Kerst

Onze eerste kerst in de warmte zit erop. Ik ben er nog niet helemaal uit of kerst hier nu groter is of juist niet in vergelijking met Nederland... Op school wordt er minder aan gedaan, ze zitten op een staatsschool en het schijnt dat er daarom ook niet veel aan gedaan mag worden (scheiding van staat en geloof). Er is wel wat geknutseld, maar er stond bijvoorbeeld geen kerstboom in de school of de klas, er werden geen kerstliedjes gezongen en er was ook geen kerstviering of bezoek van Santa of iets dergelijks. Nu zal dat op een openbare school in Nederland ook een stuk minder zijn, maar toch. Ook heb ik niet of nauwelijks kerstliedjes gehoord op de radio! Echt verbazingwekkend, want ook al komen in Nederland de Wham en Maria Carey je op een gegeven moment toch echt wel je neus uit, het hoort er toch ook wel een beetje bij. Verder heb ik op de 24e nog gewoon boodschappen kunnen doen! Het was wel ietsje drukker en er waren meer kassa's open, maar van kerststress in de supermarkten was absoluut geen sprake.

Aan de andere kant worden er optochten georganiseerd, carols in the city, een grote kerstboom in het centrum, is er een wedstrijd voor kerstverlichting bij huizen en wordt er volgens mij flink uitgepakt met kerstcadeautjes. Over die cadeautjes heb ik ook weer wat geleerd. Ik had verwacht dat alle cadeautjes uit naam van de kerstman gegeven zouden worden. In ieder geval zolang er nog gelovigen rondlopen. Maar nee, je hebt cadeautjes die je aan familieleden geeft en waar dus gewoon op het kaartje staat "voor tante Miep van ..." en je hebt de cadeautjes die in de kerstnacht gebracht worden door de kerstman (en dat zijn dan denk ik de cadeaus voor je eigen familie). Verwarrend soms.

Ook iets wat me opviel toen we op eerste kerstdag naar de kerk gingen die we een paar weken terug "ontdekt" hadden: vrijwel niemand had nette kleding aan. Hier gaat iedereen toch wel op z'n kerstbest gekleed, maar daar wemelde het van de t-shirts en gewone korte broeken. We voelden ons enigszins uit de toon vallen met onze nette kloffie. Na afloop nog even koffie gedronken daar en met wat mensen gepraat om vervolgens thuis nog even te proberen om die nette kleren op de foto te krijgen. Na diverse pogingen met de zelfsontspanner werd het resultaat niet beter dan wat jullie hier zien en hebben we die warme kleren maar gauw verruild voor zwemkleding!

Thirza ontdekte na een jaar eindelijk dat ze ons niet altijd klemstijf vast hoeft te houden in het zwembad omdat ze wel blijft drijven en ze begon er zelfs lol in te krijgen om zelf te zwemmen! En ja, dan ben je natuurlijk ook gelijk al een kampioen die zelfs van Milan kan winnen..

's Middags nog even wat lekker getutterd in huis en toen naar collega Etienne en Marjolein voor een echte Aussie barbecue, waar ook nog een andere collega met zijn vrouw waren. Gezellig, met rondrennende en spelende kinderen en met als toetje Christmas trifle die Milan gemaakt had (vooruit, met een klein beetje hulp van mama...)

Tweede kerstdag hebben ook lekker doorgebracht in het zwembad om vervolgens te gourmetten, hoe Holland kun je het hebben op 2e kerstdag, nietwaar? Ik betwijfel eigenlijk of ze hier gourmetten wel kennen, heb nog nooit
bewust naar gourmetstellen gekeken, maar de vleespakketten zie je nergens liggen. Was lekker zo op ons buitenterras, met Tijn en Thirza die zoals gewoonlijk niets lusten (ze hebben volgens mij niet meer op dan een paar pannenkoekjes) en Milan die voor hen gecompenseerd heeft en lekker heeft zitten smikkelen.

Op vrijdag was Arjen gelukkig ook nog vrij (na alle drukke dagen met de jaarsluiting die geweest zijn en die nog gaan komen) en zijn we weer even in de vakantie gedoken. Nog wel een werk vind ik, zeker omdat we een rondreis gaan maken. Wat is de planning, wat is er in elk plaatsje te doen wat ook nog een beetje kindvriendelijk is, wat moeten we al boeken en wat is handig om in ieder geval al uitgezocht te hebben. 's Middags zijn we nog even op stap geweest naar de DFO (Direct Factory Outlet) om wat spullen te kopen. Boxing Day (2e Kerstdag) is hier traditioneel de start van de uitverkoop, dus bij de DFO was het korting op korting. Milan heeft een mooi waterafstotend outdoorvest gescoord en schoenen (met al zijn voetballen op school slijten zijn schoenen waar je bij staat). En er zijn mooie zonnebrillen aangeschaft die een stuk stoerder zijn dan degenen die ze al hadden maar nooit op wilden... Ik nog een korte broek en - ongebruikelijk -  alleen Arjen viel buiten de boot dit keer.

De vakantie valt letterlijk in het water

De dames aan de watermeloen

De eerste vakantieweek zit er al weer (ruim) op, en in die week heeft het zwembad zijn waarde wel bewezen. Het was warm, warmer, warmst en het water was dan ook de beste plek om te vertoeven. Gelijk op maandag wilde Milan al afspreken met Miles, wat een dagje heen en weer tot gevolg had. Milan eerst naar Miles, ik snel even boodschappen doen met Tijn, Milan met Tijn, Miles en zijn broer Max lekker zwemmen, Max naar gitaarles en toen graag weer terug voor nog een duik. Ze hadden zo veel plezier en konden geen genoeg krijgen van duiken, bommetjes maken en gewoon lekker vakantie vieren.

en de heren (Milan en Ryan) dollen in het zwembad.

Op dinsdag zijn we nog gaan knutselen in de bieb, wat altijd een gemengd succes is. Milan houdt niet van knutselen en wil met mij verder kijken in de bieb terwijl Tijn en Thirza juist mijn hulp willen bij het knutselen. Op woensdag was Milan dus weer blij dat zijn andere vriend Ryan vrij was om bij hem te komen zwemmen. Ryans zusje, een maand jonger dan Thirza bleef uiteindelijk ook zodat de meiden ook konden spelen. En zijn oudere zus nestelde zich gezellig bij Tijn en Thirza die aan het strijkkralen waren toen ze Ryan op kwamen halen. Het was dus weer een gezellige boel die dag met telkens een komen en gaan van kinderen.

Op vrijdag zijn we nog naar een winkelcentrum gegaan waar kinderen met Santa op de foto konden. Dat zie je veel hier in winkelcentra hier al twijfelde ik wel of ik dat nou echt leuk vond (en of zij dat leuk vonden..). Uiteindelijk vonden ze het toch wel leuk, al had Thirza wat last van last-minute-stage-fright, om vervolgens een heeeele lange knuffel te krijgen van Santa. Er worden dan officiele foto's gemaakt die je vervolgens weer kunt kopen (het blijft commercieel nietwaar?). Zo'n grote Santa fan ben ik dan ook weer niet, dus ik had al stiekem mijn toestel klaar om snel ook wat foto's te kunnen maken. De fotografe zag dat blijkbaar, dus die nam niet eens meer de moeite om ze te laten poseren en om foto's te maken! Nou ja...

Telkens riep Santa ook de ouder even naar zich toe na het kinderbezoek, ik dacht om even door te geven wat de kerstwensen van de kinderen waren. Ook in mijn geval, maar ik kreeg (eerlijk gezegd tot mijn grote verbazing) een hele kerstboodschap in mijn oor gefluisterd. Ik moet bekennen dat het me even moeite kostte om mijn lachen in te houden, terwijl het volgens mij een serieuze zaak was voor deze bevlogen man. Maar hij had het over hoe alle kinderen bijzonder en uniek zijn en dat mijn kinderen daarop geen uitzondering vormden (daar kan je alle kanten mee op: bijzonder en uniek!) en nog veel meer. Wensen hadden mijn kinderen overigens niet?! 's Middags nog even een laatste speelbezoekje aan Miles, en ook Tijn en Thirza voelen zich daar inmiddels al aardig thuis.

In het weekend hebben we weer lekker gezwommen en hebben wij weer geprobeerd wat voorbereidingen te treffen voor de vakantie naar Nieuw Zeeland. Welke campings of vakantieparken, waar de eerste en laatste nacht, welke excursies of uitstapjes moeten we al boeken, wat moeten we nog kopen en welke lange broeken passen nog?

Zondagavond zijn we naar de Christmas Parade gegaan in het centrum. Net als bij de Carols in de City van de week ervoor was ook hier weer veeel meer publiek op afgekomen dan wij ooit hadden verwacht. Heel Queen Street (de hoofdwinkelstraat) stond stamp- en stampvol. En het was dan wel de laatste optocht van het jaar, maar er waren er al negen eerder geweest op voorgaande dagen. Wel weer heel leuk en mooi om te zien, met drie wijzen op echte kamelen, Jozef en Maria op een ezeltje maar ook karakters uit de Notenkraker, koortjes, acrobaten en natuurlijk de kerstman in zijn slee met echte rendieren ervoor.

Na de parade was er nog een show op het King George Square, bij het stadhuis wat dus ook afgeladen vol was. Ik kon met Tijn nog een beetje naar voren komen en op mijn schouders kon hij nog wat volgen en Thirza ook wat bij Arjen, maar Milan moest het van het geluid hebben. Een les voor volgend jaar dus: aan het einde van de parade gaan staan en een goed plekje bemachtigen voor de show...

Tot slot was er nog een hele mooie lichtshow op het stadhuis. Lastig om uit te leggen, dus kijk maar gewoon de filmpjes! Heb uiteindelijk mijn filmpje van de lichtshow maar weer verwijderd en er een meer professioneel filmpje van iemand anders ingevoegd, wat te schokkerig allemaal met Tijn op mijn schouders...

Oude foto's en filmpjes Kindy

Ik kreeg vlak voor de vakantie nog alle foto's en filmpjes van de Kindy van Thirza. Hier dus even een aparte blog met wat "oud materiaal". Voor de liefhebber zullen we maar zeggen, want sommige filmpjes zijn ook wel erg lang. Bij het filmpje met het voorleesverhaal komt Thirza er ook pas halverwege bij, ik denk dat ze even naar het toilet was of zoiets. De helft van de foto's is volgens mij ook van haar eerste dag, je ziet haar continu met dezelfde kleren (met vlekken van het cakejes bakken....). Kortom: veel plezier voor wie het leuk vindt, en tot een volgende blog voor wie dit iets te veel van het goede vindt!

Een weekend gevuld met kerst

Het afgelopen weekend was inderdaad gevuld met Kerst. 's Ochtends werden we gebeld door Sophia's moeder (uit Tijns klas) dat ze onverwacht kaartjes over hadden voor een kinderkerstconcert van het Queensland Symphonic Orchestra. Milan en Tijn zijn geen echte muziekfans, maar Thirza wilde wel, dus het was racen in de auto naar South Bank voor een leuk concert (met gemopper van de heren nog steeds...). Thirza is weg van Jingle Bells en van the Wheels on the Bus, dus toen die voorbij kwamen, was het al geslaagd voor haar. Na afloop nog even een rondje lopen door het park en een duik nemen bij het strandje en vervolgens weer naar huis.

Na de lunch gingen we al weer snel spullen pakken voor het middag- en avondprogramma. De auto geparkeerd bij de ferry om zo over te varen naar het centrum. Arjen had beloofd nog wat souvenirs te kopen voor vertrekkende collega's, we wilden de kerstetalage zien van de Myer's (soort Bijenkorf) die geroemd werd in de krantjes en de grote kerstboom bij het stadhuis. We doolden dus wat door de stad om te eindigen bij het restaurant waar we gegeten hebben. Een beduidend sjieker restaurant dan normaal, iets wat Tijn en Thirza nog niet echt aankonden, want er werd weer regelmatig rond gerend. Milan gedroeg zich juist heel netjes en kan een restaurant inmiddels ook wat meer waarderen.

Het volgende onderdeel op onze lijst was de Carols in the City, een groot evenement dat georganiseerd werd op het podium in de botanische tuinen. We twijfelden even of het wel slim was om daar naartoe te lopen, want de donkere wolken en de bliksem en donder beloofden niet veel goeds. Het was nog droog, maar hoe lang zou dat nog duren? We waagden de gok toch maar en kwamen echt op een stamp- en stampvol veld aan (we wisten duidelijk niet wat we konden verwachten) met echt een heel groot podium met koor, orkest, grote schermen erbij enz. Het was jammer dat we het meeste moesten zien van de schermen, maar het was toch wel leuk om iets meer in kerstsfeer te komen en om te luisteren naar de muziek.

Na een uurtje begon het dan toch te regenen en zijn we maar terug gaan lopen naar de ferry (die we misten...) om naar huis te kunnen gaan. We waren uiteindelijk ook allemaal erg moe van de hele dag, dus de kleintjes hebben we niet meer gehoord nadat ze op bed lagen en ook onze ogen vielen dicht op de bank...

De zondag hebben we besteed aan het boeken van een campervan voor onze vakantie naar Nieuw Zeeland. Het was er telkens nog niet van gekomen, maar nu toch echt wel tijd. We vertrekken in januari (Arjen heeft eerst nog de drukke jaarsluiting voor de boeg) en komen pas terug als de school al weer 4 dagen aan de gang is. Gelukkig is dat hier heel makkelijk: even melden en je bent gewoon later terug... Al met al was het uitzoeken van de campervan nog wel een heel gedoe. Zo veel sites, zo veel prijzen, zo veel soorten, zo veel voorwaarden. Een hoop tijd kostte het nog, maar ben blij dat dat nu geregeld is. Ook heb ik, met allerlei reisfolders in de hand, een voorlopig reisschema gemaakt. We willen nog niet te veel campings boeken voor onderweg zodat we nog een beetje flexibel zijn. En het voordeel van de camper is natuurlijk dat we in geval van nood altijd nog wild kunnen kamperen (is daar op veel plaatsen toegestaan).

Na nog even met z'n allen gezwommen te hebben, wat gelummeld en gegeten te hebben, gingen we op pad naar een kerk hier in de buurt, waar we een foldertje van in de bus hadden gekregen over een kinderkerstfeest met een heel feestprogramma vooraf. Voor het eerste deel waren we eigenlijk al te laat, wat achteraf wel jammer was, want het zag er heel leuk uit met knutseldingen, springkussens, dierenpresentaties, eten, drinken en het was dan ook gigantisch druk. Vervolgens was er een soort zangkerkdienst met een band, zanggroep en tussendoor een soort (poppen)theaterspel voor de kinderen over kerst en aan het eind nog een afsluitend verhaal van een van de voorgangers. We kwamen voor de dienst nog een vriendje tegen uit Tijns klas, dus we hebben bij dat gezin gezeten en er na afloop nog een tijd mee staan te praten. Ook Thirza kon aan het einde lekker rondrennen met Emma van de Kindy die er ook bleek te zijn.

We waren er redelijk neutraal naar toe gegaan, maar het was erg leuk vond ik. Milan zit wel te mopperen want hij houdt per definitie niet van muziek, maar het was echt heel toegankelijk en het bracht toch ook wel een beetje kerstsfeer naar boven want uiteraard werden ook alle "kaskrakers" om het maar even oneerbiedig te zeggen, gezongen. Want echt kerstgevoel heb ik hier nog niet nu het hoogzomer is, het voelt gewoon niet zo. Ik heb ook geen kerstboom gekocht (echte worden hier sowieso niet verkocht); ik kon me er gewoon niet toe zetten. Heb er ook geen vragen over gehoord, dus je merkt dat het bij de kinderen ook niet zo heel erg speelt.

Na afloop zijn we nog even langs een huis vlak bij ons gereden dat meedoet met een kerstverlichtingswedstrijd van de stad. Ik heb nog nooit zoiets gezien, echt ongelofelijk. We hadden in september(!) al gezien dat ze bezig waren met het ophangen van de verlichting, maar ik snap nu wel waarom. Je moet maar niet nadenken hoeveel geld er in al die spullen is gaan zitten over de jaren (en wat hun elektriciteitsrekening is!) want dat is haast onvoorstelbaar. Het is ook gewoon een echte attractie, mensen parkeren hun auto's om het huis te bekijken, je mag gewoon de tuin in lopen en de stad organiseert zelfs busritten die langs allerlei van zulk soort huis rijdt. Ik heb er een filmpje van gemaakt om een klein idee te geven van hoe het eruit ziet... Tijn vroeg overigens of wij dat ook gingen doen bij ons huis.... Mmmm...

Vakantie!

Ze hadden rupsen bij de Kindy en die zijn
nog net voor de vakantie vlinders geworden!

Vorige week was de laatste schoolweek! De kinderen krijgen hier dus een weekje eerder vakantie dan in Nederland. Dat is ook wat praktischer omdat het nu toch de grote zomervakantie is (6 weken dus) en veel mensen met de kerst naar familie gaan, dus dan heb je wat meer tijd om te reizen. En veel mensen hebben hier familie (ver) weg wonen. Je woont hier al gauw in een (grote) stad waardoor verhuizen regelmatig betekent verhuizen naar Sydney, Melbourne, Perth of wat dan ook. En ook al is het dichterbij, dan nog hoor je veel over familie die op 2 of 3 uur rijden woont. Maar goed, we waren er ook wel aan toe na alle drukte! Op donderdag was de laatste Assembley waar er, met een hoop tranen, afscheid werd genomen van de Year 7's (die naar highschool gaan) en van enkele leraren die naar een andere school gaan.

Zelfportret

Het systeem met leraren is hier overigens ook totaal anders. Als je op een state school werkt (anders dan een private school), dan kun je (als ik het goed begrijp) in het begin van je carriere regelmatig op een andere school geplaatst worden. Hierdoor bouw je punten op waarmee je je dan later wat meer kunt settelen op een school met een vaste aanstelling. En aanstellingen in de middle of nowhere leveren weer meer punten op dan die in een stad. Een school lijkt vervolgens weer weinig te zeggen te hebben over de leraren die gaan of komen, want dat wordt allemaal weer door de staat geregeld. Apart dus allemaal.

Vrijdag was vervolgens ook een aparte dag. Het is dan schoonmaakdag en er wordt dan gezegd: je kind mag komen, maar als het wegblijft omdat je op vakantie wil, dan is dat niet erg. Een verkapte manier om te zeggen dat je gerust thuis mag blijven en dat er geen melding van wordt gemaakt... Milan en Tijn waren er wel klaar mee en zijn gewoon lekker thuis gebleven. Thirza is wel naar haar laatste dag Kindy geweest, want die wil ze niet missen! Ze is er van overtuigd dat ze, net als al haar Kindy vriendinnen, ook volgend jaar naar school zal gaan, dus dat zal toch wel even wennen worden na de vakantie!

Sinterklaas, kerst en weer Sinterklaas!

Het voelde heel tegenstrijdig, maar we gingen vorige week zaterdag toch echt Sinterklaas welkom heten bij tropische temperaturen... De Nederlandse school had de intocht georganiseerd en er een NTC dag aan vastgeplakt. Milan deed surprises met zijn groep (dat moesten we dus ook nog even regelen tussen de bedrijven door in de drukke week ervoor!), maar kreeg toch ook nog wel gewoon een cadeautje van de Sint.

Sint zou aankomen per speedboat bij de pier van Redcliffe, ten noorden van Brisbane. Wel leuk om een hele optocht van kinderen met oranje hoeden te zien lopen van het zaaltje naar de pier. Het duurde best nog wel even voor de beste man in zicht was en eer hij voet aan wal had gezet. En de tocht terug naar het zaaltje moet vast nog grappiger geweest zijn voor Australische omstanders, met Pieten die al kruidnoten uitdelend als verkeersbrigadier dienst deden. Milan hoort inmiddels bij de groten en was dus wat dubbel in zijn gevoelens voor de Sint, maar Tijn en Thirza vonden het toch wel erg interessant, al moest hij voor Thirza wel op gepaste afstand blijven.

Weer terug in het zaaltje kregen eerst de broertjes en zusjes van de schoolkinderen een cadeautje, waaronder dus ook Thirza. Ze vond het totaal niets en wilde absoluut niet bij de Sint komen, laat staan iets tegen hem zeggen of hem een hand geven. Het cadeautje mocht papa aanpakken en werd vervolgens op veilige afstand uitgepakt. Ik had eerst wat foto's geselecteerd, maar het waren het er eigenlijk te veel, nu dus maar een filmpje met alle foto's!

Wij mochten daarna weer weg, dus de rest van het programma hebben we niet zelf meegemaakt. Er werd geknutseld, gezongen en natuurlijk stond een bezoekje aan de Sint op het programma. Wij bezochten in de tussentijd Bribie Island, al was de tijd achteraf eigenlijk veel te kort voor het ritje heen en terug.

Om 15 uur was het programma afgelopen en reden we weer naar huis. Al redelijk snel moest er weer gegeten worden, want wij hadden die avond het kerstfeest van Arjens werk, dus om 18.15 zou de oppas al komen. De eerste keer dat we een Australische oppas hadden, dus we waren benieuwd hoe dat zou gaan! Nadat Thirza haar haar eerste taak had gegeven (het lakken van al haar nagels), was het ijs al redelijk gebroken. Nadat we iedereen een beetje verder geinstalleerd hadden (Tijn aan de strijkkralen, Thirza met de autobaan en Milan en Maddy aan een potje skip-bo) konden we weg. Zoals wel vaker zijn onze kinderen een stuk makkelijker bij een ander (of ligt het dan toch aan ons??), want ze waren heel lief en zonder problemen gaan slapen.

De volgende dag kwam Sint gewoon weer terug om de pakjes te bezorgen. Dat verliep dit keer buitengewoon goed. Was het in voorgaande jaren nog wel eens een ren-je-rot show waarbij de cadeautjes in een moordend tempo uitgepakt werden, nu werd er (nog altijd relatief) veel beter gewacht en gekeken naar ieders cadeau. Het maakte het voor ons in ieder geval een aangename ervaring en er waren gelukkig geen wanklanken over cadeautjes. Thirza was zelfs zo dankbaar met elk cadeautje dat ze zelfs al begon te juichen als ze alleen nog maar de achterkant van iets ontwaarde. De rest van de middag waren ze zoet met de cadeaus en dvd's en konden wij een beetje uitpuffen van drukke dagen en weken.

Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats, we hebben....

Feestje in het park. Een pakje doorgeven en uitpakken als
de muziek stopt is hier ook algemeen bekend.

Gespannen wachten (helemaal links) voor hij naar het
startblok mag

Ongelofelijke haast! Dat hadden we vorige week, met bizar veel afspraken, regeldingen en feestjes. Het was de een-na-laatste schoolweek, en het leek of juist in die week alle afscheidsdingen georganiseerd moesten worden! We begonnen op maandag met een afscheidslunch voor Tijns klas. Zijn juf stopte er al 2 weken eerder mee omdat haar zoon in Melbourne een crickettoernooi heeft of zoiets. Of we dus allemaal een "healthy plate" mee willen nemen om met z'n allen te lunchen. En natuurlijk een afscheidscadeautje voor de juf. En zo vloog de dag al weer voorbij: kinderen naar school, Thirza naar daycare, zelf sporten, heen en weer naar school voor de lunch, boodschappen, wasje, kinderen uit school, playdate, laatste restjes huiswerk, Thirza weer ophalen en dan is de dag weer om.

Op dinsdag had Thirza een onofficieel afscheidsfeestje van de Kindy, georganiseerd door een van de ouders in het park. Dus kinderen naar school, hulpmoeder zwemles van Milan en dan door naar het park waar Thirza weer heerlijk met Paige en de anderen kon spelen. Thuis nog even eten en wat rommelen en dan weer naar school voor de Assembley en tennisles Milan.

Op woensdag was de Swim Carnival op school. Een soort zwemwedstrijd, met uiteraard niet-aansluitende tijden. Arjen had besloten om het werk maar even het werk te laten om te komen kijken. Milans jaar was van  10.45-11.45 aan de beurt, maar dat liep natuurlijk gigantisch uit. Zelf zo erg dat ze, na de borstcrawl en de rugcrawl, de schoolslag moesten schrappen. Tot verdriet van Milan, wat dat is nou juist zijn sterke slag ten opzichte van de Australische kinderen die haast alleen maar de andere slagen oefenen. Maar hij heeft moedig meegestreden met de twee onderdelen, al viel er weinig eer te behalen met veel kinderen die lid zijn van een zwemclub hier.

Cadeautje ophalen en gauw weer wegwezen!

Na een snelle lunch thuis weer terug voor de sessie van Tijn van 13.45 tot 14.45. Tijn stond al te trappelen op de tribune en vroeg wanneer hij nou eindelijk mocht zwemmen. Dus toen zijn naam omgeroepen werd, huppelde hij naar voren. Maar na even gestaan te hebben in de rij, kwamen ineens de tranen. En met Tijn is er dan soms geen chocola van te maken om erachter te komen wat er nu precies aan de hand is. Want hij hoefde maar een half baantje te zwemmen, hij kon overal staan en er was nog eens begeleiding van kinderen uit de hogere klassen. Maar goed, er kwam niets uit en nadat we al alle andere kinderen voor hadden laten gaan, was hij dan toch echt aan de beurt. Met de dochter van de zwemjuf heeft hij nog een paar meter getrappeld, maar meer viel er niet van te maken.

Op de kant bedaarde hij weer en kreeg hij weer praatjes, maar toen de rugcrawl aan de beurt was, begon het hele verhaal weer van voren af aan. Er viel geen eer aan te behalen, dus we zijn maar gaan aankleden, hebben Thirza opgehaald bij de Kindy en Milan uit zijn klas, om weer door te gaan naar de Nederlandse school.

Donderdag was even een relatief rustige dag en kon ik de laatste Sinterklaasdingen regelen en inpakken. We hadden besloten om het maar niet op 5 december te vieren, want het was zo'n drukke week en hier gaat natuurlijk alles gewoon door, dus Milan had zijn laatste voetbaltraining om 17 uur, die hij uiteraard niet wilde missen.

Op vrijdag had Thirza haar kerstfeest op de Kindy, met bezoek van de kerstman. Ze zat thuis al telkens de kerstliedjes te zingen die ze daar geleerd had, maar uiteraard deed ze op het moment zelf geen mond open. Ik heb wat filmpjes gemaakt, maar je ziet d'r als een eigenwijze dame gewoon verveeld in het rond zien kijken. Ze haalde wat later vlug haar cadeautje op bij de kerstman waarna iedereen kon genieten van een lekkere lunch buiten. Zoals gewoonlijk moest iedereen daar weer een healthy plate voor meenemen, dus voor mijn gevoel was ik de hele week bezig met de een lunchpakketje hier, een tennissnackje daar, eten en drinken voor tijdens de Nederlandse school en wat dan al niet meer.

Maar goed, na de kerstlunch konden we direct doorschuiven naar het verjaardagsfeestje van Josh en Heath van de Kindy. Iedereen was uitgenodigd, dus een grote groep hobbelde gezellig mee. Tussendoor weer even Milan en Tijn uit school halen, op loopafstand gelukkig, terwijl Thirza op het feestje wilde blijven. Milan en Tijn boften dus, want broertjes en zusjes zijn hier al gauw ook welkom op een feestje, en Milan had daardoor ook zijn vriend Ryan mee aangezien zijn broertje weer bij Thirza op de Kindy zit (volgen jullie het nog?). Eenmaal thuis waren ze allemaal volgegeten van de taart, snacks en al het verjaardagseten zodat ik er niet veel meer in kreeg voor we weer naar de voetbal moesten.

Vriendschap is...samen een stoel delen voor een stukje taart.

's Avonds waren we allemaal best wel moe van een drukke week. En eigenlijk moesten we ook wel bijtijds naar bed, want voor de volgende dag stond het Sinterklaasfeest van de Nederlandse school weer op het programma! Daarover weer een nieuwe blog...

Voetbal en Movie World

Ik heb de laatste tijd weinig geschreven over het voetbal van Milan, al is dit voor hem nog steeds een belangrijk onderdeel van zijn leven! Nadat de gewone competitie afgerond was, hebben we hem opgegeven voor een extra competitie die georganiseerd werd door zijn voetbalclub en waar, zo bleek, veel goeie voetballers zich voor opgaven om zo toch te kunnen blijven ballen. Zijn eerste wedstrijd, met allemaal onbekende kinderen, was dus een eyeopener voor hem. Van min of meer beste van zijn team, was hij nu ineens omringd door allerlei zeer bekwame jongens en was het ook een combinatie met een leeftijdsgroep ouder dan hij.

De tweede wedstrijd had hij dan ook de bibbers in de benen, want hij voelde wel de druk van meekomen met de rest. Jammer was alleen dat de sterspeler van hun team zich steeds meer ontpopte tot solist, die niet goed ballen af kon geven. Hoe dan ook, hij had er toch altijd plezier in en kon toch ook zo her en der wat doelpunten scoren. Op 29 november stonden ze dan ook in de halve finale, maar hoewel ze de week ervoor van dat team gewonnen hadden in de poulewedstrijd, liep het nu niet en zakten ze steeds verder weg in het moeras van de tegenpartij en werd de partij verloren. De week erna mochten ze nog wel de troostfinale spelen en die werd, met 1 speler minder en bij afwezigheid van de sterspeler, alsnog in een overwinning omgezet. Een tevreden man dus alsnog, met hooguit het verdriet dat hij nu weer moet wachten tot maart voor de start van het nieuwe seizoen.

Vorige week zaterdag maakte hij het voetbalseizoen helemaal af door samen met Arjen en nog wat collega's naar een voetbalwedstrijd van de Brisbane Roar te gaan in het Suncorp Stadium. Er ging nog een gezin mee en nog een collega alleen, waardoor een familieticket haast goedkoper was dan losse kaartjes. Daardoor mocht ook vriend Miles mee, en wat hadden de heren het naar hun zin! De wedstrijd tegen Perth Glory (geloof ik) werd met 1-0 gewonnen, dus dat was ook goed. Ze hadden een echte feestdag met frietjes in de pauze en na afloop bij Miles nog wat zelfgemaakte pizza.

Op zondag zijn we weer een keer naar Movie World geweest. We worden al echte Aussies geloof ik, want we overwogen ook nog even het waterpark Wet & Wild, maar het leek een bewolkte, wat winderige en "koude" dag (24°C) te worden, dus dat werd afgeblazen. In Movie World pikten we nu wat meer de diverse shows mee die we de vorige keer hadden laten lopen. Mooie trucs met stuntmotoren en auto's, dus zo zien we elke keer weer wat anders.

We moesten dit keer ook in de wildwaterbaan, een attractie die de vorige keer gesloten was. Thirza was daar ook groot genoeg voor, maar het was wederom Tijn die toch wat schrik had voor wat komen ging. Het was ook best een flinke duik naar beneden op het einde, hoewel Thirza het uitgierde van de pret en best nog wel een keer wilde. Tijn besloot echter dat de eerste keer meteen ook de laatste keer zou worden en dat hij liever naar de miniattracties ging met Thirza. Dat gaf Arjen en Milan de gelegenheid om nog een keer naar de Scooby Doo achtbaan te gaan, terwijl Tijn en Thirza opeens de botsautootjes ontdekten. We misten daardoor wel de parade, maar door de rust die daardoor bij de attracties onstond, konden ze keer op keer in de botsautootjes blijven.

Sea World en het Koninklijk Concertgebouw Orkest

Afgelopen zondag zijn we naar Sea World geweest, de laatste van de drie parken die nog op onze lijst stond. Zoals gewoonlijk waren we weer later dan gepland (door een ontbijtbezoekje bij de Ikea), dus alle ochtendshows gingen al aan onze neus voorbij. Dan eerst maar eens in kabelbaan om een overzichtje te krijgen van het park. Geen lang ritje, maar we hingen precies stil (om mensen te laten uit- en instappen) boven de dolfijnenbaai, dus dat was heel leuk om te zien.

Eenmaal weer op de grond, bezochten we nog even de roggenvijver waarna Milan het echt niet langer meer hield en we in de rij gingen staan voor de Viking Revenge Flume. Een dure naam voor een waterbaan. Tijn is niet zo waaghals en staat altijd jammerend in de rij, terwijl Thirza overal gewoon in mee gaat en wel ziet waar het schip strandt... Gelukkig is zij nu een meter, waardoor ze in een hoop attracties gewoon mee mag en we niet voor alles hoeven te splitsen. Hierna was de watershow al begonnen, dus we liepen snel terug naar het begin van het park. We zagen alle stunts in de grote vijver, om vervolgens net de monorail te missen.

Weer lopend verder dus, met een bezoekje over het dinosauruseiland, waar ze alle bekenden van de Platvoet films probeerden te ontdekken. Na nog weer even bij de dolfijnen gekeken te hebben, was het alsnog tijd om te splitsen, want de grote achtbanen lonkten naar Milan. Tijn ging geduldig mee naar het kleine kindergedeelte en stapte samen met Thirza vrolijk in alle miniattracties. De veiligheidsvoorschriften waren hier wel erg overdreven want ik moest zelf overal in mee! Daar zat ik dus opgevouwen in een minitreintje etc. omdat je geloof ik pas met 1.20 meter er alleen in mocht. Een lengte waarbij de meeste kinderen de attractie sowieso al kinderachtig beginnen te vinden, maar goed.

We waren ongeveer gelijk klaar en liepen naar de ijsberen, toen er een fikse regenbui losbarstte. We konden daar net overdekt schuilen terwijl het ongeveer een kwartier flink bleef doorkletteren. Toen het eenmaal droog was, kwam de zon er meteen weer bij en zagen we een prachtige regenboog. Door toen naar de haaienbaai, waar we in de onderwater gallerij natuurlijk de haaien maar ook schildpadden en vele andere dieren konden bewonderen, heel mooi! Maar even een apart filmpje dus met alle foto's hiervan.

Toen nog even naar de 3D film van Spongebob. Wat ik daar ooit van gezien heb, vond ik niets, maar zelfs met die kennis in mijn achterhoofd vond ik het filmpje nog zwaar tegenvallen. Bob en ik liggen elkaar blijkbaar niet zo... Arjen vond het ook niets en ik had niet het idee dat de heren en dame er heel erg van onder de indruk waren. Iets wat we volgende keer over kunnen slaan dus. Vanwege de regen/onweer waren een aantal attracties stop gelegd, dus het lukte helaas niet meer om nog een keer in de waterbaan te gaan, tot Milans verdriet.

Wel gaven de dolfijnen nog een mooie show op weg naar de uitgang. Heel mooi om ze zo vlak onder je te kunnen zien terwijl ze reikhalzend probeerden een stukje zeewier te pakken te krijgen.

Eenmaal thuis was het voor mij haasten om weer op tijd de deur uit te komen. Het Koninklijk Concertgebouw Orkest uit Amsterdam was tijdens hun wereldtournee ter gelegenheid van hun 125 jarig bestaan in Brisbane neergestreken en via sponsoring van Van Oord was ik die avond de gelukkige die op stap mocht. Heel mooi en ook eigenlijk dan weer extra bijzonder om hier een stukje Nederland te ontmoeten. We boften extra, want bij de kaartjes zaten ook extra pasjes voor een hapje en een drankje tijdens de pauze en voor de afterparty die georganiseerd was door de Nederlandse ambassade. Ineens kom je dan veel Nederlanders tegen en raak je in gesprek met de Nederlandse manager van het Hilton hotel hier in de stad en na afloop met de paukenist van het orkest. Leuk om wat achtergrondverhalen te horen van hun tournee en het orkest. Al met al een hele leuke avond (en dag)!