Sinterklaas, kerst en weer Sinterklaas!

Het voelde heel tegenstrijdig, maar we gingen vorige week zaterdag toch echt Sinterklaas welkom heten bij tropische temperaturen... De Nederlandse school had de intocht georganiseerd en er een NTC dag aan vastgeplakt. Milan deed surprises met zijn groep (dat moesten we dus ook nog even regelen tussen de bedrijven door in de drukke week ervoor!), maar kreeg toch ook nog wel gewoon een cadeautje van de Sint.

Sint zou aankomen per speedboat bij de pier van Redcliffe, ten noorden van Brisbane. Wel leuk om een hele optocht van kinderen met oranje hoeden te zien lopen van het zaaltje naar de pier. Het duurde best nog wel even voor de beste man in zicht was en eer hij voet aan wal had gezet. En de tocht terug naar het zaaltje moet vast nog grappiger geweest zijn voor Australische omstanders, met Pieten die al kruidnoten uitdelend als verkeersbrigadier dienst deden. Milan hoort inmiddels bij de groten en was dus wat dubbel in zijn gevoelens voor de Sint, maar Tijn en Thirza vonden het toch wel erg interessant, al moest hij voor Thirza wel op gepaste afstand blijven.

Weer terug in het zaaltje kregen eerst de broertjes en zusjes van de schoolkinderen een cadeautje, waaronder dus ook Thirza. Ze vond het totaal niets en wilde absoluut niet bij de Sint komen, laat staan iets tegen hem zeggen of hem een hand geven. Het cadeautje mocht papa aanpakken en werd vervolgens op veilige afstand uitgepakt. Ik had eerst wat foto's geselecteerd, maar het waren het er eigenlijk te veel, nu dus maar een filmpje met alle foto's!

Wij mochten daarna weer weg, dus de rest van het programma hebben we niet zelf meegemaakt. Er werd geknutseld, gezongen en natuurlijk stond een bezoekje aan de Sint op het programma. Wij bezochten in de tussentijd Bribie Island, al was de tijd achteraf eigenlijk veel te kort voor het ritje heen en terug.

Om 15 uur was het programma afgelopen en reden we weer naar huis. Al redelijk snel moest er weer gegeten worden, want wij hadden die avond het kerstfeest van Arjens werk, dus om 18.15 zou de oppas al komen. De eerste keer dat we een Australische oppas hadden, dus we waren benieuwd hoe dat zou gaan! Nadat Thirza haar haar eerste taak had gegeven (het lakken van al haar nagels), was het ijs al redelijk gebroken. Nadat we iedereen een beetje verder geinstalleerd hadden (Tijn aan de strijkkralen, Thirza met de autobaan en Milan en Maddy aan een potje skip-bo) konden we weg. Zoals wel vaker zijn onze kinderen een stuk makkelijker bij een ander (of ligt het dan toch aan ons??), want ze waren heel lief en zonder problemen gaan slapen.

De volgende dag kwam Sint gewoon weer terug om de pakjes te bezorgen. Dat verliep dit keer buitengewoon goed. Was het in voorgaande jaren nog wel eens een ren-je-rot show waarbij de cadeautjes in een moordend tempo uitgepakt werden, nu werd er (nog altijd relatief) veel beter gewacht en gekeken naar ieders cadeau. Het maakte het voor ons in ieder geval een aangename ervaring en er waren gelukkig geen wanklanken over cadeautjes. Thirza was zelfs zo dankbaar met elk cadeautje dat ze zelfs al begon te juichen als ze alleen nog maar de achterkant van iets ontwaarde. De rest van de middag waren ze zoet met de cadeaus en dvd's en konden wij een beetje uitpuffen van drukke dagen en weken.