Spelen en huiswerk

Vanmiddag ben ik met Thirza naar een Playgroup geweest. Een soort van peuterspeelzaal, maar dan met de ouders erbij. Het is voor kinderen van 0-5 jaar, want als je een beetje ongelukkig jarig bent, ga je pas met 5,5 jaar voor het eerst naar school. Een jaar eerder is er nog wel Kindergarten, maar dat is niet verplicht. Voor Thirza's leeftijd heb je dus of dit of anders daycare, maar dat is uiteraard de hele dag en bedoeld voor werkende ouders. Thirza vond het er wel leuk, want ze heeft lekker gespeeld met poppen, een keukentje, een mand vol handtassen (ze had er op een gegeven moment drie om haar schouder, wat nog niet meeviel!) en nog wat andere dingen die er waren. Het viel alleen een beetje tegen voor wat betreft de leeftijd van de andere kinderen. Veel kleintjes van rond een jaar oud, terwijl ik hoopte wat meer leeftijdsgenootjes voor haar te vinden. Misschien nog eens een andere playgroup vinden dus. Toen ik zei dat we gingen spelen, dacht ze overigens gelijk dat het met nichtje Feline was bij de Rakkers. Helaas, geen Feline, Hannie, Danielle of Astrid...

Verder houden we ons aardig bezig met het huiswerk van Milan en Tijn. Ze hebben sowieso wat huiswerk voor de Nederlandse school, al stelt dat nog niet zo veel voor. Verder mogen ze elke week een of meerdere boekjes uit de bibliotheek daar lenen, die natuurlijk ook gelezen moeten worden. Van de Australische school heeft Tijn ook al huiswerk mee, wat op vrijdag af moet zijn. Wat getallen invullen, plaatjes kleuren die met een S beginnen en 10 woordjes die drie keer opgeschreven moeten worden. Dat is nogal een bevalling voor hem, zeker toen ik hem ook gelijk wilde leren hoe je een letter schrijft. Hij gooide bij mij vervolgens de handdoek in de ring, en wil het nu met papa doen. Dat gaat nu beter, al is het een wankel evenwicht van trots als het lukt en boosheid als het even niet lukt. Groot was dan ook de verbazing dat het vanavond supergoed ging en hij zelf zijn laatste rijtje schreef en het nog eens extra op de skype gooide!

Milan krijgt bibliotheekboeken mee, beginnersniveau, die we 's avonds samen lezen. Dat gaat natuurlijk ook nog langzaam, want eerst probeert hij de zin te lezen, dan lees ik 'm voor, zegt hij hem nog een keer na en dan de vertaling nog. Maar het is wel goed om te doen. Ik heb ook nog wat oefenboekjes gekocht, maar dat is meer voor het weekend. Straks krijgen ze ook nog login gegevens van school zodat ze op de computer bepaalde oefeningen thuis kunnen doen.

Dinsdag ben ik mee geweest met het schoolzwemmen van Milan. Dat is maar een half uurtje, dus eer de kinderen in het water liggen, is de tijd al weer om. Milan kan goed zwemmen, maar hij vond het toch wel fijn dat ik er bij was. Het is te hopen dat de lessen nog wat beter worden, want nu was het wat heen en weer flipperen over de breedte van het bad, terwijl eigenlijk alle kinderen kunnen zwemmen. Vervolgens had Milan het ook even moeilijk: het was wel gezellig met mama en Thirza erbij! Ik ben nog even in de klas gebleven en heb samen met hem in een taalboekje gewerkt met wat basisdingen terwijl de rest van de klas naar een verhaal van de juf luisterde en nog wat andere dingen deed. Milan is dan wel gefocusd, dus het is dan fijn werken met hem zo één op één, en Thirza scharrelde lekker rond.

Ik ben tot de pauze gebleven en zag daardoor Tijn nog even, die dat ook wel erg leuk vond. Nadeel was wel dat ik 's ochtend Tijn juist zonder tranen weg had kunnen brengen en hij nu alsnog moest huilen toen ik na de pauze weer naar huis ging. Tijn had aansluitend muziekles met een aparte juf in een apart gebouwtje, dus dat deed de zaak ook geen goed... Al was zijn eigen juf wel tevreden over hoe het die dag gegaan was.

Op woensdag ben ik ook nog weer even in Milans klas blijven hangen en heb nog wat met hem gewerkt. Het is een beetje lastig of dit nu goed is of niet. Aan de ene kant schieten we goed op, heeft hij geen afleiding van Tijn, Thirza, tv of andere zaken thuis en geeft het hem in ieder geval het gevoel dat hij lekker bezig is. Aan de andere kant is het ook goed om gewoon mee te doen in de klas want hij mist nu wel weer andere dingen. Maar voorlopig kijk ik het maar even aan en moeten we maar even zien hoe het loopt. Voor Tijn gaat dit overigens niet werken op deze manier denk ik. Hij klampt zich dan waarschijnlijk te veel aan me vast, zonder dat ik dan echt goed met hem kan werken. Milan heeft natuurlijk ook als voordeel dat hij al in het Nederlands kan lezen en pikt zo ook veel meer op. Wie weet in een later stadium...

Vandaag hadden ze het weer even moeilijk. Milan wil niet meer elke dag Tijn op sleeptouw nemen in de pauzes, wat wel te begrijpen is nu hij meer vriendjes heeft en Tijn wil dat 's ochtends altijd even veilig stellen en raakt vervolgens in paniek als Milan niet direct toestemt om hem op te zoeken in de pauze. Bij Milan was de science teacher in de klas die wat kwam vertellen, dus dat was ook niet het meeste geschikte moment om nog wat in de klas te blijven hangen, dus dat was ook wel weer een teleurstelling voor hem. Al zijn ze telkens wel vrolijk als ik ze uit school haal en zie ik dan wel interactie met andere kinderen. Milan heeft bijvoorbeeld al drie keer een vriendje mee naar huis genomen en is er ook al een meisje bij Tijn wezen spelen. Ik ben wel blij dat we dicht bij school wonen zodat vriendjes makkelijk mee kunnen lopen naar huis en ook het veldje naast het huis is ideaal. Milan gaat er voetballen en basketballen met zijn vrienden en Thirza vindt het speeltuintje ook leuk.

Gisteren hadden ze allebei weer zin in de Nederlandse school. Dat is nu een lekker verzetje waar alles duidelijk en verstaanbaar is. Na afloop eindigden we weer in onze pizzeria van vorige week en we werden met gejuich ontvangen door de serveerster. Ze kregen weer deeg om mee te spelen, papier en krijtjes om te tekenen en er werd op een gegeven moment zelfs een eigen tafel voor hen geregeld, waar en passent ook nog even Thirza's haar werd ingevlochten. Thirza zegt overigens ook al heel parmantig "thank you!" zonder dat we dat haar echt heel erg geleerd hebben. Ze pikt toch ook dingen op als ze ons hoort praten. Voor haar zal alles denk ik nog het meest makkelijk verlopen.