Weekend

Ik denk dat afgelopen weekend ons eerste echte "vrije" weekend was, zonder al te veel dingen regelen en spullen die gekocht moesten worden. Zaterdagochtend hebben we nog wel even Milan ingeschreven bij de Brisbane City Football Club, waar ook de 7-jarige zoon van iemand van Van Oord op zit. Daarna zijn we naar dat gezin gegaan, die ook nog een 10 jarige dochter hebben. Hun moeder komt uit Jordanië en ze hebben hiervoor een aantal jaar in Mumbai gewoond, waardoor de kinderen beter Engels dan Nederlands spreken, maar na een poosje (en een potje voetbal samen met Milan en Arjen) ging dat best goed met Kees.  Ze hebben daar ook nog lekker in hun zwembad gezommen en we sloten af met een barbecue, waar ook nog wat andere collega's voor langs kwamen. Heel gezellig en het is wel grappig hoe snel kinderen zich ergens thuis voelen en gewoon het hele huis doorbanjeren. Het was ook wel een relaxte sfeer en het weer speelt daar ook wel een rol in. Je zit buiten op een terras en iedereen loopt zo her en der wat heen en weer.

Zondag zijn we een tochtje in de omgeving gaan maken. We zijn naar Mount Glorious gereden, ten westen van Brisbane.

http://goo.gl/maps/BomKo

 Dat is wel grappig hier, wat voor namen ze allemaal verzinnen voor plaatsen en bergen. Je hebt bv. naar het zuiden de Cold Coast met het plaatsje Surfers Paradise. Dat plaatsje heette eerst anders, maar om meer toeristen te trekken is het geloof ik in de jaren '30 hernoemd naar een gelijknamig hotel. Naar het noorden heb je de Sunshine Coast en nu dus naar Mount Glorious en het gelijknamige plaatsje (gehucht). We wilden bij een restaurantje even wat drinken, maar ze waren nog gesloten vanwege het noodweer van vorige week. De stroom was er uitgevallen, dus al het eten konden ze weggooien en ze hadden schade aan apparatuur. De eigenaresse was nu alles aan het herstellen om weer open te kunnen gaan, maar we konden wel even genieten van het mooie uitzicht. Onderweg zagen we ook wel dat de storm hier flink huisgehouden had met overal takken, bladeren en omgewaaide bomen.

Vervolgens hebben we de route terug naar het zuiden gevolgd over Mount Nebo. Berg is overigens een groot woord, Mt. Nebo is geloof ik 500 meter hoog, maar als Nederlanders zijn we al gauw tevreden als het gaat om bergen, nietwaar?

Op die route vonden we wel een restaurantje dat open was. Een beetje een houtje-touwtje restaurant met een creatieve eigenaresse die tegelijkertijd haar gehaakte mutsjes en sjaaltjes probeerde te slijten (overigens voor niet zulke houtje-touwtje prijzen!). We konden er gelukkig ook wat eten en drinken en ijsjes kopen. De grootste attractie waren echter de papagaaien (of wat voor namen ze ook hadden) die daar huisden en behoorlijk tam waren. We hebben daar denk ik wel een uur doorgebracht met het kijken naar en voeren van die beesten. De bomen zaten helemaal vol en het was heel leuk om te zien.

Als je terug rijdt is het wel grappig hoe je echt van het ene op het andere moment de bossen uitrijdt en meteen de stad weer in. Eenmaal thuis was de dag al bijna om, dus eten, badderen, boekjes lezen (Milan krijgt Engelse boekjes mee van school) en (proberen te) slapen.

PS. Lieve Spetters, we hebben gisteren jullie post gehad, bedankt! Thirza was er erg blij mee (het meest nog om Feline op de foto te zien...) en we hebben hem op de deur gehangen zodat ze er nog elke keer naar kan kijken.