insecten aan te trekken en heb je dus ook minder gloei. Wel een leuk bezoekje. De grot lag bij een wijngaard en restaurant waar ook allerlei feesten gehouden worden, en dat kon je wel zien aan het romantische park wat er bij was. Hier kreeg je ook echt een herfstgevoel met kalende bomen en kleurende bladeren. Dat zie je voor de rest eigenlijk vrij weinig, veel bomen in de omgeving hier zijn groenblijvende blomen en vaak heel andere soorten dan die je in Nederland ziet. Vraag me niet precies welke, biologie was nooit mijn meest favoriete vak!

Vervolgens pikten we nog even een soort boerenmarkt mee, die op het punt van sluiten stond. Markten beginnen vaak vroeg (soms al om 6 of 7 uur 's ochtends!) en zijn dan ook tussen 12 en 14 uur wel gedaan. Maar op de valreep schaften we dan toch nog even een boemerang aan voor Milan en Tijn (stond al een tijd op Milans verlanglijst) en twee doosjes aardbeien. Geen idee eigenlijk wanneer hier precies het seizoen is van aardbeien omdat het min of meer het hele jaar door warm is, maar na een gesprekje met de Nederlandse verkoper en de smekende blikken van vooral Tijn, konden we eigenlijk niet meer weigeren. En ach, het Nederlandse seizoen komt er als het goed is aan, dus dat was een goed excuus. Ook nog even een gesprekje met de Nederlandse man van de poffertjeskraam (die zie je hier best vaak op evenementen!) dus het was haast een Nederlands onderonsje.

Toen door naar het startpunt van een wandelroute. Een van de velen die hier uitgezet zijn, en zelfs de korte wandelingen geven je het gevoel in het midden van een uitgestrekt tropisch regenwoud te lopen. Hopelijk geven de foto's een beetje een beeld, met tussendoor van die reusachtig grote bomen, die haast wel een verstrengeling van diverse bomen lijken. We hadden voor Thirza maar een korte route uitgezocht, maar het was toch ontzettend leuk. Milan en Tijn voelden zich echte ontdekkingsreizigers, en door het duidelijke pad konden ze ook lekker alvast wat vooruit struinen. Voor herhaling vatbaar!


Tot slot nog even de winkeltjes bezocht. Het is een soort kunstenaarsdorpje met veel galerieën, winkels met edelstenen en sieraden en veel meer. Leuk om doorheen te lopen en te snuffelen en geen grote winkelketens te bekennen. Uiteindelijk hadden we nog te weinig tijd, dus we zullen hier zeker nog wel weer terugkeren.