Excursies, boekjes, liedjes en feestjes

En weer gaan we even terug in de tijd: Tijn had op 29 oktober een excursie van school naar een Sensitivity Unit die opgezet was in een andere school hier zo'n 20 minuten vandaan. Het is soms allemaal niet meer bij te houden met alle activiteiten waar briefjes voor komen (en geld voor gestort moet worden...). Ze putten zich altijd uit om te benadrukken hoe nuttig, leerzaam, interessant en geweldig de activiteit toch wel is, waar wij wel eens om moeten lachen. Alleen leuk is blijkbaar "not done". Al zouden de excursie ook inderdaad wel wat veel worden als ze echt alleen maar leuk zouden zijn. Hoe dan ook, deze excursie ging over hoe het is om op wat voor manier dan ook gehandicapt te zijn. Ze moesten een parcours in een rolstoel afleggen, door een donkere tunnel lopen, behendigheidsspelletjes doen met hun verkeerde hand of met een blinddoek om etc.

Oh, nog iets wat me opvalt hier: iedereen is hier soms overbezorgd naar mijn idee, maar er is echt niemand die de bus uitzwaait als ze op excursie gaan! Dus Thirza en ik hebben samen die taak maar op ons genomen. Het is jammer dat Tijns excursies vaak op dinsdag zijn, net de enige dag dat Thirza altijd thuis is waardoor ik dan niet mee kan. Maar goed, er komen ongetwijfeld nog wel meer excursies dit jaar of volgend jaar!

Op 31 oktober was het Halloween, wat Milan en Tijn wel erg interessant vonden en wat ze ook wel opgepikt hadden op school. Milan wilde graag ergens trick or treat gaan doen, maar ik had eigenlijk geen idee of en waar ik dat zou kunnen doen. Maar soms wordt een oplossing je gelukkig in je schoot geworpen want toen ik 's ochtends naar de kapper ging, kwam ik erachter dat er een Halloween middag georganiseerd werd in de winkelstraat daar. Het was uiteindelijk heel leuk en we hebben inmiddels weer genoeg snoep in huis voor een heel jaar... Milan was alleen tevergeefs op zoek naar zijn grote vriend Miles, wiens moeder ook heel blij was met de Halloweentip. Milan en Miles zijn dikke mik op het moment en zijn na schooltijd te vinden op het voetbalveld of klimmend in de bomen op het schoolplein. Dan zijn het net twee ouwe mannetjes die zitten te kletsen op een bankje (boompje dus). Hij heeft ook een hele lieve moeder, dus wij vermaken ons ook wel tijdens het wachten.

Op 2 november had Tijn al weer een feestje, dit keer in een binnenspeeltuin. Ik zou een vriendje meenemen, maar uiteindelijk werd het een erg lang feestje, want de auto wilde op de terugweg niet starten... Hij startte al vaker lastig, maar nu was er geen redden meer aan. Fijn, met vier kinderen in de auto op een warme dag! Arjen was niet op zijn plek op het werk (waar hij ook nog eens op de fiets naar toe was gegaan) en eer we erachter waren welke club ons moest gaan "redden", waren we al weer even verder. Na diverse belletjes heen en weer (waarbij mijn beltegoed uiteraard opraakte!), was de wegenwacht onderweg, had Arjen een auto geleend zodat wij in ieder geval naar huis konden en had ik een tripje gemaakt met de kinderschare naar de supermarkt voor water en brood, naar een koffietentje (koffie voor mij en speeltuin voor de kinderen) en weer terug het winkelcentrum in voor kinderen met een volle blaas. Uren later dan gepland waren we uiteindelijk weer (moe) thuis en was de dag vrijwel om, zeker omdat Arjen ook nog weer eens terug moest naar het werk om de leenauto terug te brengen en weer met de fiets terug te komen.

Tot slot nog wat leuke filmpjes. Een van Tijn die heel lief voorleest aan Thirza en de andere van Thirza terwijl ze haar nieuw geleerde liedje van de Kindy zingt, heel schattig. Je merkt dat veel kennis die ze opgebouwd heeft, er nu uit gaat komen, en zeker met vriendin Paige voelt ze geen barrière meer om Engels te praten.