Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats, we hebben....

Feestje in het park. Een pakje doorgeven en uitpakken als
de muziek stopt is hier ook algemeen bekend.

Gespannen wachten (helemaal links) voor hij naar het
startblok mag

Ongelofelijke haast! Dat hadden we vorige week, met bizar veel afspraken, regeldingen en feestjes. Het was de een-na-laatste schoolweek, en het leek of juist in die week alle afscheidsdingen georganiseerd moesten worden! We begonnen op maandag met een afscheidslunch voor Tijns klas. Zijn juf stopte er al 2 weken eerder mee omdat haar zoon in Melbourne een crickettoernooi heeft of zoiets. Of we dus allemaal een "healthy plate" mee willen nemen om met z'n allen te lunchen. En natuurlijk een afscheidscadeautje voor de juf. En zo vloog de dag al weer voorbij: kinderen naar school, Thirza naar daycare, zelf sporten, heen en weer naar school voor de lunch, boodschappen, wasje, kinderen uit school, playdate, laatste restjes huiswerk, Thirza weer ophalen en dan is de dag weer om.

Op dinsdag had Thirza een onofficieel afscheidsfeestje van de Kindy, georganiseerd door een van de ouders in het park. Dus kinderen naar school, hulpmoeder zwemles van Milan en dan door naar het park waar Thirza weer heerlijk met Paige en de anderen kon spelen. Thuis nog even eten en wat rommelen en dan weer naar school voor de Assembley en tennisles Milan.

Op woensdag was de Swim Carnival op school. Een soort zwemwedstrijd, met uiteraard niet-aansluitende tijden. Arjen had besloten om het werk maar even het werk te laten om te komen kijken. Milans jaar was van  10.45-11.45 aan de beurt, maar dat liep natuurlijk gigantisch uit. Zelf zo erg dat ze, na de borstcrawl en de rugcrawl, de schoolslag moesten schrappen. Tot verdriet van Milan, wat dat is nou juist zijn sterke slag ten opzichte van de Australische kinderen die haast alleen maar de andere slagen oefenen. Maar hij heeft moedig meegestreden met de twee onderdelen, al viel er weinig eer te behalen met veel kinderen die lid zijn van een zwemclub hier.

Cadeautje ophalen en gauw weer wegwezen!

Na een snelle lunch thuis weer terug voor de sessie van Tijn van 13.45 tot 14.45. Tijn stond al te trappelen op de tribune en vroeg wanneer hij nou eindelijk mocht zwemmen. Dus toen zijn naam omgeroepen werd, huppelde hij naar voren. Maar na even gestaan te hebben in de rij, kwamen ineens de tranen. En met Tijn is er dan soms geen chocola van te maken om erachter te komen wat er nu precies aan de hand is. Want hij hoefde maar een half baantje te zwemmen, hij kon overal staan en er was nog eens begeleiding van kinderen uit de hogere klassen. Maar goed, er kwam niets uit en nadat we al alle andere kinderen voor hadden laten gaan, was hij dan toch echt aan de beurt. Met de dochter van de zwemjuf heeft hij nog een paar meter getrappeld, maar meer viel er niet van te maken.

Op de kant bedaarde hij weer en kreeg hij weer praatjes, maar toen de rugcrawl aan de beurt was, begon het hele verhaal weer van voren af aan. Er viel geen eer aan te behalen, dus we zijn maar gaan aankleden, hebben Thirza opgehaald bij de Kindy en Milan uit zijn klas, om weer door te gaan naar de Nederlandse school.

Donderdag was even een relatief rustige dag en kon ik de laatste Sinterklaasdingen regelen en inpakken. We hadden besloten om het maar niet op 5 december te vieren, want het was zo'n drukke week en hier gaat natuurlijk alles gewoon door, dus Milan had zijn laatste voetbaltraining om 17 uur, die hij uiteraard niet wilde missen.

Op vrijdag had Thirza haar kerstfeest op de Kindy, met bezoek van de kerstman. Ze zat thuis al telkens de kerstliedjes te zingen die ze daar geleerd had, maar uiteraard deed ze op het moment zelf geen mond open. Ik heb wat filmpjes gemaakt, maar je ziet d'r als een eigenwijze dame gewoon verveeld in het rond zien kijken. Ze haalde wat later vlug haar cadeautje op bij de kerstman waarna iedereen kon genieten van een lekkere lunch buiten. Zoals gewoonlijk moest iedereen daar weer een healthy plate voor meenemen, dus voor mijn gevoel was ik de hele week bezig met de een lunchpakketje hier, een tennissnackje daar, eten en drinken voor tijdens de Nederlandse school en wat dan al niet meer.

Maar goed, na de kerstlunch konden we direct doorschuiven naar het verjaardagsfeestje van Josh en Heath van de Kindy. Iedereen was uitgenodigd, dus een grote groep hobbelde gezellig mee. Tussendoor weer even Milan en Tijn uit school halen, op loopafstand gelukkig, terwijl Thirza op het feestje wilde blijven. Milan en Tijn boften dus, want broertjes en zusjes zijn hier al gauw ook welkom op een feestje, en Milan had daardoor ook zijn vriend Ryan mee aangezien zijn broertje weer bij Thirza op de Kindy zit (volgen jullie het nog?). Eenmaal thuis waren ze allemaal volgegeten van de taart, snacks en al het verjaardagseten zodat ik er niet veel meer in kreeg voor we weer naar de voetbal moesten.

Vriendschap is...samen een stoel delen voor een stukje taart.

's Avonds waren we allemaal best wel moe van een drukke week. En eigenlijk moesten we ook wel bijtijds naar bed, want voor de volgende dag stond het Sinterklaasfeest van de Nederlandse school weer op het programma! Daarover weer een nieuwe blog...