Een huis en een brakke nacht

27 Victoria street

Niet zo'n mooie keuken vind ik.
Een goed excuus om er niet te veel tijd in door te brengen..

De application op het huis is onze kant op gevallen, dus vanaf volgend jaar wonen wij op 27 Victoria Street in de wijk Ashgrove! Het huis is niet de mooiste van allemaal, maar het paste in het budget, heeft een redelijk goede school op loopafstand, er is een grasveldje pal naast het huis, het heeft een zwembad, Arjens werk is op 6 km afstand en de Nederlandse school is op 10,5 km afstand. We zijn blij dat het toch gelukt is voordat hij weer terugkomt en de huur gaat in vanaf 5 januari. We zullen alsnog eerst in een gemeubileerd appartement gaan vlakbij het werk, omdat het huis toch ook nog ingericht moet worden. Maar met een beetje geluk zitten we er wel in als de scholen weer beginnen (eind januari). Arjen is ook blij dat de zoektocht voorbij is en hij niet meer allemaal huizen af moet.

op de kaart: http://goo.gl/maps/iW7bX

Hij is gisteren ook gelijk even op bezoek geweest bij de Oakleigh State School en heeft een rondleiding gehad van de principal. Die verontschuldigde zich voor de rondslingerende tassen op de grond, wie weet moeten we ze het idee van luizenzakken aan een kapstokhaakje eens aan de hand doen....

De school heeft wel zijn eigen zwembad waar zwemlessen gegeven worden en waar ook de zwemclub gebruik van maakt. Verder zijn er tennisbanen en een aparte bibliotheek. Voor de rest moet ik me er nog wat verder in verdiepen en/of de verhalen van Arjen horen.

Binnen is het wat "hokkerig"

Hier thuis hebben we gezellige nacht achter de rug. Milan was ziek geworden zondag en we zijn dus eerder van de verjaardag van Renske weg gegaan. Tijn en Thirza mochten nog blijven om met hun favoriete nichtjes te spelen. Hij had hoofdpijn en was gammel. Toen ik naar bed ging werd hij weer wakker van de hoofdpijn om er vervolgens zijn avondeten uit te gooien over zijn bed heen. Kortom, kind verzorgen, bed afhalen, uitspoelen, en wasmachine aan. Toen voor de zekerheid toch maar een anti-lek hoes op ons bed gedaan, want je weet maar nooit. Er was een lege plek in bed, dus Milan lekker bij mij.

Net weer op bed begon Thirza te jammeren. Op zo'n moment kun je eigenlijk niets goed doen bij haar en weet ze zelf eigenlijk niet wat ze wil. Maar weer mijn bed in en gelijk is er bliksemflits en donderslag en ik hoor Thirza schrikken. Ze rent naar ons bed en kruipt er ook maar gezellig bij. Ik wilde haar niet naast Milan laten liggen, mocht hij nog eens moeten overgeven. En wat is dat toch met kinderen dat ze altijd zo dicht mogelijk bij je willen liggen? Ik leek wel een sardientje in het midden!

Binnen maar toch ook weer buiten

Toen barstte er een noodweer los en ben ik er maar weer even uitgegaan om de dakramen dicht te doen op zolder. Weer naar bed. Om half 3, toen ik diep, diep weg was, meldde Milan dat hij dorst had. Vooruit, voor een ziek kind ga je er toch met liefde uit nietwaar...? Niet wetende echter dat 10 minuten na het slokje water er weer een hele hoos uitkwam, dit keer dus over ons bed. Zucht.....

Hier zie ik me zelf ook wel zitten...

Thirza weer terug naar haar eigen bed, ons bed afhalen, de vorige was uit de machine in de droger en weer een nieuwe erin. Ons bed verschonen en de zoveelste slaappoging ondernemen. Uiteindelijk werd ik toen om 06.30 wakker gebeld door Arjen. Ik heb me vandaag wel eens beter gevoeld....

Taratataaaaa! Hoe decadent!

Zeker aan het einde van de dag begint het me dan op te breken. Het is net of je met drie kinderen ook ergens altijd de controle kwijt bent. Als je een helpt met iets, gooit de ander ergens een beker drinken om en terwijl je dat opruimt moppert de derde dat je nu nog stééds niet dat boekje hebt voorgelezen wat je beloofd. En als je net naar bed wilt gaan, komt er altijd nog iets tussendoor, stoot iemand zich, gaat er wat kapot, raken ze iets kwijt, is er ruzie om niets. Het lijkt hier soms wel een kippenhok!

Het grappige is dat Thirza aan de ene kant ook steeds meer een duveltje wordt maar aan de andere kant wel gevoelig is voor je stemming. Als ze merkt dat het je te veel wordt, zegt ze: "Ben je nog blij mama?" Met andere woorden:  "Is alles nog goed?" Ze kan ook zeggen dat ze zelf blij is, wat ik dan maar min of meer opvat als "gelukkig".

Nou, jullie zijn allemaal weer een beetje op de hoogte! Ga nu gauw naar bed, want mijn ogen vallen dicht!