Een moeilijke dag

 

Deze auto op de parkeerplaats vonden ze wel wat!

Afegelopen vrijdag had Tijn een moeilijke dag. De eerste schooldag was even wennen, de tweede dag ging best goed, de derde dag was al weer wat moeilijker en vrijdag zag hij het niet zitten om naar school te gaan. Tijn heeft het altijd moeilijk in het begin: destijds op het Accoord was het ook regelmatig huilen en ook zijn start bij zwemles ging niet van een leien dakje. We weten dat het dus wel weer goed komt als hij eenmaal zijn plekje gevonden heeft, maar voor nu is het wel een moeilijke fase. Het zijn natuurlijk ook lange dagen als je de taal nog niet spreekt en hij vindt het logischerwijs moeilijk om contact te maken. Donderdag was hij met een Special Aids teacher meegeweest en zij was vrijdag ook in de klas om hem mee te nemen. Tijn wilde alleen bij mij blijven, dus het viel niet mee om hem daar achter te laten.

Milan is wel heel lief voor hem op school. In de pauzes gaan ze naar buiten en mogen ze zelf hun plekje uitkiezen om te eten en drinken. Milan zit dan bij zijn vrienden en Tijn zoekt hem dan op of Milan gaat hem halen om hem bij zijn vrienden te laten zitten. Nadeel is natuurlijk wel, dat hij zo ook geen verder contact maakt met zijn eigen klasgenootjes. En op de eerste dag was Tijn vergeten zijn brooddoos mee naar buiten te nemen en toen hadden ze boterhammen gedeeld. Milan had zich toen toch al verkeken op wat hij op kon, dus zelfs toen hadden ze nog brood over. Grappig, thuis vechten ze elkaar soms de tent uit maar naar buiten toe zijn het toch echt broers en laat Milan ook zijn zorgzame kant zien.

Milan redt zich veel beter. De juf had hem woensdag nog even apart genomen en wat woordkaartjes of zo met hem geoefend en ze was verbaasd hoeveel woorden hij toch al wel kende (Juf Benning heeft dus eer van haar werk!). Hij kent ook al best wel veel, maar als iets een zin wordt, dan is dat wel even anders! Dat heb ik zelfs nog in Frankrijk na een paar jaar Franse les gehad te hebben op school. Toen ik zijn juf voor het eerst zag, maakte ze een beetje een verwilderde indruk, maar ik denk dat hij toch wel een goeie aan haar heeft. Ze zit vol plannen en wil dingen meegeven en is volgens mij wel het type dat haar best zal doen om hem mee te krijgen. Overigens praat ze soms zo snel, dat ik al moeite heb haar te volgen, laat staan Milan. Verder vertelde ze dat de kinderen al tegen haar hadden gezegd dat Milan al Engels sprak dus hij maakt indruk. "Don't overwhelm him" was haar boodschap, maar je merkt dat hij zijn plekje al begint te vinden want donderdag kwam er een meisje uit zijn klas naar hem toen om een verhaal te vertellen en hij wil ook graag al met iemand afspreken.

Na het afscheid van Tijn werd ik trouwens opgevangen door wat moeders, waar ik er ook al een paar van ken. Ze gingen koffie drinken bij een coffeeshop (nee, geen Hollandse coffeeshop!) en je wordt dan ook gelijk uitgenodigd om mee te gaan. Gezellig dus weer met een stuk of zes andere moeders en nog wat andere kleintjes erbij en het leidde wel wat af van Tijn. Echt, de mensen zijn tot nu toe allemaal zo aardig en vriendelijk! Ik vraag me af of we nieuwe mensen in Nederland er zo makkelijk bij betrekken als mensen dat nu bij mij doen.

De rest van de dag was ik wel steeds op mijn horloge aan het kijken of het al tijd was om ze op te halen. De tijd kroop voor de verandering voorbij en dat moet voor Tijn niet anders geweest zijn. En weet je wat ik zag toen ik even stiekem om het hoekje van zijn klas keek om 15 uur: een lachende Tijn die meedeed met een dansje en goed oplette om na te doen wat de andere kinderen deden! Toen hij me zag, kreeg ik wel allemaal handkusjes en hij was zeker blij me te zien, maar het was gelukkig geen huilend hoopje ellende in een hoekje. Hij had nog wel wat gehuild die dag zei hij, maar de lach had ik ook gezien. Voor maandag verwacht ik wel weer frisse tegenzin, maar we moeten het maar van dag tot dag bekijken.

Milan is er in geslaagd om een vriendje te laten spelen bij ons: Ollie (oliebol). Dat viel nog niet mee, want hij wilde eerst Sam, maar zijn moeder was laat en toen bleek dat hij niet kon. Iedereen was al bijna weg, maar op het laatst lukte het toch. Moeders leken overigens verbaasd toen ik duidelijk maakte dat de afspraak voor direct die middag was, ze hadden het eerder over "ergens volgende week of de week erna". Maar ik was wel blij voor Milan: hij had zich erop verheugd en was trots om iemand mee naar huis te nemen en hij doet zijn best om Engels te spreken en vraagt mij vaak zinnen zodat hij ze na kan zeggen. Hij wil dan overigens liever niet dat ik de losse onderdelen van de zin uitleg zodat hij de woorden leert. Nee, gelijk de hele zin, graag!

Oh, voor de oplettende Australie kenners: het was vorige week zaterdag, 26 januari, inderdaad Australia Day. Er was een heel programma bij The Parklands, South Bank, maar door de regen en de storm zijn we er niet naartoe geweest en ik denk dat het hele programma ook letterlijk en figuurlijk in het water gevallen is. Wel jammer, want het zag er leuk uit met workshops, spelletjes, overvliegen van gevechtsvliegtuigen, saluutschoten, optredens, vuurwerk enz. Arjen vond het vooral jammer dat we niet mee konden doen met de Triple M grill Team's Wife Carrying Championship, maar ik denk dat het zo heeft moeten zijn :-). Volgend jaar beter!

Niet zo veel geschikte foto's dit keer, dus wat experimenten van de webcam fotoshots...