Sea World en het Koninklijk Concertgebouw Orkest

Afgelopen zondag zijn we naar Sea World geweest, de laatste van de drie parken die nog op onze lijst stond. Zoals gewoonlijk waren we weer later dan gepland (door een ontbijtbezoekje bij de Ikea), dus alle ochtendshows gingen al aan onze neus voorbij. Dan eerst maar eens in kabelbaan om een overzichtje te krijgen van het park. Geen lang ritje, maar we hingen precies stil (om mensen te laten uit- en instappen) boven de dolfijnenbaai, dus dat was heel leuk om te zien.

Eenmaal weer op de grond, bezochten we nog even de roggenvijver waarna Milan het echt niet langer meer hield en we in de rij gingen staan voor de Viking Revenge Flume. Een dure naam voor een waterbaan. Tijn is niet zo waaghals en staat altijd jammerend in de rij, terwijl Thirza overal gewoon in mee gaat en wel ziet waar het schip strandt... Gelukkig is zij nu een meter, waardoor ze in een hoop attracties gewoon mee mag en we niet voor alles hoeven te splitsen. Hierna was de watershow al begonnen, dus we liepen snel terug naar het begin van het park. We zagen alle stunts in de grote vijver, om vervolgens net de monorail te missen.

Weer lopend verder dus, met een bezoekje over het dinosauruseiland, waar ze alle bekenden van de Platvoet films probeerden te ontdekken. Na nog weer even bij de dolfijnen gekeken te hebben, was het alsnog tijd om te splitsen, want de grote achtbanen lonkten naar Milan. Tijn ging geduldig mee naar het kleine kindergedeelte en stapte samen met Thirza vrolijk in alle miniattracties. De veiligheidsvoorschriften waren hier wel erg overdreven want ik moest zelf overal in mee! Daar zat ik dus opgevouwen in een minitreintje etc. omdat je geloof ik pas met 1.20 meter er alleen in mocht. Een lengte waarbij de meeste kinderen de attractie sowieso al kinderachtig beginnen te vinden, maar goed.

We waren ongeveer gelijk klaar en liepen naar de ijsberen, toen er een fikse regenbui losbarstte. We konden daar net overdekt schuilen terwijl het ongeveer een kwartier flink bleef doorkletteren. Toen het eenmaal droog was, kwam de zon er meteen weer bij en zagen we een prachtige regenboog. Door toen naar de haaienbaai, waar we in de onderwater gallerij natuurlijk de haaien maar ook schildpadden en vele andere dieren konden bewonderen, heel mooi! Maar even een apart filmpje dus met alle foto's hiervan.

Toen nog even naar de 3D film van Spongebob. Wat ik daar ooit van gezien heb, vond ik niets, maar zelfs met die kennis in mijn achterhoofd vond ik het filmpje nog zwaar tegenvallen. Bob en ik liggen elkaar blijkbaar niet zo... Arjen vond het ook niets en ik had niet het idee dat de heren en dame er heel erg van onder de indruk waren. Iets wat we volgende keer over kunnen slaan dus. Vanwege de regen/onweer waren een aantal attracties stop gelegd, dus het lukte helaas niet meer om nog een keer in de waterbaan te gaan, tot Milans verdriet.

Wel gaven de dolfijnen nog een mooie show op weg naar de uitgang. Heel mooi om ze zo vlak onder je te kunnen zien terwijl ze reikhalzend probeerden een stukje zeewier te pakken te krijgen.

Eenmaal thuis was het voor mij haasten om weer op tijd de deur uit te komen. Het Koninklijk Concertgebouw Orkest uit Amsterdam was tijdens hun wereldtournee ter gelegenheid van hun 125 jarig bestaan in Brisbane neergestreken en via sponsoring van Van Oord was ik die avond de gelukkige die op stap mocht. Heel mooi en ook eigenlijk dan weer extra bijzonder om hier een stukje Nederland te ontmoeten. We boften extra, want bij de kaartjes zaten ook extra pasjes voor een hapje en een drankje tijdens de pauze en voor de afterparty die georganiseerd was door de Nederlandse ambassade. Ineens kom je dan veel Nederlanders tegen en raak je in gesprek met de Nederlandse manager van het Hilton hotel hier in de stad en na afloop met de paukenist van het orkest. Leuk om wat achtergrondverhalen te horen van hun tournee en het orkest. Al met al een hele leuke avond (en dag)!

School, uitjes en uitstapjes

De weken vliegen soms voorbij, Milan en Tijn hoeven nog maar 3 weken naar school (ze stoppen een week eerder dan Nederland) en dan hebben ze er gewoon al een jaar onderwijs hier op zitten! Milan doet wat lezen betreft echt niet onder voor zijn klasgenoten naar mijn idee en Tijn heeft sowieso leren lezen en schrijven! Milan is, na alle energie eerst in het Engels gestoken te hebben, nu ook weer op volle kracht met zijn lievelingsvak, rekenen. Met het computerprogramma mathletics heeft zijn juf hem net voor de tweede keer een klas hoger gezet, samen met nog 3 of 4 klasgenoten.

Milan, Miles en Tijn

Op de Nederlandse school gaat het ook goed, en is het ook wel leuk voor mij dat ik nu veel beter zicht heb op wat ze doen en waar ze zijn (en leer ik nu ook hoe de spellingsregels heten...). Hij vindt daar nog wel het concept van boom - bomen (een o eraf) en van bom - bommen (verdubbeling medeklinker) moeilijk. Korte woorden gaan dan nog wel, maar lange... Afgelopen woensdag moest hij zijn spreekbeurt houden, over voetbal natuurlijk, dus daar ging ook wel wat tijd inzitten, maar het ging heel goed en hij was na afloop wel heel trots op zichzelf. Hij wilde graag dat ik nog bleef luisteren en dat kon, dus hierbij ook nog een klein stukje Milan in actie! Hij heeft overigens wel de smaak te pakken van het lezen, elke avond voor het slapen leest hij (ze kunnen elke week boeken lenen op de Nederlandse school). Dat werkt perfect: zo houdt hij zijn lezen/taal bij en vervolgens valt hij heerlijk in slaap.

nog even voorlezen aan je zus in de klas

Tijn heeft overal wat meer tijd voor nodig en is in de klas altijd vrolijk en thuis supersacherijnig als hij huiswerk moet doen. Hij krijgt, net als Milan, nog wel elke week een uurtje privé-les op school en dan werkt zijn juf ook wel met hem aan zijn getalkennis, want dat vindt hij nog heel moeilijk. Hij raakt nog veel in de war tussen bv. 50 en 15, 70 en 17 etc. en kent inmiddels wel het trucje dat van 56 de 5 de tientallen aangeeft (tens) en de 6 de enkeltallen (ones), maar of hij nou echt altijd snapt wat dat werkelijk betekent? Daardoor kost huiswerk bij hem relatief veel tijd, want om bijvoorbeeld klok te kunnen kijken, moet je bijvoorbeeld weer in stapjes van 5 kunnen tellen voor de minuten waardoor we soms diverse stappen terug moeten om op het eindresultaat uit te komen. Vorige week kreeg hij wel de erkenning voor zijn harde werk en was hij Student of the Week met als reden: "working so hard on his place value and number work in maths". En ja, zo is elk kind weer anders, al ben ik blij dat ik nu niet werk zodat ik ook de tijd heb om ze er bij te helpen.

slapen als een dame

Thirza gaat als een razende ineens met haar Engels, al spreekt ze het nog niet veel met de juffen. Maar in huis hoorde ik haar vanochtend ineens zeggen (toen we aan het haasten waren om naar school te gaan): "Go to your lesson! It's packing up time!" En als iets lekker is, zegt ze "delicious". En zeker als ze haar vriendin Paige ziet, switcht ze direct en hoor ik hele volzinnen eruit rollen. Het is een grappig stel, die twee. Als ze de hele dag met elkaar gespeeld hebben bij de Kindy, en elkaar vervolgens weer 10 minuten later tegenkomen op het schoolplein, waar Paige ook haar oudere broer op moet halen, vliegen ze elkaar weer als verloren vrienden in de armen en gaan ze gelijk weer verder met spelen!

Vorige week maandag was Paige jarig, dus daar had ze het al weken over en ze week op het feestje geen moment van Paige's zijde. Dat viel nog niet mee, want alle kinderen van de Kindy waren uitgenodigd, met broertjes en zusjes en nog wat andere kinderen die ze kende. Het was dus in een zaaltje en een drukte van belang!

Wij hadden vorige week overigens ook nog een uitje: het financiële management van Van Oord was over uit Nederland, dus er was een sjiek etentje gepland met partners erbij. Marjolein, de vrouw van een collega van Arjen (die niet op de financiële afdeling werkt) kwam oppassen, dus dat was makkelijk.
Op zaterdag had Milan weer een feestje van zijn vriend Ryan en 's avonds ging Arjen weer op pad om met wat collega's in de stad te genieten van Valley Fiesta. Een feest met allerlei straatbandjes geloof ik, al heb ik me er niet zo in verdiept eerlijk gezegd. Het feest viel alleen letterlijk in het water door een flinke storm- en regenbui, waardoor het voortijdig gestopt werd. Gelukkig waren de cafeetjes gewoon nog open, dus de mannen hadden toch wel een gezellige avond. Al kwamen ze ook wel weer in aanraking met de Australische strikte regels: zijn collega kreeg een boete van $220,- voor het weggooien van een sigaret en Arjen mocht ergens niet naar binnen om naar het toilet te gaan om dat hij sportschoenen aanhad... Het regenseizoen is nu toch wel aan het beginnen, met af en toe fikse buien met veel regen in relatief korte tijd. Vaak ook wel even lekker om alles groen en fris te houden, al is het vervolgens ook weer snel (vochtig) warm en zonnig.

Oh, tot slot nog even een filmpje van Tijn die vertelt over de aankomst van Sinterklaas.

Verjaardag tweede ronde..

Op donderdag 14 november kreeg Thirza op de Kindy een Gecko wildlife presentation. Een mevrouw van het centrum kwam allerlei dieren laten zien. Ik ben blijven kijken, maar had helaas mijn fototoestel niet mee, dus geen foto's dit keer. Het is wel grappig om te zien dat de kinderen eigenlijk helemaal niet bang zijn. Vrijwel allemaal wilden ze zonder problemen de slang, krokodil, hagedis, schildpad, kikker, grote vogel (weet niet meer precies welke) en possum aanraken.

Op zaterdag hadden we de tweede ronde van Milans verjaardag, Arjens collega's kwamen voor een barbecue. Het weer was nog wat twijfelachtig, want de dagen ervoor had het telkens regelmatig geregend (het regen- en stormseizoen gaat langzaamaan beginnen), maar uiteindelijk is het gelukkig droog gebleven.

Het was gezellig en Milan kreeg een extra bestuurbare helikopter, een nieuwe roeiboot voor in het zwembad, voetbaldoeltjes en een opblaasbaar soort volleybalnet voor in het zwembad. Ondanks dat het weer niet super was, doken de kinderen toch nog even het water in en was het een lekker boeltje met een hoop mensen door elkaar heen.

Na afloop was ik toch ook wel weer blij dat we het achter de rug hadden, het was toch weer een grote groep op bezoek en na diverse barbecues en feestjes de laatste tijd ben ik er ook weer even klaar mee! Zaterdagavond de grootste rommel opruimen en op zondag nog de barbecue zelf en binnen wat schoonmaken en het huis was weer voor onszelf...

Zondagmiddag zijn we maar eens naar het grote grasveld gegaan om de helikopters van Milan uit te testen. Ik ging met Tijn en Thirza nog een ontdekkingsrondje doen bij de kreek en we brachten een bezoekje aan de speeltuin. Toen we weer terugliepen naar Milan en Arjen, ging Thirza in het gras liggen en sommeerde ze mij om een foto van haar te maken. Nou, dat is geen vervelende vraag natuurlijk, maar wat er toen gebeurde verbaast me nog steeds! Als haast bij toverslag ontpopte ze zich tot een echt fotomodel en hoefde ik alleen maar te klikken.

Zonder iets te zeggen of te vragen nam ze de ene pose na de andere aan en ze leek er geen genoeg van te krijgen. Ze had 's ochtends nog een kinderketting omgedaan, die het fotomodel effect naar mijn mening nog meer versterkte. Was dit het kind dat 1 a 2 jaar geleden zelden wilde poseren en waar ik diverse betraande fotograaffoto's van heb? Oordeel zelf zou ik zeggen, want ik kan het niet nalaten om hier de serie bij te voegen. Eigenlijk maakt juist de serie het bijzonder omdat het niet 1 lucky shot was, maar een haast oneindige rij van mooie foto's (die min of meer verstoord werd door de komst van Tijn). Sorry als ik dit keer wel erg subjectief ben, maar het was zo grappig om te zien!

Verjaardag Milan

Na lang wachten (van Milans kant) en een "de tijd vliegt" gevoel (van onze kant), was het dan zo ver: Milans verjaardag op 9 november! Acht jaar al weer en een lange knul. Zijn wensenlijst voor zijn feestje was groot: hij wilde een poolparty, en spelletjes en een speurtocht (dat was in Nederland ook altijd leuk) en een slaapfeestje (want dat was bij zijn vriend Duco afgelopen juni in Nederland zo leuk). We hebben uiteindelijk de speurtocht laten vallen, maar alle andere onderdelen weten in te passen. Feestjes zijn hier over het algemeen op zaterdag, omdat ze hier geen vrije woensdagmiddag kennen. Nou was hij ook op zaterdag jarig, dus dat kwam goed uit. Naar goed gebruik had hij 8 jongens geselecteerd voor zijn 8e verjaardag, waarvan er twee na afloop zouden blijven voor de logeerpartij.

's Ochtend even zijn nieuwe bestuurbare boot testen

Het was een hele warme dag de 9e, dus er werd gretig gebruik gemaakt van het zwembad. Ook hebben we het cadeautje verstoppen geïntroduceerd, wat ze hier niet kennen. De spelletjes vielen alleen nog niet mee, want veel kinderen wilden gewoon alleen maar in het zwembad, dus dat kostte nog wel eens moeite om ze er weer bij te krijgen. En uiteraard heeft de jarige zelf altijd hoge verwachtingen van hoe alles moet gaan... Dus toen de nog vrij nieuwe roeiboot kapot ging door iets te veel opvarenden, was Milan het even zat en had hij even een time-out nodig om weer tot zichzelf te komen. Het was dan wel weer lief om te zien dat zijn beste vrienden zich om hem bekommerden en zijn knuffel hondje voor hem gingen halen.

En alvast een stukje taart voorproeven voor het feest losbarst.

Dat was ook wel het voordeel voor Milan om nu pas jarig te zijn: hij heeft inmiddels zijn vrienden gevonden en wist precies wie hij wel en niet uit wilden nodigen (6 uit zijn klas, 1 van de voetbal en 1 van de Nederlandse school). Het is hier overigens ook redelijk gebruikelijk dat ouders blijven hangen tijdens een kinderfeestje! Je wordt niet verwacht ze echt te entertainen, maar moet dus wel zorgen voor een tafel met wat hapjes en drankjes. We hadden dus geen idee waar we op moesten rekenen: sommigen blijven, anderen gaan weg, maar precies weten doe je het dus niet... Uiteindelijk bleven er een paar nog een half uurtje kletsen, maar die gingen vervolgens toch ook weg (en wij hadden dus veel te veel eten..).

Geen idee waarom de boot het niet gered heeft...

Na afloop van het feestje hebben we eerst even opgeruimd en zijn toen met Miles en Hamish erbij naar onze eigen pizzeria gegaan. De 1 meter bleek nog genoeg voor ons zevenen, al was de halve liter ijs na afloop wat aan de karige kant... Weer thuis had Milan de film Up in de planning, waarbij hij, samen met Tijn, telkens aan zijn gasten vertelde wat voor leuk stukje er nu weer zou gaan komen. Grappig hoe sommige dingen toch ook bij kinderen traditie lijken te zijn/worden, want hij had Up ook uitgekozen om nog te kijken tijdens zijn feestje vorig jaar in Nederland. Up is dus blijkbaar een feestjes-film.

Een succes spel: bevroren diertjes bevrijden met water-
pistooltjes met warm water!

Moet dat nou echt, al die jongens?

Het slapen ging uiteraard niet van een leien dakje, er was natuurlijk onenigheid over wie er in Milans bed zou gaan en welke twee er op het campingbed zouden slapen. Gevolg was dat ze op een gegeven moment met z'n drieën in Milans bed lagen te zweten en te woelen, wat niet echt bevorderlijk was voor de nachtrust... Na diverse keren waarschuwen vielen ze dan toch in slaap, en hebben we Milan maar alleen in het campingbed gelegd en Miles en Hamish in Milans hoogslaper laten liggen.

De laatste restjes werden uitgeschraapt.

Onze kinderen zijn over het algemeen hele goede uitslapers, maar dit keer hoorden we de jongens al om 04.30 roepen. Help! Dat zijn niet echt tijden waar je blij van wordt! Maar uiteraard waren ze klaarwakker en hadden ze al gauw honger. De zon komt op het moment ook al rond 4.45 op, dus de kans dat ze weer in slaap zouden vallen was sowieso nihil. Gelukkig slaapt Milan beneden, dus Tijn en Thirza sliepen nog redelijk door. Wij hebben nog een beetje gesuft terwijl ze beneden aan het spelen waren, maar veel slaap was er niet meer bij.

Milan, Hamish en Miles. Hoezo lange Nederlanders??

The day after...

Na het ontbijt hebben we Hamish thuis gebracht (die hadden nog plannen) en zijn Miles' ouders en broer nog even op de koffie geweest, want de jongens wilden uiteraard nog even zwemmen. Voor Arjen ook wel even leuk om de gezichten bij de namen te zien, want ik zie/spreek ze natuurlijk regelmatig op het schoolplein.

's Middags zijn we allemaal nog even wezen zwemmen, nog op tijd voor de grote bui die al voorspeld was. Arjen en Milan hebben nog een middagdutje gedaan, want die waren toch wel erg moe van de korte nacht..

Melbourne Cup

Het leuke van het leven in een ander land is onder andere dat je in aanraking komt met allerlei nieuwe gewoontes en gebruiken waar je soms geen weet van had. De Melbourne Cup die gehouden werd op 5 november is er daar zeker één van! We halen Wikipedia er maar weer even bij om wat achtergrond te geven:

De Melbourne Cup is de grootste paardenrace in Melbourne (Australië) op de 1e dinsdag van november. De race staat heeft als 2e naam "the race that stops a nation"; iedereen in heel Australië legt zijn werk opzij om 's middags naar de race te kijken op de televisie of ernaar te luisteren op de radio. Inwoners van de staat Victoria hebben zelfs een officiële vrije dag.

De Melbourne Cup wordt sinds1861 gehouden op Flemington Racecourse en maakt deel uit van Spring Carnival, de verzamelnaam van de kleine 2 maanden waarin vele paardenraces plaatsvinden.

Op 1 november 2005 werd geschiedenis geschreven toen voor het eerst een paard, genaamd Makybe Diva, voor het derde opvolgende jaar de Melbourne Cup in de wacht wist te slepen.

Wat hier echter niet genoemd staat, is dat er veel lunches worden georganiseerd rondom de Melbourne Cup en dat het tegelijkertijd haast een soort modeshow is voor de vrouwen! Iedereen verschijnt op zijn paasbest en een hoedje of "fascinator" (een soort haaraccessoire in de vorm van clip, haarband oid) is een onmisbaar onderdeel van de outfit. Ver van tevoren worden bij alle restaurants al de lunches aangekondigd, vaak in combinatie met een goodie bag, modeshow, prijs voor best geklede man of vrouw en regelmatig ook gelegenheid tot gokken op de paarden.

Veel werkgevers organiseren ook een lunch voor hun medewerkers, waarna ze bijna allemaal de rest van de middag vrij krijgen. In het begin denk je wel eens "wat een onzin allemaal voor een race die 3 minuten duurt en ook nog eens een klein onderdeeltje is in een serie van races" maar soms is het ook gewoon leuk om je maar mee te laten voeren met de lokale gebruiken.

Wij boften, want we werden door Van Oord uitgenodigd voor een luxe lunch op het Victoria Golf Complex. Bij het tweedehands kledingwinkeltje bij ons vrijwel op de hoek had ik een nette jurk op de kop getikt en van de lieve eigenaresse mocht ik een fascinator lenen. Nog een ketting uit de oude doos en een nieuwe clutch van de KMart en ik was er klaar voor (bedenk nu: ik miste alleen het blue van something old, something new, something borrowed, something blue...). Uiteindelijk was het toch wel heel leuk om zo helemaal opgedoft het hele gebeuren mee te maken!

De modewedstrijd was ook wel heel grappig om te zien, want er waren best wel wat heel fanatieke vrouwen bij die over de catwalk paradeerden! Verder was het heerlijk eten, bijkletsen met de collega's, de race bekijken en natuurlijk was er nog een loterij met opbrengst voor het goede doel (nooit ver weg in Australië).

Al snel was het feest weer voorbij en konden we onze kinderen weer op gaan halen. Thirza was een dagje bij Paige op bezoek, iets waar Paige al weken naar uitgekeken had (en Thirza ook). Zonder problemen was ze die ochtend met ze meegegaan! Het broertje van Paige had taekwondo les na school, dus we konden haar gewoon bij school ophalen. Tijn was met Edward, die tegenover ons woont meegegaan uit school en Milan was zelf naar de tennisles gelopen, waar we nog net het laatste staartje van konden zien. Wel fijn dat we hier inmiddels ook al een aardig netwerk van vrienden hebben opgebouwd waar we een beroep op kunnen doen als dat nodig is.

De dag erna, 6 november, mocht het gewone kloffie weer aan, want ik ging mee met Milan naar de Sensitivity Unit (waar Tijn de weer ervoor geweest was). Het is niet altijd duidelijk of de kinderen nu de juiste boodschap oppikken van zo'n bezoek, want toen de lerares aan het eind vroeg hoe ze het zouden vinden om echt in een rolstoel te zitten, ging er een groot gejuich op... Het rolstoelparcours was duidelijk een favoriet onderdeel van de les! De juf moest dus nog wel even al haar overredingskracht gebruiken om ze van de ernst van de zaak te overtuigen.

Ze kunnen hier soms wel erg betuttelend zijn en overgevoelig voor safety. Zo moeten kinderen hier altijd in kleermakerszit zitten, met rechte rug en handen in hun schoot, terwijl het mij niet zo veel uit zou maken hoe ze zitten zolang ze niet zitten te klieren of een ander irriteren. En de juf was ook soms zo overenthousiast met zo'n superblij nepstemmetje, wat ze zelfs gebruikte toen ze de ouders die meewaren uitleg gaf over de rol die wij moesten spelen bij de begeleiding van de activiteiten. Ik was gelukkig niet de enige ouder die het niet op kon brengen om hetzelfde niveau van extase tentoon te spreiden. Maar goed, het was leuk om mee te gaan en Milan vindt het gelukkig ook nog steeds leuk als ik mee ga, dus dan is het goed.

Excursies, boekjes, liedjes en feestjes

En weer gaan we even terug in de tijd: Tijn had op 29 oktober een excursie van school naar een Sensitivity Unit die opgezet was in een andere school hier zo'n 20 minuten vandaan. Het is soms allemaal niet meer bij te houden met alle activiteiten waar briefjes voor komen (en geld voor gestort moet worden...). Ze putten zich altijd uit om te benadrukken hoe nuttig, leerzaam, interessant en geweldig de activiteit toch wel is, waar wij wel eens om moeten lachen. Alleen leuk is blijkbaar "not done". Al zouden de excursie ook inderdaad wel wat veel worden als ze echt alleen maar leuk zouden zijn. Hoe dan ook, deze excursie ging over hoe het is om op wat voor manier dan ook gehandicapt te zijn. Ze moesten een parcours in een rolstoel afleggen, door een donkere tunnel lopen, behendigheidsspelletjes doen met hun verkeerde hand of met een blinddoek om etc.

Oh, nog iets wat me opvalt hier: iedereen is hier soms overbezorgd naar mijn idee, maar er is echt niemand die de bus uitzwaait als ze op excursie gaan! Dus Thirza en ik hebben samen die taak maar op ons genomen. Het is jammer dat Tijns excursies vaak op dinsdag zijn, net de enige dag dat Thirza altijd thuis is waardoor ik dan niet mee kan. Maar goed, er komen ongetwijfeld nog wel meer excursies dit jaar of volgend jaar!

Op 31 oktober was het Halloween, wat Milan en Tijn wel erg interessant vonden en wat ze ook wel opgepikt hadden op school. Milan wilde graag ergens trick or treat gaan doen, maar ik had eigenlijk geen idee of en waar ik dat zou kunnen doen. Maar soms wordt een oplossing je gelukkig in je schoot geworpen want toen ik 's ochtends naar de kapper ging, kwam ik erachter dat er een Halloween middag georganiseerd werd in de winkelstraat daar. Het was uiteindelijk heel leuk en we hebben inmiddels weer genoeg snoep in huis voor een heel jaar... Milan was alleen tevergeefs op zoek naar zijn grote vriend Miles, wiens moeder ook heel blij was met de Halloweentip. Milan en Miles zijn dikke mik op het moment en zijn na schooltijd te vinden op het voetbalveld of klimmend in de bomen op het schoolplein. Dan zijn het net twee ouwe mannetjes die zitten te kletsen op een bankje (boompje dus). Hij heeft ook een hele lieve moeder, dus wij vermaken ons ook wel tijdens het wachten.

Op 2 november had Tijn al weer een feestje, dit keer in een binnenspeeltuin. Ik zou een vriendje meenemen, maar uiteindelijk werd het een erg lang feestje, want de auto wilde op de terugweg niet starten... Hij startte al vaker lastig, maar nu was er geen redden meer aan. Fijn, met vier kinderen in de auto op een warme dag! Arjen was niet op zijn plek op het werk (waar hij ook nog eens op de fiets naar toe was gegaan) en eer we erachter waren welke club ons moest gaan "redden", waren we al weer even verder. Na diverse belletjes heen en weer (waarbij mijn beltegoed uiteraard opraakte!), was de wegenwacht onderweg, had Arjen een auto geleend zodat wij in ieder geval naar huis konden en had ik een tripje gemaakt met de kinderschare naar de supermarkt voor water en brood, naar een koffietentje (koffie voor mij en speeltuin voor de kinderen) en weer terug het winkelcentrum in voor kinderen met een volle blaas. Uren later dan gepland waren we uiteindelijk weer (moe) thuis en was de dag vrijwel om, zeker omdat Arjen ook nog weer eens terug moest naar het werk om de leenauto terug te brengen en weer met de fiets terug te komen.

Tot slot nog wat leuke filmpjes. Een van Tijn die heel lief voorleest aan Thirza en de andere van Thirza terwijl ze haar nieuw geleerde liedje van de Kindy zingt, heel schattig. Je merkt dat veel kennis die ze opgebouwd heeft, er nu uit gaat komen, en zeker met vriendin Paige voelt ze geen barrière meer om Engels te praten.

We voeren de BBQ's op!

Ik was aardig op weg om bij te raken met schrijven, maar drukke weken hebben weer roet in het eten gegooid :-). Gelukkig hebben we de foto's nog zeggen ze wel eens, en in mijn geval is dat zeker waar, want ik weet soms echt niet meer wat ik vorige week ook al weer allemaal gedaan heb! En ja, dan helpt de datumaanduiding op mijn foto's. Ik word ook een dagje ouder geloof ik...

Hoe dan ook, de weken vliegen voorbij en ik ga nu weer mee met de schoolzwemlessen die weer gestart zijn in term 4. Niet dat dat erg opschiet, want met omkleden, administratie, instructie en een kippige juf die de namenlijst niet zo goed kan lezen, blijft er weinig tijd over voor het zwemmen. Maar goed, voor Tijn is het nog wel eens goed als ik er bij ben, want hij kan vaak meer dan hij zelf denkt en heeft dan wat aanmoediging nodig.

Tijdens de tennislessen van Milan proberen we nu wat huiswerk van Tijn te maken, want zijn juf heeft een soort eindsprint ingezet en geeft echt veel werk mee. Het helpt dan ook niet dat Tijn makkelijk "freakt" en dan helemaal niets meer weet, dus dat vreet nog wel eens energie van beide zijden... We waren natuurlijk ook altijd verwend met Milan die iets nieuws eerder als uitdaging zag dan als een onoverkomelijk obstakel, maar goed, met veel herhaling (en geduld) komen we er wel..

Thirza had op 25 oktober ook haar eerste "kinderfeestje" van een meisje van de Kindy. Alle meisjes uit haar groep waren uitgenodigd in het park, dus dat vond ze wel heel leuk! Het is sowieso verjaardagentijd lijkt het wel, want op de dag erna had Tijn een feestje van een jongetje uit zijn klas.
's Middags kwamen er nog drie gezinnen met kinderen uit Tijns klas bij ons op de BBQ, dus voor hem was het helemaal een feestdag. We zijn nu ook wel erg blij dat het toch gelukt is om een geschikt huis te vinden met een zwembad, want het is toch wel erg gezellig om met een hoop visite in het water te kunnen plonzen! Het geeft ook wel gelijk een relaxed gevoel: iedereen loopt rond, zwemt wat of helpt met de spullen voor het eten. De kinderen doen vervolgens tikkertje of voetballen op het gras terwijl we als volwassenen daarna rustig zelf ook nog even kunnen eten en bijkletsen. Heel geslaagd weer!

De dag erna, op 27 oktober, was weer even minder voor Milan en Tijn, want ze hadden een NTC dag van de Nederlandse school. Vooral Milan was verbolgen, want waar ze normaal het thema van de Nederlandse Kinderboekenweek (dit jaar sport) aanhouden, hadden ze het thema nu veranderd naar "sprookjes" omdat ze al vrij vaak wat met sport gedaan hadden. Sport is het natuurlijk helemaal voor Milan en iets sufs als sprookjes was wel het laatste waar hij zin in had. Gelukkig was dit de laatste serieuze NTC dag (en ze proberen er echt altijd wel wat leuks van te maken), want de volgende is gelukkig de Sinterklaasviering, maar veel helpen deed het niet.. Wij brachten onze tijd door met wat spullen kopen voor Milans verjaardag en nog veel meer. Zoals altijd vloog de tijd weer voorbij en was ook het weekend weer over voor we er erg in hadden.

Tijn had met zijn groep een soort sprookjesluisterspel gemaakt over Zwaan Kleefaan. Heel leuk, al lukte het me niet om het filmpje hier direct in te plakken. Maar met deze link zou het toch ook moeten lukken:
http://www.youtube.com/v/nG9r55tLdCo?
Tijn is de prinses overigens..

De mannen bemannen de barbecue. Nicor komt uit Zuid-Afrika en kan een "braai" wel waarderen!