Nieuw-Zeeland

Zo, de vakantie zit er helaas weer op, en Milan en Tijn hebben vandaag al weer hun eerste schooldag achter de rug. Thirza heeft inmiddels de waterpokken, niet fijn dus, al moeten we denk ik maar blij zijn dat iedereen gezond de vakantie is doorgekomen. En wat een vakantie! Ik had al veel verhalen gehoord over hoe mooi het land is, en die blijken lang niet overdreven. Schitterend overal met zo veel mooie ervaringen, uitzichten, tochten en activiteiten. Drie weken zijn eigenlijk veel en veel te kort (en dat terwijl we het Noordeiland niet eens meegepakt hebben), en als we al ergens spijt van hebben, dan alleen van het feit dat we het hele rondje nu gemaakt hebben en in plaats van de helft te doen zodat we een goed excuus zouden hebben om nog eens terug te komen!

Ik heb tijdens de vakantie al wat geschreven over onze belevenissen, dus die ga ik maar langzaam op jullie loslaten. Veels te uitgebreid weer, ik kan het nooit kort houden, dus zoom er maar wat doorheen als het te erg wordt (sorry). Ik houd me maar voor dat ik het ook mede schrijf voor onszelf en de kinderen voor later..

Dag 1 Brisbane – Christchurch

ontbijt de volgende ochtend

Nadat vooral Milan en Tijn al dagen over niets anders meer konden praten, was het dan eindelijk zover: de vakantie naar Nieuw-Zeeland kon beginnen! Wij hadden er overigens ook veel zin in, al was het alleen maar vanwege het feit dat we nu echt campertje konden gaan spelen in plaats van in het nep thuis… En dit zou onze eerste avontuurlijke vakantie van drie weken worden sinds 2004! Maar goed, na een korte nacht (wat is dat toch, dat je niet kunt slapen, juist als je weet dat je er vroeg uit moet?) stond om 6.15 de taxi klaar om ons naar het vliegveld te brengen.

Een jolige man van Air New Zealand, die tevergeefs een lachje bij Thirza probeerde los te peuteren, hielp ons met inchecken. Op zulk soort momenten merk je weer dat je “een apart geval” bent: Nederlanders die van Australië naar Nieuw-Zeeland vliegen. Automatisch inchecken lukte daarom niet en er werd nog eens goed gekeken naar onze retourvlucht. Ik kan me zo voorstellen dat heel veel buitenlanders, van welke nationaliteit dan ook, zulke ervaringen ook wel eens zullen hebben in Nederland: je past niet in het geijkte vakje en wordt daarom direct nauwkeuriger bekeken. Maar goed, het was natuurlijk verder geen probleem en na een lange rij voor de buggy afgifte, begonnen we aan het invullen van de douane formulieren. Vijf om Australië uit te komen en weer vijf om Nieuw-Zeeland in te komen. Tel daar nog een toiletstop en lange rijen om langs de paspoortcontrole en de bagagecheck te komen bij op, en het resultaat was dat we al rennend door dezelfde jolige man als laatsten naar ons vliegtuig werden begeleid.

De vlucht verliep goed met een hapje, drankje en filmpje. Je merkt dat de 3,5 uur niets is in vergelijking met de vlucht naar Nederland, want Tijn vroeg aan het einde van zijn film: “Gaan we straks slapen en krijgen we dan weer wat te eten?” Hij was haast teleurgesteld toen ik zei dat we er al over een uurtje waren.

De controles in Nieuw-Zeeland zijn zo mogelijk nog strenger dan in Australië, want er mag echt helemaal niets van eten mee het land in, en na de paspoortcontrole gaat al je bagage nog een keer door de scanner heen. Maar we werden veilig bevonden en belden het camperverhuurbedrijf of ze ons op konden komen halen. Het naar buiten lopen gaf overigens wel een schokeffect: wat was het koud! Het was misschien een graad of 18, maar met een stevig windje en een jaartje Australië in de rugzak, voelde het als ronduit koud aan…

Na al het papierwerk, uitleg over de camper, inladen van onze bagage en de extra spullen pakken (tafels, stoelen, kinderzitjes enz.) reden we rond 17.15 bij de camperverhuur weg (we hadden onderweg 3 uur verloren met tijdsverschil). Ze hadden ons de weg gewezen naar een winkelcentrum, dus dat was onze eerste stop. Arjen begon met rijden en dat was nog wel wat onwennig, maar verliep verder goed. Maar…. waar parkeer je zo’n gevaarte? Uiteindelijk dus maar wat verder doorgereden naar een verlaten parkeerplaats zodat we zonder al te veel problemen ruim konden staan.

De eerste aankoop was gelijk al een mooi fleecevest voor Thirza, want in Brisbane hadden we met veel pijn en moeite in de bloedhitte van de zomer een vestje kunnen vinden, maar dat leek ons toch wat te karig voor de wat ruigere omstandigheden die ons wellicht nog te wachten stonden. Goed, toen door naar de supermarkt waar alle basisbenodigdheden ingeslagen werden. Eindelijk, eindelijk, dan toch op weg naar de eerste camping, iets ten noorden van Christchurch. Ons avondeten waren de pizzabroden van de supermarkt en we probeerden een plekje te vinden voor alle bagage. Dat viel niet eens tegen, al was het een hoop heen en weer passeren door het smalle paadje in de camper en kon vooral Milan niet wachten tot zijn bed geïnstalleerd was. Ons bed viel wat tegen, want de stang van de tafel (waar ons bed moest komen) was met geen mogelijkheid los te krijgen, zodat we uiteindelijk noodgedwongen met een gezellige barrière in het midden van ons bed eindigden.. Hyperig van de hele dag was het nog wel even feest voordat iedereen in slaap viel.

Grotere kaart weergeven